Μπορεί πλέον η ζωή να προσπαθεί να επανέλθει σε όσο πιο φυσιολογικούς ρυθμούς γίνεται, σίγουρα όμως το διάστημα που πέρασε μάς άφησε πολλά για να θυμόμαστε. Μεταξύ άλλων τα βιβλία που διαβάσαμε. Άλλοι διάβασαν μόνο ένα που τους συνέπηρε και δεν κατάφεραν να κρατήσουν άλλο στα χέρια τους. Άλλοι πάλι ξέθαψαν από το χρονοντούλαπο βιβλία που είχαν χρόνια να δουν. Κι άλλοι αποφάσισαν επιτέλους να διαβάσουν τα βιβλία που κάποτε είχαν αγοράσει και τελικά άφησαν στην άκρη.
Τώρα, με καθαρό μυαλό πια, οι συντάκτες του TFC Magazine μπορούν να μιλήσουν για εκείνο το ένα βιβλίο που θα έχουν πάντα συνδυασμένο με την καραντίνα του 2020
Debora Levy: Things I Don’t Want to Know
Μέσα από τα μάτια της Deborah Levy αντιλαμβάνεται κανείς πως η ζωή δεν είναι μόνο χαρές και ξεγνοιασιά. Η ζωή είναι γεμάτη δυσκολίες. Σημασία έχει με ποιον τρόπο διαλέγουμε να δούμε εμείς τη ζωή κι όχι με ποιον τρόπο μάς φέρεται αυτή.
Meik Wiking: Το βιβλίο του Hygge
Αυτές τις ιδιαίτερες μέρες θυμήθηκα ξανά μέσα από τις σελίδες του πως πράγματι στις απλές και μικρές στιγμές βρίσκεται η ευτυχία.
Michael Cunningham: Οι Ώρες
Τρεις γυναίκες σε τρεις διαφορετικές εποχές. Ο συνδετικός κρίκος μεταξύ τους είναι ένα από τα σημαντικότερα βιβλία όλων των εποχών, η “Μις Ντάλογουέι“. Πάνω στο βιβλίο βασίστηκε και η ταινία “Οι Ώρες” που έδωσε ένα Όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου στην Νικόλ Κίντμαν.
Χρήστος Βακαλόπουλος: Η Γραμμή του ορίζοντος
Το ωραιότερα γραμμένο από άνδρα γυναικείο βιβλίο. -Σταυρούλα Καψογεώργη
Hannah Kent: Έθιμα Ταφής
Από τα βιβλία που δεν πέφτεις με τα μούτρα αχόρταγα, αλλά ακολουθείς τη ρότα που σου δίνει η συγκινητική ιστορία. Ολόκληρο το μυθιστόρημα είναι σαν ένας ήρεμος, αλλά ταυτόχρονα τρομερά δυναμικός παλμός. Ένα συνεχόμενο σύμπλεγμα ρεαλισμού και ποίησης, γεγονότων και προσωπικής κατάθεσης, ψιθύρου και κραυγής. Σαν την τόσο ατίθαση, αλλά συνάμα τόσο γαληνευτική ομορφιά του αρκτικού ισλανδικού τοπίου που ζωντανεύει μέσα από τις σελίδες του.
George L. Clarke: Westlake & Evergreen
Τα δύο βιβλία του George Clarke, στιχουργού και τραγουδιστή των Deafheaven, δόθηκαν σε περιορισμένη κυκλοφορία το περασμένο φθινόπωρο. Πρόκειται για μία συλλογή από τη φωτογραφική δουλειά του, συνοδευόμενη από μερικά ποιήματα, επίσης δικά του, σε ελεύθερο στίχο. Τα άνοιξα και πάλι κατά τη διάρκεια της καραντίνας και μου δημιούργησαν πολύ διαφορετικά συναισθήματα από αυτά της πρώτης επαφής, όπως κάνουν όλα τα καλά βιβλία.
Χρόνης Μίσσιος: Το κλειδί είναι κάτω από το γεράνι
Ο πιο σύντομος τρόπος για να περιγράψω αυτό το βιβλίο είναι σαν τη ντουλάπα που οδηγούσε στη Νάρνια. Κάθε φορά που το ανοίγεις σε μεταφέρει σε έναν άλλο κόσμο. “Κι αντίς ο άνθρωπος να πατάει στη γη, ζει κρεμασμένος σε κουτιά από τσιμέντο, μετέωρος και ξεκομμένος από την πλάση”, λέει ο ήρωας μας. Κι είναι αυτή η επιστροφή στη φύση, ο σεβασμός σε κάθε μορφή ζωής και το μοίρασμα όσα πραγματεύεται το βιβλίο. -Σοφία Ζουλούμη
Édouard Louis: Να τελειώνουμε με τον Έντυ Μπέλγκελ
Επιδρομή τακτοποίησης: το βρήκα. Μάλλον το είχε καταχωνιάσει η μάνα μου μαζί με άλλα άσχετα βιβλία, εγκληματικό για τον ψυχαναγκασμό μου. Αλλά με τον πιο περίεργο τρόπο, η ιστορία του βιβλίου συνάντησε άλλη μια φορά και την δική μου ιστορία: Να τελειώνουμε με τον Έντυ Μπέλγκελ. Του Εντουάρ Λουί ή και δικό μου. Ένα βιβλίο για την φυγή, την επανάσταση, την “αδελφή”, την πιο δύσκολη λέξη της εφηβείας μου. Θα τα θυμόμασταν όλα αυτά και θα γελούσαμε, αλλά εγώ ακόμα να γελάσω.
