Η παραμονή της Πρωτοχρονιάς είναι μόλις μία μέρα μακριά, και ήρθε η ώρα να καλωσορίσουμε το 2022. Ίσως είχες προγραμματίσει και εσύ κάποια νυχτερινή έξοδο, κάποιο πάρτι ή κάποια βόλτα. Μπορεί βέβαια και να προτίμησες τη μάζωξη με την παρέα σε σπίτι. Όπως και να’χει, πάντα η πρώτη μέρα του Ιανουαρίου είτε σε βρίσκει να κοιμάσαι όλη μέρα, είτε σε βρίσκει κάπου έξω. Για σένα όμως, που άλλαξαν τα σχέδια που είχες κάνει ή ακόμα και για σένα που αυτοί οι έξοδοι δεν σου λένε τίποτα και προτιμάς τη ζεστασιά του σπιτιού, σου έχω έναν μίνι-οδηγό ταινιών για να περάσεις τη Πρωτοχρονιά σου με τον πιο ωραίο τρόπο ακόμα και στο σπίτι.
Κουβερτούλα, σοκολάτα, ποπ-κορν και πάτα play σε ό,τι σου κάνει click!
Harry Potter Marathon
Muggles ενωθείτε! Στις 1/1/22 έρχεται το πολυπόθητο reunion! Οι Daniel Radcliffe, Rupert Grint και Emma Watson θα συναντηθούν για να γιορτάσουν την 20η επέτειο των ταινιών Harry Potter για ένα ειδικό reunion που θα προβληθεί στο HBO Max. Σε αυτό θα δούμε και τον Chris Columbus, ο οποίος είχε αναλάβει τα ηνία των δύο πρώτων ταινιών του franchise, όπως και άλλα μέλη του cast και του crew όλων των χρόνων σε συνεντεύξεις και συζητήσεις μεταξύ τους. Και αφού θα δεις αυτή την επετειακή ταινία, θα πάρεις αγκαλιά το μαξιλαράκι σου και θα βάλεις τα DVD σου για να κάνεις τον μαραθώνιο σου. Φυσικά δεν γίνεται να δεις 8 ταινίες μέσα σε μια μέρα, αλλά ακριβώς γι’αυτό το λόγο φέτος η δεύτερη μέρα της νέας χρόνιας είναι Κυριακή!
Silent Night (2021)
Εάν έχεις βαρεθεί τις κλασσικές Χριστουγεννιάτικες ταινίες, αλλά έχεις ακόμα το δέντρο σου εκεί στολισμένο και θα ήθελες να παρακολουθήσεις κάτι διαφορετικό, το Silent Night είναι η επιλογή σου. Μια μαύρη κωμωδία τρόμου, εντελώς διαφορετική από τα συνηθισμένα μας Χριστουγεννιάτικα μοτίβα, θα σε αφήσει με το στόμα ανοιχτό. Η ταινία επικεντρώνεται γύρω από την Keira Nightly και τον Matthew Goode, οι οποίοι υποδύονται το ζευγάρι οικοδεσποτών αυτού του δυστοπικού πάρτι, γεμάτο αποκαλύψεις και υπαρξιακές αναζητήσεις. Πρόκειται για μια μαύρη κωμωδία, αιχμηρή όχι μόνο όσον αφορά το φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής, αλλά και την ανθρώπινη φύση, τη δύναμη της συντροφικότητας παρά τις αντιξοότητες.
Boyhood (2014)
Σε mood τρελής αναπόλησης του «και τα χρόνια περνάνε» , έρχεται το Boyhood και ο Richard Linklater να μας εξιστορήσει μια απλή θεωρητικά ιστορία ενός αγοριού που μεγαλώνει, αλλά το κάνει με τον πιο μοναδικό τρόπο που έχει γνωρίσει ποτέ το σινεμά. Με πολλή αισιοδοξία παρακολουθούμε τον μικρό Mason και την οικογένειά του να ζουν τη ζωή τους, να μεγαλώνουν, να αλλάζουν κι όλα αυτά παράλληλα με την ιστορία της Αμερικής που επίσης μεγαλώνει και αλλάζει. Οι πραγματικά σπουδαίες ταινίες που πραγματεύονται τα αιώνια ζητήματα, όπως η αναζήτηση της προσωπικής ταυτότητας στην περίπτωση του Boyhood, αποφεύγουν να δείχνουν εξ αρχής στον θεατή τις προθέσεις τους. Οι 39 μέρες γυρισμάτων, σε διάστημα 12 χρόνων δεν είναι και το πιο εύκολο εγχείρημα στο σινεμά. Κι όμως όλοι πίστεψαν σε αυτή την ιδέα του Linklater και σίγουρα δεν τους απογοήτευσε.
