Πριν δύο χρόνια στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε την πρώτη ταινία μεγάλου μήκους του Bertrand Mandico. Πρόκειται για μία ονειρική φρενίτιδα εικόνων που δεν σταματούσε να σε χτυπά αδυσώπητα με πανέμορφες και συνάμα αλλοπρόσαλλες παραισθήσεις. Η ταινία ονομάζεται Τα Άγρια Αγόρια (Les Garçons Sauvages) και έκανε θριαμβευτική πρεμιέρα στο Φεστιβάλ της Βενετίας το 2018.
Τι κάνουν, όμως, αυτά “Τα Άγρια Αγόρια”;
Στην ταινία βλέπουμε την περιπέτεια πέντε πλούσιων κακομαθημένων εφήβων, οι οποίοι διαπράττουν ένα ειδεχθές έγκλημα στα πρώτα λεπτά του φιλμ. Το σχέδιο του παραδειγματικού σωφρονισμού τους καταστρώνεται από έναν Ολλανδό καπετάνιο που τους μεταφέρει σε ένα παράξενο νησί με το στοιχειωμένο πλοίο του. Εκεί θα αλλάξουν και θα πάρουν μία ολότελα διαφορετική διάσταση αναζητώντας πνευματικές και σεξουαλικές διεξόδους.
Συμβολισμοί, παραβολές και διαστρεβλωμένες καταστάσεις που απέχουν από την πραγματικότητα διαμορφώνουν μια κινηματογραφική αναπαράσταση του απαγορευμένου και του ασυμβίβαστου. Η εναλλαγή ασπρόμαυρων σεκάνς με αυτών των έγχρωμων εντείνουν τις αισθήσεις του θεατή και του υπενθυμίζουν την ρευστότητα του μέσου. Ένα κινηματογραφικό περιβάλλον από πλανήτη μέσα από την σουρεαλιστική ματιά του Γάλλου σκηνοθέτη. Ένα homage στις σαρκικές βιολογικές ανάγκες με μία γενναιόδωρη δόση αποστροφής και αηδίας που οδηγεί στη φρενίτιδα του μυαλού.
“Τα Άγρια Αγόρια” έχουν αποσπάσει θετικές κριτικές καθώς και αρκετά βραβεία, όπως αυτό του περιοδικού Cahiers du Cinema για την Καλύτερη Tαινία του 2018. Ραντεβού λοιπόν στις 6 Δεκέμβρη στις αίθουσες για την πιο ωμή και συνάμα πανέμορφη απεικόνιση της ανθρώπινης ύπαρξης.