Συντάκτης: Κυνηγόπουλος Ιορδάνης
Ήρθε το 2017, πέρασε ο Γενάρης και πλέον έχουμε μπει για τα καλά στον Φλεβάρη. Σε λίγες μέρες, ο όμορφος αυτός μήνας θα μας παρουσιάσει τη δεύτερη πιο αξιοσημείωτη ημέρα του. Ναι, ξέρω, είμαστε ερωτευμένοι, είμαστε αγαπούληδες και σιροπιαστοί, αλλά συγγνώμη αναγνώστη μου, η Τσικνοπέμπτη, εεε…αυτός είναι έρωτας. Για αυτό όταν πέφτει Φεβρουάριο, ο Βαλεντίνος βρίσκεται δίκαια στη δεύτερη θέση. Παρόλα αυτά, πλησιάζει… Πλησιάζει απειλητικά.
Ίσως η νέα χρονιά να μπήκε όμορφα για άλλους και να το γιορτάσουν, ίσως για άλλους να συνέχισε το ίδιο καλά. Ωστόσο, υπάρχουν και αυτοί που παίζει να μην αισθανθούν τόσο ωραία εκείνη την ημέρα, παρόλο που δεν θα έπρεπε. Δηλαδή, αναγνώστη μου καλέ, δεν είναι ανάγκη να χαλαστείς για μία μέρα που θα σαι μόνος σου. Έτσι δεν είναι; Έχεις άλλες 364 να κλαίγεσαι! Πέρα από την πλάκα όμως, ισχύει ότι κάθε Βαλεντίνος δεν είναι κόκκινος και γεμάτος τριαντάφυλλα. Γι’ αυτό και εμείς θα μιλήσουμε για το άλλο πρόσωπό του. Ή μάλλον θα αφήσουμε τον Ryan Gosling και την Michelle Williams να μας το δείξουν. Blue Valentine για αυτήν την εβδομάδα, παραγωγής 2010, 112′ λεπτών σε διάρκεια. Έτοιμος; Πάμε.
Το Blue Valentine ανήκει στην κατηγορία αισθηματικού δράματος. Γυρισμένο στους δρόμους της Νέας Υόρκης, και στα γραφικά τοπία της Πενσυλβάνια, η ιστορία μας εισάγει στους χαρακτήρες. Ο Dean (Ryan Gosling) και η Cindy (Michelle Williams), είναι ένα ζευγάρι το οποίο έχει ζήσει αρκετά χρόνια γάμου, και πλέον ζει σε ένα μικρό σπίτι στην αμερικάνικη εξοχή με την μικρή τους κόρη και το γλυκό σκυλάκι τους. The american dream(?) σε ακούω να ρωτάς. Ναι, κάπως, θα σου απαντήσω. Ή μάλλον, παραλίγο…
Από τα πρώτα πλάνα φαίνεται ότι το ζευγάρι δεν περνάει και τις καλύτερες του μέρες. Για αυτό ο σκηνοθέτης (Derek Cianfrance) μας δείχνει σκηνές από τότε που η ζωή ήταν όμορφη. Ανέμελη. Πίσω, στην αρχή. Σκοπός του είναι να εστιάσει στο γεγονός ότι σε πολλές σχέσεις όσο παλαιότερα τόσο το καλύτερο; Πως οι άνθρωποι αλλάζουν; Συνήθως πολύ; Πως ίσως το τέλειο να μην είναι και τόσο τέλειο τελικά; Τα ερωτήματα παραμένουν. Και έτσι, ξεκινούν τα flashbacks στο παρελθόν.
Πλοκή
Ναι ξέρω, πως είναι δυνατόν τα παλιά χρόνια να είναι πιο όμορφα με τέτοιους στίχους στο τραγουδάκι του Dean; Θα το αναλύσουμε αργότερα αυτό. Το ζευγάρι μας βέβαια γνωρίστηκε τυχαία. Ο Dean, παράτησε το λύκειο και εργάζεται σε εταιρία μεταφορών της Νέας Υόρκης, ενώ η Cindy, σπουδάζει Ιατρική και φροντίζει την αγαπημένη της γιαγιά σε οίκο ευγηρίας στην Πενσιλβανία, έχοντας συνεχώς καυγάδες με τους οξύθυμους γονείς τους. Ένα πρωινό, ο πρωταγωνιστής-γύπας μας, έτυχε να έχει δουλεία στον συγκεκριμένο οίκο, όπου βρισκόταν και η πρωταγωνίστρια μας, και η πρώτη τους επαφή στην ταινία, είναι γενικά όπως οι περισσότερες πρώτες επαφές μου με κοπέλες.
