Η γιαγιά μου η Κατερίνα. Κατίνα για συγγενείς και φίλους. Κατινάκι για τον παππού μου. Η γιαγιά μου για τα υπόλοιπα τέσσερα εγγόνια και εμένα. Αν έπρεπε να την περιγράψω και να τη μεταφράσω σε κάτι άλλο μάλλον θα έδινα τις εξής απαντήσεις:
” -Αν ήταν μέρος του σώματος τι θα ήταν;
-Τα μάτια. Ένα ζευγάρι γλυκά, όλο αγάπη.
-Αν ήταν μυρωδιά τι μυρωδιά θα ήταν;
-Μια οικεία και αγαπημένη, διαφορετική για τον καθένα. Σίγουρα όμως μια που την αναγνωρίζεις και θέλεις πάντα να την έχεις. Να μη σου τελειώσει ποτέ…
-Αν ήταν φαγητό, τι φαγητό θα ήταν;
-Τα αγαπημένα μου μακαρόνια με σάλτσα που κάνει η ίδια. Το αγαπημένο μου φαγητό σε όλο τον κόσμο από τότε που με θυμάμαι. Τα μακαρόνια για τα οποία κάθε φορά της λέω πόσο υπέροχα είναι και που μου απαντάει ”Σιγά το φαΐ πουλί μ’, να σου το φτιάχνω κάθε μέρα ντε”, αλλά κρυφά μέσα της (θέλω να) πιστεύω πως χαίρεται που το πέτυχε για άλλη μια φορά και μας ευχαρίστησε. Το τίποτα σύμφωνα με την ίδια αλλά το τόσο ιδιαίτερο για εμάς.
-Αν ήταν εποχή τι εποχή θα ήταν;
-Καλοκαίρι. Και πιο συγκεκριμένα ένα ζεστό καλοκαιρινό απόγευμα, λίγο μετά τις 17.00. Όταν το φως από άσπρο γίνεται κίτρινο και η ζέστη πιάνει και γλυκαίνει. Η καλύτερη ώρα της ημέρας…”