Toc Toc (2017)
Μία από τις καλύτερες κωμωδίες που έχω δει, η οποία πραγματεύεται τόσα πολλά ζητήματα με τον πιο «αστείο» τρόπο. Αστείο γιατί μιλάμε για μια ιστορία έξι ασθενών, οι οποίοι πάσχουν από Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή (ΤOC), και συναντιούνται όλοι μαζί σε ένα lobby ψυχιάτρου. Εκείνος, διακεκριμένος και παγκοσμίου φήμης, υπόσχεται να τους βοηθήσει να αντιμετωπίσουν την καθημερινότητά τους. Όταν, όμως, φτάσουν στο ιατρείο του, εκείνος θα λείπει λόγω απρόοπτου γεγονότος και έτσι εκείνοι θα μείνουν όλοι μαζί στο σαλόνι του να τον περιμένουν. Ένα ταξιτζής-διάνοια στους μαθηματικούς υπολογισμούς, μια υπάλληλος ιατρείου με φοβία σε μικρόβια και ιούς, μια θρησκόληπτη γυναίκα που θέλει να επιβεβαιώνει κάθε της κίνηση, ένας άντρας που δεν μπορεί να πατάει καθόλου πάνω σε γραμμές, μια κοπέλα που επαναλαμβάνει συνεχώς κάθε της φράση κι ένας μεγαλύτερος άνδρας με σύνδρομο Τουρέτ που βρίζει ασυστόλως. Χαρακτήρες που συνθέτουν την τέλεια κωμωδία και τα πιο ισχυρά κοινωνικά μηνύματα.
Don’t Look Up (2021)
Στο ίδιο μοτίβο μαύρης κωμωδίας με κοινωνικά μηνύματα, θα σου προτείνω και το Don’t Look Up που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες στο Netflix. Μπορεί να μη το έχεις δει ακόμα, αλλά σίγουρα έχεις ακούσει και θετικά και αρνητικά σχόλια. Η σάτιρα είναι τόσο έντονη και καυστική που αν δεν της δώσεις την απαραίτητη σημασία, ίσως να μην βγάζει τόσο νόημα. Το Don’t Look Up είναι μία ιστορία για την καταστροφή του πλανήτη και δύο αστρονόμους να ανακαλύπτουν το πώς αυτό θα συμβεί. Προσπαθούν να αφυπνίσουν τις αρχές για το πώς μπορεί να σωθεί ο κόσμος, όμως φαίνεται κανείς να μην ενδιαφέρεται για αυτό. Ο Adam McKay, σαν ένας άλλος Αρμαγεδδών, σατιρίζει φανερά τη κουλτούρα των social media και θέλει μεν να σε κάνει να περάσεις καλά, αλλά να κάτσεις μετά και να σκεφτείς όσα είδες.
Paterson (2016)
Η πιο λιτή, κινηματογραφική σονάτα του Jim Jarmusch, διαδραματίζεται στη πόλη Paterson, και παρουσιάζει τη καθημερινή ρουτίνα του Paterson. Ο Paterson είναι ένας οδηγός λεωφορείου, που ακολουθεί κάθε μέρα την ίδια διαδρομή από το κέντρο της πόλης έως τους ιστορικούς καταρράκτες της. Μιλάει με τους ίδιους ανθρώπους, όμως προσθέτουν και κάτι διαφορετικό κάθε μέρα στη συναναστροφή τους και ακόμη ένα ποίημα στο μικρό τετράδιό του. Ξυπνά κάθε πρωί στις 6.15, στην αγκαλιά της γυναίκας του, σηκώνεται, τη φιλάει, ντύνεται, φτιάχνει το κολατσιό του και βγαίνει για την ίδια διαδρομή στην ίδια πόλη για να συναντήσει τους ίδιους ανθρώπους.
Αυτό που κατάφερε ο Jarmusch είναι να αφαιρεί σταδιακά κάθε μιζέρια ζωγραφίζοντας τους χαρακτήρες του με χιούμορ, με ιδιαίτερες συνήθειες και όνειρα, που δεν χρειάζονται καν την έξοδο από το μικρό περιορισμένο τους χώρο για να ανθίσουν. Άλλωστε, κανείς άνθρωπος δεν είναι μόνο αυτό που φαίνεται, και σίγουρα, την αισιοδοξία, το χιούμορ και τη γλυκιά σκέψη μπορείς να τη βρεις παντού. Κι αν κάνουμε αυτό που καταφέρνει ο Jarmusch μέσα σε σχεδόν δύο ώρες, ίσως η νέα χρονιά να μας αποζημιώσει.
