O Θάνος Μολούδης, aka @thanosandbooks, μοιράζεται στο TFC Magazine τις σκέψεις του για το βιβλίο Το Ολλανδέζικο Σπίτι της Αν Πάτσετ, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Δώμα.
Κάποτε υπήρχε ένα σπίτι στο Έλκινς Παρκ. Αγέρωχο, επιβλητικό, μεγαλόπρεπο. Οι φλαμουριές το αγκάλιαζαν με τα πυκνά κλαδιά τους, τα αστραφτερά τους φώτα έλαμπαν μέσα στη νύχτα. Αν περνούσες από έξω και κοιτούσες μέσα από τις τζαμαρίες θα έβλεπες τους διαδρόμους με το μαρμάρινο πάτωμα, την ταπετσαρία με τα χελιδόνια, την οικογένεια Βαν Χουμπέϊκ να σε κοιτάζει βλοσυρά από τα πορτρέτα τους. Μερικές φορές μπορεί να έβλεπες και δυο νέους μέσα σε ενα αμάξι, μπροστά στο σπίτι, να καπνίζουν και να συζητούν και θα αναρωτιόσουν ποιοι είναι και τι θέλουν.
Η Μέιβ και ο Ντάνι πάντα αγαπούσαν το Ολλανδέζικο σπίτι
Ακόμα και όταν τους εγκατέλειψε η μητέρα τους και η ατμόσφαιρα βάρυνε από την απουσία της, το σπίτι δεν έχασε την αίγλη του• στεκόταν υπέρλαμπρο καταμεσής του κήπου, με τις πύλες του ανοιχτές σε μια ατέρμονη αναμονή. Ώσπου, ο πατέρας τους ξαναπαντρεύτηκε και τότε όλα κατέρρευσαν. Τα αδέρφια εξορίστηκαν από το σπίτι και, σημαδεμένα από το πένθος, προσπάθησαν να επιβιώσουν.
Τα χρόνια περνούν, με έρωτες ή μοναξιά, με χρήματα ή φτώχεια, και τα δυο αδέρφια φαίνεται να έχουν ξεγράψει το παρελθόν
Έτσι λένε τουλάχιστον. Κρυφά από όλους, γυρνούν συνέχεια πίσω. Σταματούν με το αυτοκίνητο λίγα μέτρα μακριά από το σπίτι, σκάβουν βαθιά στις αναμνήσεις τους και ονειρεύονται αυτά που στερήθηκαν. Τους γονείς τους. Τις νταντάδες τους. Το Ολλανδέζικο σπίτι.
Αν μπορούσα να χαρακτηρίσω με δυο λέξεις αυτό το βιβλίο θα ήταν: «σιωπηλό αριστούργημα». Με μια ήσυχη, καταπραϋντική γραφή μπορείς να μυρίσεις το βερνίκι του ξύλου, να νιώσεις το φύσημα του αέρα, να ακούσεις την καρδιά των χαρακτήρων ακόμα κι όταν εκείνοι δεν μιλάνε. Με αμεσότητα και τρυφερότητα η Ann Patchett περιγράφει τις συνέπειες της απώλειας και τη χαμένη αθωότητα των παιδικών μας χρόνων. Μέσα από το οδοιπορικό μιας ολόκληρης γενιάς χτίζει έναν βωμό λατρείας προς την οικογένεια, τονίζοντας τη δύναμη της συγχώρεσης και εξυμνώντας την αδελφική αγάπη.
Το Ολλανδέζικο Σπίτι είναι ένα γλυκόπικρο παραμύθι ενηλικίωσης που συγκινεί και προβληματίζει. Ένας φόρος τιμής στο παρελθόν, στα σημάδια που αφήνει πίσω του και στον φωτεινό δρόμο της ελπίδας που απλώνεται μπροστά μας.