Εντάξει βέβαια τα πράγματα προφανώς, εξελίχθηκαν ιδανικότερα για το ζευγάρι μας. Ο Dean και η Cindy ερωτεύθηκαν σε έναν περιβάλλον ανάλογο του Notebook. Υπάρχουν δυσκολίες, υπάρχουν ζητήματα και προβλήματα, αλλά αγαπάς κάποιον και σε αγαπάει και αυτός. Και όλα γίνονται πιο ουτοπικά μόνο με αυτό. Ωστόσο, ο καιρός θα περάσει, με καλές στιγμές, με κακές στιγμές, με στιγμές που θα πρέπει να παρθούν δύσκολες αποφάσεις. Ναι, κυρίως αυτό. Κράτα το. Και θα φτάσουμε σιγά σιγά στο σήμερα. Οπού ο Dean αποφασίζει να πάρει το άλλο του μισό και να το πάει σε ένα ιδιαίτερο μοτέλ, για να αναζωπυρώσουν τον έρωτα τους. Μα…είναι επικίνδυνο να παίζεις με τις φλόγες.
Συμπεράσματα
Αρχικά, πρέπει να ομολογήσω ότι τα χρώματα της ταινίας με συνεπήραν. Ίσως να φταίνε αποκλειστικά και οι δικές μου προτιμήσεις αλλά λάτρεψα το πως ο Cianfrance προσδιόρισε τα παλιά χρόνια του χαμόγελου, με χρώματα ζωντανά και ζωηρά, και τις στιγμές του σήμερα με αποχρώσεις του μπλε και του σκοτεινού πράσινου. Το πριν, και το μετά. Ο έρωτας, και η κατάληξη. Το πάθος, και οι στάχτες. Επιπροσθέτως, υποκειμενικά μιλώντας, η ταινία δεν είναι για να τη δεις ξανά, και ειδικά σε μικρό χρονικό διάστημα. Αν σε πετυχαίνω σε στιγμή που το αισθηματικό σου κομμάτι πάει πολύ καλά, ίσως να μην ταυτιστείς πλήρως. Αν πάλι όχι τόσο, τότε θα νιώσεις πολλά παραπάνω. Γιατί άλλωστε, αυτός ο Βαλεντίνος είναι μπλε, όχι κόκκινος. Παρόλα αυτά, ο κόσμος του Blue Valentine είναι ένας κόσμος ρεαλισμού. Και κάποιες φορές, καλό είναι να θυμόμαστε ότι συνήθως, κυριαρχεί αυτός. Αντέχεις;
Εν κατακλείδι
Και οι δύο πρωταγωνιστές ήταν υποψήφιοι για βραβεία Όσκαρ και για χρυσές σφαίρες. Αυτό μαρτυράει την εξαιρετική ερμηνεία τους. Ο ”στρατηγός” Ryan Gosling και ειδήμων του γυναικείου φύλου, δίνει ακόμη ένα ρεσιτάλ, σε έναν look alike ρόλο με τον Noah του Notebook. H Michell Williams, επίσης αποδίδει πανέμορφα στον ρόλο της, με μια συγκρατημένη αγάπη και έναν αινιγματικό χαρακτήρα να πλαισιώνει το όμορφο πρόσωπό της. Δεν σου λέω ότι θα συγκινηθείς στο έπακρο, αυτό εξαρτάται από την προσωπικότητά σου αναγνώστη μου. Σου υπογράφω όμως ότι θα συλλογιστείς πολλά για σένα. Για τους γύρω σου. Τα θέλω σου. Τον έρωτα. Αξίζει άραγε να ερωτευθείς, εάν στο τέλος πληγωθείς; Υπάρχει κάποιος στάνταρ τρόπος να εξασφαλίσεις την ευτυχία σου; Εξάλλου, ο έρωτας δεν είναι ούτε λόγια, ούτε μεγάλα αρκουδάκια που γράφουν ”Σε αγαπάω”, ούτε μια ημέρα του Φεβρουαρίου, κάθε χρόνο της ζωής σου. Ο έρωτας είναι αυτό:
Υ.Γ. Το τραγουδάκι που παίζει ο Dean στην αρχή επάνω, δώσε του λίγο προσοχή παραπάνω. Περιγράφει υπέροχα, πολλές καταστάσεις μέσα στον πλανήτη των ερωτευμένων. Όπως και την δική του.
Υ.Γ. 2 Ξέρω ότι δεν σου μίλησα για τη μουσική της ταινίας. Αποφάσισα απλά να σε αφήσω να καταλάβεις μόνος σου το ‘χρώμα’ της με αυτό το εδώ το διαμάντι. Το τραγούδι της Cindy και του Dean.
