fbpx

Tag: music

The XX see you

Συντάκτρια: Ζωή Βέργου

Το φαινόμενο των XX άρχισε το 2005, όταν τέσσερις συμμαθητές από ένα κολλέγιο του Λονδίνου αποφάσισαν να ενωθούν και να σχηματίσουν μια μουσική μπάντα. Στην ουσία, όμως, άρχισαν να μας απασχολούν έντονα το 2009, όταν κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο άλμπουμ τους, με τίτλο “ΧΧ”. Η πρώτη τους επιτυχία ήταν το κομμάτι “Intro”, το οποίο και χρησιμοποιήθηκε εκτενώς από τηλεοπτικές σειρές, εκπομπές, επιδείξεις μόδας κ.λπ. ανά τον κόσμο και ήταν για αρκετό διάστημα σε υψηλή θέση στα μουσικά charts.

Η Romy Madley Croft, o Oliver Sim, o Jamie Smith και η Baria Qureshi ήταν τα αρχικά μέλη της μπάντας. Αργότερα όμως, το 2009, η Baria εγκαταλείπει την μπάντα με την σύμφωνη γνώμη και των υπολοίπων μελών.

Σαν τρίο πλέον οι XX συνεχίζουν να μας μαγεύουν με όλες τους τις εμφανίσεις. Οι συνεργασίες τους με άλλους καλλιτέχνες είναι πάντα αξιόλογες και εντυπωσιακές. Το 2010 κερδίζουν το Mercury Prize και εκτοξεύονται στην κορυφή. Το 2011 είναι υποψήφιοι στα Brit Music Awards για τα βραβεία “Καλύτερου Άλμπουμ”, “Καλύτερου Πρωτοεμφανιζόμενου” και “Καλύτερου Μουσικού γκρουπ”. Αν και δεν κατόρθωσαν να κερδίσουν κανένα από τα βραβεία, η δημοτικότητά τους ανέβηκε και το κοινό τους αυξήθηκε μέσα σε μια νύχτα.

Η επιτυχία τους και η αναγώριση από τον κόσμο ήταν απότομη και αυτό οδήγησε τον Smith στο αλκοόλ, δημιουργώντας αναταραχές στη σύνθεση του γκρουπ. Πλέον είναι νηφάλιος και ισχυρίζεται πως απολαμβάνει περισσότερο τις εμφανίσεις τους, αφού είναι σε θέση να θυμάται τί συνέβη. Το 2015 ο Jaime κυκλοφορεί το solo άλμπουμ του “In Colour”, αποσπώντας πολύ καλές κριτικές. Πολλά από τα στοιχεία αυτής της δουλειάς βοήθησαν στη δημιουργία του τρίτου άλμπουμ των XX, με τίτλο “I see you” (2017). Οι εμφανίσεις τους είναι πολλές και συμμετέχουν σε πολλά μουσικά φεστιβάλ όπως αυτά του Coachella και του Bestival.

Η μουσική τους είναι εμπνευσμένη από τα είδη της indie pop & indie electronic. Παράλληλα,  ο δίσκος “I see you”, ο οποίος ήταν υποψήφιος για το βραβείο “Άλμπουμ της χρονιάς” στα βραβεία IMPALA, έχει μέσα στοιχεία από την μουσική των clubs της Αγγλίας, σύμφωνα με τον Smith.

Και τα τρία μέλη του γκρουπ έχουν διαφορετικές μουσικές επιρροές. Για παράδειγμα, η Croft έχει δηλώσει πως είναι επηρεασμένη από τον Jimmy Hendrix, The Slits, Joy Division, Yazoo, Eurythmics and New Order, ενώ ο Jaime είναι επηρεασμένος από την soul και την hip hop. Έχουν καταφέρει, όμως, να συνδυάσουν τις καταβολές και τα βιώματά τους δημιουργώντας κομμάτια που κάνουν μεγάλη επιτυχία, η οποία διαρκεί.

