Ο Τζέι Τζέι Έιμπραμς σαν άλλος Άγιος Βασίλης μας κάνει ένα πρόωρο χριστουγεννιάτικο δώρο, τον επίλογο της σύγχρονης τριλογίας του Star Wars.
Ήταν Ιούλιος και μόλις είχαμε μιλήσει για το Spiderman: Far From Home. Ξαφνικά τότε, στα κεντρικά του TFC, εμφανίστηκε μια τριάδα ατόμων, η οποία είχε ήδη κινήσει παρασκηνιακά τα νήματα έτσι ώστε να καταταχθώ κοντά στα σύνορα. Αργότερα η ίδια τριάδα ανέλαβε την συγκεκριμένη στήλη. Δεν θα ήθελα να αναφερθώ σε ονόματα. Αυτό που έχει σημασία είναι πως σε κάθε άσκοπη σκοπιά σχεδίαζα την εκδίκηση μου. Η ώρα έφτασε λοιπόν. Νιώθω λες και γύρισα κι εγώ από έναν γαλαξία πολύ, πολύ μακρινό. Όπως το ένατο επεισόδιο του Star Wars, που έφτασε επιτέλους στις αίθουσες.
Ο Τζέι Τζέι Έιμπραμς, ο άνθρωπος που αναγέννησε το πιο επιτυχημένο franchise ταινιών όλων των εποχών με το Star Wars: The Force Awakens, επέστρεψε για να κλείσει την τριλογία με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Το προηγούμενο επεισόδιο (Star Wars: The Last Jedi) ενθουσίασε τους κριτικούς αλλά το κοινό έμεινε διχασμένο. Το γεγονός αυτό δημιούργησε και το ανάλογο άγχος για την συνέχεια. Άγχος που περιόρισε κατά κάποιον τρόπο τις δυνατότητες του Έιμπραμς. Μετά από σχεδόν 2 χρόνια λοιπόν, μας παρουσιάζει το τέλος του Skywalker Saga.
Πλοκή
Μετά τα γεγονότα του Last Jedi, η Ρέι προσπαθεί να ολοκληρώσει την εκπαίδευση της ως Jedi, με τη βοήθεια της πριγκίπισσας Λέια. Θα αναγκαστεί όμως να την διακόψει, όταν μέσω της Δύναμης θα διαισθανθεί μια τεράστια απειλή. Η απειλή ακούει στο όνομα “Τελευταίο Τάγμα” και αποτελείται από τον μεγαλύτερο στόλο που συγκέντρωσε ποτέ η Αυτοκρατορία. Διοικητής του, ο Κάιλο Ρεν, ο οποίος έχει στο πλευρό του έναν παλιό εχθρό της Αντίστασης, τον πανίσχυρο Πάλπατιν.
Σχόλια
Το σκηνοθετικό ταλέντο του Τζέι Τζέι Έιμπραμς είναι αδιαμφισβήτητο. Έτσι γνωρίζαμε εξ’ αρχής, από το 2015, ότι η μοίρα του Star Wars βρισκόταν σε χέρια ικανά να το επαναφέρουν στην παλιά του αίγλη. Ο Ράιαν Τζόνσον δεν τα πήγε άσχημα στην προηγούμενη ταινία αλλά ο επίλογος έπρεπε να γραφτεί από τον Έιμπραμς.
Το άγχος ωστόσο, που αναφέραμε πιο πάνω, δεν του επέτρεψε να πάει ένα βήμα παραπέρα. Προσπάθησε να ικανοποιήσει το κοινό με fan pleasing σκηνές και μπόλικη νοσταλγική διάθεση, αλλά διάλεξε την ασφαλή οδό χωρίς να ρισκάρει ιδιαίτερα. Έτσι δεν κατάφερε να μετατρέψει τον επίλογο της σύγχρονης τριλογίας σε έπος. Αυτό είναι το βασικό μειονέκτημα της ταινίας. Αποτελεί ένα επεισόδιο Star Wars, οπότε δεν αρκεί να είναι ευχάριστη, οφείλει να είναι αριστούργημα.
Στο τεχνικό κομμάτι από την άλλη, το κοινό δεν μπορούσε να ζητήσει πολλά περισσότερα. Καταπληκτική φωτογραφία, άρτιες σκηνές δράσης σε διαστημικό φόντο και συγκλονιστικές μάχες με φωτόσπαθα “στολίζουν” τα 141 λεπτά της ταινίας και καταφέρνουν να κάνουν τους θεατές να ξεχάσουν κάποιες αστοχίες και κάποια plot holes. Τέλος, ο ιδιοφυής Τζον Γουίλιαμς, έπειτα από 42 χρόνια προσφοράς στη μουσική και στον κινηματογράφο, μας κάνει να ανατριχιάσουμε για μια τελευταία φορά με το θρυλικό σκορ του.
Χαρακτήρες
Στο Star Wars: Rise of Skywalker, οι δευτερεύοντες χαρακτήρες αφήνουν περισσότερο χώρο στη Ρέι και στον Κάιλο Ρεν να αναπτυχθούν. Φαντάζεστε λοιπόν τι συνέβη με τους τριτοτέταρτους. Με εξαίρεση ίσως τα droids. Εκτός από τις σκηνές που ο Πο, ο Φιν και ο Τσούι βρίσκονται μαζί με την Ρέι, το screen time των χαρακτήρων αυτών μειώθηκε σημαντικά. Λόγικό αν αναλογιστεί κανείς ότι όλη η τριλογία περιστράφηκε γύρω από τη Ρέι και τον Κάιλο Ρεν.
Η Ντέισι Ρίντλει, εμφανώς πιο ώριμη υποκριτικά από τις προηγούμενες δύο ταινίες, καταφέρνει να μεταφέρει με επιτυχία στο κοινό το πόσο διχασμένος είναι ο χαρακτήρας της Ρέι. Αν και οδεύει ολοταχώς προς τη φωτεινή πλευρά της δύναμης, τα κάλεσμα της σκοτεινής και του Κάιλο Ρεν δεν την αφήνει να δωθεί ολοκληρωτικά στο φως. Η μάχη με τον Ρεν θα αποδειχθεί εξαιρετικά δύσκολη για τη Ρέι αλλά όχι τόσο δύσκολη όσο η μάχη με τον ίδιο της τον εαυτό.
Από την άλλη, ο πανταχού παρόν φέτος, Άνταμ Ντράιβερ, καταφέρνει να εντυπωσιάσει και εδώ με το ταλέντο του. Το έχουμε ξαναπεί, ο Κάιλο Ρεν δεν είναι ο συνηθισμένος κακός του Star Wars. Ο Ντράιβερ υποδύθηκε ένα νέο είδος villain, πιο ευαίσθητο και διχασμένο, και εμείς το δεχτήκαμε, καθώς μας το πούλησε άκρως πειστικά από την αρχή έως το τέλος.
Συνεπώς
Δεν ήταν αυτή η τελευταία φορά που το θρυλικό “A long time ago in a galaxy far, far away” εμφανίστηκε μπροστά μας στις κινηματογραφικές αίθουσες. Η Disney έχει ήδη προγραμματισμένα πολλά Star Wars για το μέλλον. Για να θυμούνται οι παλιοί, να μαθαίνουν οι νέοι και για να σπάνε και τα τάμεια προφάνως. Το τέλος της πιο πρόσφατης τριλογίας μας αφήνει θετικούς αλλά συγκρατημένους. Ελπίζουμε σε μια πιο επική συνέχεια.
