Θα μιλήσουμε πάλι για αγαπημένες cult στιγμές. Cult στιγμές του παγκόσμιου σινεμά, από αυτές που ξέρεις ότι θα δεις μια ταινία που δεν σε νοιάζει να βγάλεις κάποιο νόημα. Αυτές οι ταινίες που καθόρισαν όλη τη κουλτούρα του σινεμά, πολλά χρόνια αργότερα από τη πρεμιέρα τους, aka Fight Club (1999) – αλλά τώρα δεν μιλάμε για το Fight Club.
Έχω και εγώ τις αδυναμίες μου, πως να το κάνουμε; Δώσε μου ταινία της δεκαετίας του ’90 χωρίς ξεκάθαρο νόημα, αλλά με όλα τα υπόλοιπα σωστά, και εγώ θα σου πω γιατί να τη δεις.
Γιατί να δεις, λοιπόν, το The Big Lebowski?
Λόγος νο.1 – Η πλοκή
Μακριά από υποχρεώσεις και τυπικότητες της καθημερινότητας, ο Jeff Lebowski (Jeff Bridges) ή όπως θέλει να τον αποκαλούν όλοι, the Dude, ζει πρακτικά σε μια αίθουσα bowling, φοράει μπουρνούζι μέσα και έξω από το σπίτι του, δίνει τόση σημασία σε ό,τι του συμβαίνει όσο τον αφήνει η μαριχουάνα. Με ένα White Russian και σε μια παρτίδα bowling, ο Dude και ο πιστός, αλλά νευρικός βετεράνος του Βιετνάμ φίλος του, ο Walter Sobchak (John Goodman), θα εμπλακούν σε μια περιπέτεια παρεξήγησης, ενός χαλιού, μιας συνωνυμίας, μιας βαλίτσας με λεφτά και ενός διεφθαρμένου κόσμου.
Λόγος νο.2 – Οι αδελφοί Coen
Ο Ethan και ο Joel Coen συνηθίζουν να δημιουργούν ως κεντρικό θέμα των ταινιών τους μια παρεξήγηση και γύρω από αυτή να δημιουργούν το σύμπαν των χαρακτήρων και της πλοκής. Βασίζονται στο σαμποτάζ των ίδιων των πρωταγωνιστών ως προς το πρόσωπό τους, και δημιουργούν χιουμοριστικές εκφάνσεις, ακόμα και σε ταινίες που το χιούμορ δεν είναι ο πρωταγωνιστής, aka Fargo (1996). Αυτό που καταφέρνουν όμως οι αδερφοί Coen, είναι να απεικονίσουν τους χαρακτήρες της ταινίας, τόσο ολοκληρωτικά με μια τόσο παράδοξη αλληλουχία διαλόγων. Σατιρίζουν διαρκώς, όχι μόνο πολιτικά ζητήματα, αλλά ακόμα και την ίδια την εποχή σε ένα Los Angeles γεμάτο πανομοιότυπους ήρωες του Hollywood, με έναν πρωταγωνιστή βγαλμένο από μια άλλη εποχή.
Λόγος νο.3 – Ο χαρακτήρας
Ο The Dude, μια φιγούρα εντελώς χύμα σε μια κατάσταση που μόνο πανικό μπορεί να σου προκαλέσει, σου λέει χαρακτηριστικά “I can’t be worried about that shit. Life goes on, man“. Προσπαθεί να διαφύγει και να βγει αλώβητος από όλη τη παρερμηνεία σχετικά με το όνομά του, ενώ ταυτόχρονα ανακαλύπτει τον κόσμο με τον οποίο έμπλεξε. Ένας Jeff Bridges, που πιο κατάλληλος του δεν θα μπορούσε να βρεθεί, και που θα ήθελες και εσύ να τον έχεις φίλο και να σου λέει πως η ζωή συνεχίζεται, άκομα και στις πιο σουρεάλ καταστάσεις.
Όλοι όσοι εμπλέκονται σε αυτή τη παρεξήγηση, διαφέρουν εντελώς μεταξύ τους. Από τον ευέξαπτο κολλητό του φίλο τον Walter, την αλλοπρόσαλλη κόρη του Big Lebowski, Maude (Julianne Moore) έως και τον πιστό βοηθό του Big Lebowski, τον Brandt (Philip Seymour Hoffman), όλοι τους διαμορφώνουν σε εντελώς ξεχωριστό τόνο αυτό το cult φαινόμενο του κινηματογράφου.
Λίγο περισσότερο όμως, θα σου ξεχωρίσω τον αφηγητή της ταινίας, που μόνο στο τέλος αποκαλύπτεται, και τον ερμηνεύει εξαιρετικά ο Sam Elliot. Αυτή η «παράξενη» φωνή, ο The Stranger, γνωρίζει τον the Dude, αλλά όχι και τόσο, γνωρίζει την ιστορία του, αλλά όχι και τόσο, γενικά θέλει και δεν θέλει να τον γνωρίσει τόσο. Παρόλα αυτά, του κλείνει το μάτι, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Και αν καταφέρουμε έστω και λίγο να δούμε τη ζωή όπως τη βλέπει ο Dude, ίσως και εκείνη να μας κλείσει το μάτι.