Τα κομμάτια που ξεχωρίζουμε εδώ στο TFC είναι φυσικά τα “Ιntro”, “Heart Skipped a Beat” & “Angels” (για να μην πούμε όλα).

 

https://www.youtube.com/watch?v=AZ1pHmWhIuY

The Day After

Συντάκτρια: Ζωή Βέργου

Η επομένη των Oscar μας βρίσκει ικανοποιημένους με τα αποτελέσματα και τις εξελίξεις της βραδιάς. Αναμφισβήτητα, η ταινία “Η Μορφή του Νερού” απέσπασε από τα 13 βραβεία τα 4, αφού φέτος υπήρχαν πολλές καλές και αξιόλογες ταινίες. Κέρδισε, λοιπόν, τα βραβεία Καλυτερης Ταινίας, Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Καλύτερης Παραγωγής και φυσικά Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής.

Κάπου διάβασα πως “ερωτεύεσαι όχι όταν κοιτάξεις κάποιον και του αρέσεις, αλλά όταν σε κοιτάξει κάποιος και καταλάβεις πως υπάρχεις”.  Αυτό το συναίσθημα σου αφήνει και η ταινία. όχι μόνο σεναριακά, σκηνοθετικά, ή ερμηνευτικά, αλλά και μουσικά.

Όσο παράξενες είναι οι εικόνες που βλέπεις και σε συνεπαίρνουν, άλλο τόσο παράξενη και συνάμα μαγική είναι η μουσική που τις περιβάλλει. Ο Guillermo del Toro για να μπορέσει να αποδώσει σωστά τα μηνύματα της ταινίας του και να μας χαρίσει αυτό το όμορφο τέρας της διαφορετικότητας και του σκληρού παραμυθιού, συνεργάστηκε με τον εξαιρετικό Alexandre Desplat. Ο Alexandre είναι Γάλλος, ελληνικής καταγωγής και κάτοχος ενός ακόμα βραβείου Oscar Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής για την τανία “Ξενοδοχείο Grand Budapest” (2014), έχει στο ιστορικό του πολλές διακρίσεις και βραβεία. Δημοφιλείς δουλειές του είναι “ο  Χάρι Πότερ: Οι Κλήροι του Θανάτου – Μέρος 1” και “Οι Κλήροι του Θανάτου – Μέρος 2”. Έχει γράψει επίσης τη μουσική για το “Η Απίστευτη Ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον”, το “Ο Λόγος του Βασιλιά”, το “Επιχείρηση: Argo” και “Το Παιχνίδι της Μίμησης”.

Η μουσική της ταινίας σε κάνει μέρος αυτής της απίστευτης ιστορίας. Έχει ένταση, πάθος, μούδιασμα. Πρόκειται για νότες που σε ηρεμούν, σε ταξιδεύουν και αναμφίβολα δεν ξεχνιούνται. Στη σκηνή που η πρωταγωνίστρια της ταινίας Elaiza Espozito (Sally Hawkins), εξομολογείται την αγάπη της ερμηνεύοντας το “You’ll Never Know”, της Vera Lynn (1943), οι ρομαντικές ψυχές βούρκωσαν-ανάμεσά τους κι εγώ. Παράλληλα, το επίσημο soundtrack της ταινίας, “The Shape of Water”, σε μαγεύει και θα μπορούσε να φτάσει την διαχρονικότητα του soundtrack της ταινίας Amelie, του Yann Tiersen.

Είναι πραγματικότητα πως μια ταινία χωρίς την ανάλογη μουσική επιμέλεια, μπορεί να βγεί προς τα έξω “γυμνή” και άδικα να χάσει την σπουδαιότητά της. Αυτό φυσικά δεν συνέβη με την ταινία “Η Μορφή του Νερού” και δικαιωματικά απέσπασε το βραβείο Καλύτερης Ταινίας για το 2018.