Η πιο όμορφη εποχή του χρόνου σιγά σιγά τελειώνει κι εγώ συγκέντρωσα κάποιες στιγμές από ένα φιλμάκι χιλιοταξιδεμένο σε ένα καλοκαίρι με βουνά, θάλασσες και κάτι ανοιχτούς ουρανούς σε κάθε μήκος και πλάτος.
Όλα ξεκίνησαν τον Ιούνιο κάπου στη Βαλτική
Συγκεντρωθήκαμε μέσω της ίδιας ελκτικής δύναμης από διαφορετικά μέρη του πλανήτη κάτω από τον ίδιο ουρανό και την θέα της τρομακτικά απέραντης και άγνωστης θάλασσας.
Ο Ιούλιος κύλησε στο μεγαλύτερο μέρος του σε ανοιχτά θέατρα, πρόβες κάτω από τον καυτό επιδαύριο ήλιο και κάτι ανθρώπους με το βλέμμα στα άστρα.
Έρημος φάρος πάνω σε βράχια φαγωμένα. Να ‘χει χρόνια να περάσει από μπροστά μου το καράβι μα εγώ, να αναβοσβήνω κάθε βράδυ.
Μικρές αυγουστιάτικες Εδέμ στη Χαλκιδική.
Λουόμενες και φιλμ.
Τα γενέθλια μου φέτος πέσανε Κυριακή, μέρα που βάλθηκε να είναι παντώς καιρού μελαγχολική. Θα έρθει όμως εκείνη η πολυπόθητη στιγμή που θα γυμνωθεί από πόνο. Θα στερηθεί το στενό της πλαίσιο και θα ντυθεί με το φανταχτερό της φόρεμα στρέφοντας επίμονα το κεφάλι της προς το φως.
Μικρές γιορτές σε αστικές πλατείες.
Λίγο πριν τη σκληρή επέλαση του Σεπτέμβρη, ατενίσαμε το κοντινό άπειρο και γεμίσαμε με καθαρό αέρα τα πνευμόνια μας.
Ό,τι μας έμεινε, μια ανάμνηση από ένα καλοκαίρι και κάτι παγωτά που λιώσανε κάποτε στο χέρι.
Λένε λοιπόν πως η φωτογραφία, αποτελεί τον θάνατο μιας στιγμής που πέρασε και σώθηκε από την άβυσσο της λήθης. Κοιτάζοντας για μια στιγμή πίσω, όλα αυτά φαντάζουν σαν σε μικρή γιορτή κάτω από τα στενά πλαίσια μιας δύναμης μη αναστρέψιμης – της πιο αυθαίρετης από τα δημιουργήματα του ανθρώπου – που άλλοτε φαντάζει σαν μια αιωνιότητα και άλλοτε σαν μια μονάχα ημέρα.
*Η εμφάνιση και η ψηφιοποίηση του συγκεκριμένου φιλμ έγινε στο στούντιο του The Great Dark Room Experience.
