Συντάκτης: Χρήστος Χριστακίδης
Ο Τζόρνταν Πιλ επέστρεψε και σας μεταφέρουμε τις εντυπώσεις και παρατηρήσεις μας από το πολυαναμενόμενο “Us”.
Το περσινό “Get Out” του πρωτάρη στην σκηνοθεσία και στο σενάριο, Τζόρνταν Πιλ, αποτέλεσε μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις της σεζόν και απέσπασε μάλιστα και το Όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου. Ο Πιλ, ο οποίος μέχρι πρότινος έβγαζε το ψωμί του από κωμικούς ρόλους και από τον άκρως επιτυχημένο “Key and Peele” του Comedy Central, άφησε τους πάντες άφωνους με την ιδιαίτερη σκηνοθετική του ματιά αλλά και το διαφορετικό σενάριο στο “Get Out”. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το ενδιαφέρον του κοινού για το επόμενο πρότζεκτ του 40χρονου Πιλ, το οποίο έκανε πρεμιέρα πριν από λίγες ημέρες.
Στο “Us“, ο Πιλ επέλεξε να μας διηγηθεί μια ιστορία βγαλμένη ίσως από τους εφιάλτες του, κανείς δεν ξέρει. Έριξε στις πλάτες της, βραβευμένης με Όσκαρ, Λουπίτα Νίονγκο, τον πρωταγωνιστικό ρόλο και την πλαισίωσε με ένα ταλαντούχο καστ το οποίο παραδίδει σωστά στο κοινό το όραμα του για την ταινία.
Πλοκή
Η μικρή Αντελαΐντ ξεφεύγει από την προσοχή των γονιών της για 15 λεπτά, το καλοκαίρι του 1986 στην παραλία Σάντα Κρουζ της Καλιφόρνια. Τότε, θα μπει σε ένα σπίτι με καθρέφτες και θα αντικρίσει κάτι που θα θυμάται για ολόκληρη τη ζωή της. Τον ίδιο της τον εαυτό. Όχι σε κάποια αντανάκλαση, αλλά με σάρκα και οστά μπροστά της.
Τριάντα χρόνια μετά, όταν θα επιστρέψει στο σπίτι κοντά στην παραλία μαζί με την οικογένεια της, όλα στην αρχή θα μοιάζουν φυσιολογικά. Αυτό θα αλλάξει όταν μια οικογένεια με κόκκινες φόρμες θα εισβάλει στο σπίτι τους και η Αντελαΐντ δεν θα αργήσει να καταλάβει ότι η γυναίκα που βλέπει μπροστά της είναι το κοριτσάκι που αντίκρισε 30 χρόνια πριν.
Σχόλια
Τι μπορούμε να πούμε λοιπόν για το “Us”; Αρχικά, ο Πιλ προσπαθεί να μεταφέρει μια αρκετά έξυπνη ιδέα με τον δικό του τρόπο στο κοινό. Το καταφέρνει εν μέρει αλλά το σενάριο του, αν και άκρως ενδιαφέρον, χωλαίνει και εξελίσσεται προβληματικά. Ναι μεν ο Πιλ θέλησε με διάφορες αναφορές και συμβολισμούς να περάσει τα μηνύματα που σκέφτηκε, αλλά αυτό έχει σε ορισμένες περιπτώσεις αρνητική επίδραση στη εξέλιξη της ιστορίας. Εκεί που νιώθεις ότι το πράγμα οδηγείται κάπου, συμβαίνει κάτι απροσδόκητο και διαγράφονται πολλά απ’ όσα έχεις δει.
Στο “Us”, ένα από τα θέματα που προσπαθεί να θίξει ο Πιλ είναι οι μεγάλες διαφορές και ανισότητες που επικρατούν στην Αμερική του Τραμπ. Ίσως με τον τίτλο “Us” αναφέρεται και στις Unied States. Άλλωστε η σωσίας της Αντελαΐντ λέει κάπου στην μέση της ταινίας: “Είμαστε Αμερικανοί”. Ο Αμερικανός σκηνοθέτης χει κρύψει πολλά πράγματα σε ένα θρίλερ που μπορεί να μπερδεύει αλλά έχει μια σκοτεινή και τρομακτική ατμόσφαιρα που σε καθηλώνει. Αυτό το γεγονός, μαζί με την καταπληκτική μουσική του Μάικλ Έιμπελς, σώζει πολλά και διορθώνει πολλά περισσότερα.
Η Λουπίτα Νιόνγκο παραδίδει μια αρκετά εκφραστική ερμηνεία καθώς αντανακλώνται στο πρόσωπο της ο τρόμος και η αγωνία που αρμόζουν σε ένα ατμοσφαιρικό θρίλερ. Όσον αφορά τον δεύτερο της ρόλο, μπορούμε να πούμε μόνο ότι είναι πέρα για πέρα φρικιαστική. Στους υπόλοιπους πρωταγωνιστές, ο Γουίνστον Ντιουκ κάνει καλή δουλειά αλλά κάπου κάπου “καταπίνεται” από την Νιόνγκο. Τέλος, η εξαιρετικά ταλαντούχα Ελίσαμπεθ Μος, στο λιγοστό screen time που της δόθηκε, τα καταφέρνει περίφημα.
Δεν γνωρίζουμε αν το “Us” θα γνωρίσει ίδια, παρόμοια ή μικρότερη επιτυχία από το “Get Out”. Σίγουρα απευθύνεται σε διαφορετικό κοινό και δεν έχει καμία σχέση με τα υπόλοιπα θρίλερ που κυκλοφορούν εκεί έξω. Πάντως ο Τζόρνταν Πιλ δείχνει ότι δεν διστάζει να διαφοροποιηθεί από τους υπόλοιπους και θα είναι ενδιαφέρον να δούμε τι μας επιφυλάσσει στο μέλλον.
Trailer
Με την υποστήριξη του Cineplexx
