Ένας χρόνος πέρασε από την επιστροφή του Φρανσουά Οζόν στους κινηματογράφους της χώρας με το Θέλημα Θεού (πρωτότυπος τίτλος: Grâce à Dieu). Ο σκηνοθέτης του 8 Γυναίκες (2002) κέρδισε το βραβείο της επιτροπής του Φεστιβάλ του Βερολίνου με μια ταινία που μας άγγιξε βαδίζοντας στα χνάρια του οσκαρικού Spotlight (2015).
Όταν ο Αλεξάντερ μαθαίνει πως ο ιερέας που τον κακοποιούσε μικρό συνεχίζει να βρίσκεται κοντά σε παιδιά αποφασίζει να αναλάβει δράση. Μαζί με ακόμα δύο θύματα του ιερέα, τον δημοσιογράφο Φρανσουά και τον γιατρό Ζιλ, θα προσπαθήσουν να αποκαλύψουν το σκάνδαλο. Δεν θα αργήσουν, όμως, να καταλάβουν πως η εκκλησία δεν έχει σκοπό να αποδώσει δικαιοσύνη.
H ταινία Grâce à Dieu περιγράφει μία από τις πιο συζητημένες υποθέσεις παιδεραστίας στη Γαλλική Καθολική Εκκλησία
Σε αυτή συμμετείχαν πάνω από 60 παιδιά που ανέφεραν ιστορίες κακοποίησης τη δεκαετία του ’80 και του ’90, όταν ήταν πρόσκοποι κοντά στον ιερέα Πρεϊνά στη Λιόν. Ωστόσο, οι οι κατηγορίες άρχισαν πολύ νωρίτερα. Συγκεκριμένα, τη δεκαετία του 1970.
Ο Οζόν μπορεί να βαδίζει στα χνάρια του Spotlight αλλά προσεγγίζει διαφορετικά το φλέγον θέμα που πραγματεύεται η ταινία του. Ακολουθεί ένα είδος πρωσοποκεντρικής αφήγησης. Δεν βασίζεται απόλυτα στη συλλογική προσπάθεια των τριών ανδρών να αποκαλύψουν ακόμα ένα σκανδάλο παιδεραστίας στην καθολική εκκλησία. Αφιερώνει χρόνο να εδραιώσει κάθε χαρακτήρα ξεχωριστά. Και φυσικά δεν αμελεί να καταγράψει και τη ψυχοσύνθεση των ανθρώπων που περιτριγυρίζουν τα θύματα. Αξιοθαύμαστες οι ερμηνείες των τριών πρωταγωνιστών. Στα πρόσωπά τους αποτυπώνεται η οργή και η θλίψη για τα πολλά έτη απραξίας των αρχών και της καθολικής εκκλησίας στη Γαλλία.
Τα γεγονότα που περιγράφουν ταινίες όπως το Θέλημα Θεού και το Spotlight είναι σοκαριστικά και μοιάζουν απίθανα. Ωστόσο, δεν είναι. Επειδή είναι πολύ πιθανό να έχετε ήδη δει το δεύτερο, δώστε σήμερα μια ευκαιρία στο πρώτο. Δεν θα απογοητευτείτε.
