Σε απόλυτο mood Νοέμβρη, και σε αυτό το μοναδικό feeling που έχουμε ύστερα από απανωτές ταινίες σε φεστιβάλ Αθήνας και Θεσσαλονίκης, δεν μπορούσα να μην σου προτείνω μια ταινία που θα σε επαναφέρει έστω και για δύο ώρες σε αυτή την αίσθηση. Αίσθηση Νοέμβρη και Φεστιβάλ.
Το Saturday Fiction θα σου θυμίσει την εποχή του παλιού, καλού θρίλερ και όχι μόνο
Η ταινία με την χαρακτηριστική ασπρόμαυρη φωτογραφία ήταν υποψήφια για Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ της Βενετίας το 2019. Με λίγη αισθητική από Ταραντίνο, που θα έλεγε και ο Πάνος Φραγκιαδάκης, το Saturday Fiction ή αλλιώς Τα προσωπεία του Σαββάτου είναι μια αισθαντική ταινία εποχής. Έχει τα περισσότερα χαρακτηριστικά ενός φιλμ νουάρ και μια εντελώς διαφορετική χροιά από όσα κατασκοπευτικά θρίλερ έχεις συνηθίσει να βλέπεις. Διαδραματίζεται στη Σανγκάη το 1941, κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, όπου οι συμμαχικές δυνάμεις προσλαμβάνουν μια Κινέζα ηθοποιό για να δουλέψει ως μυστική πράκτορας. Μαζεύει πληροφορίες με επιτυχία, μέχρι τη στιγμή που ανακαλύπτει ότι μια ομάδα από την Ιαπωνία ετοιμάζει μυστική επίθεση στο Περλ Χάρμπορ.
Στο πρωταγωνιστικό ρόλο, ο σκηνοθέτης της ταινίας, Ye Lou, επέλεξε την Gong Li
Πρόκειται για μία σπουδαία σταρ της Κίνας, που ίσως να μην γνώριζες μέχρι σήμερα. Αν, όμως, τη γνωρίσεις μέσα από αυτή την ταινία, σίγουρα δεν θα σου περάσει απαρατήρητη. Κινεί τα νήματα όλης της πλοκής χωρίς να λέει πολλά, παρά μόνο με το βλέμμα και το τσιγάρο που καπνίζει διαρκώς. Ανάμεσα στον έρωτα και την κατασκοπεία, στις Συμμαχικές Δυνάμεις και τον Άξονα, η Yu Jin (Gong Li) προσπαθεί να εκτελέσει χρέη ηθοποιού, κατασκόπου, πρώην συζύγου, υπέρμαχης κόρης και επαναστάτριας, ενώ μέσα της θέλει να δραπετεύσει απ’ όλα.
Μην επαναπαυτείς στα ψύχραιμα και σχεδόν αδιάφορα πλάνα που ο Ye Lou έχει επιλέξει για το πρώτο μισό της ταινίας. Παρακολούθησέ τα με προσοχή και άσε την ταινία και την πλοκή της να σε καθοδηγήσουν στο δεύτερο μισό της, που θα σε αφήσει με κομμένη την ανάσα. Η μουσική επένδυση ταιριάζει απόλυτα στην εποχή και το ύφος, ενώ η ασπρόμαυρη φωτογραφία δεν μοιάζει καθόλου περιττή. Ο διάλογος είναι ακριβώς όσος χρειάζεται, ενώ από το δεύτερο μισό και μετά, είναι σχεδόν περιττός. Ό,τι χρειάζεται να καταλάβεις, το “εκφράζουν” τα πλάνα του Ye Lou στη Gong Li, αλλά και στους υπόλοιπους. Και κάπου εδώ να πούμε ένα ευχαριστώ στο Cinobo που βρίσκεται εκεί για να μας συστήνει σε ταινίες που υπό άλλες συνθήκες δεν θα τις είχαμε δει/ακούσει/μάθει.
Χαλάρωσε, λοιπόν, αναπαυτικά στον καναπέ σου, βάλε ένα ποτήρι κρασί και πάτα play στο Saturday Fiction, και άσ’το να σε παρασύρει σαν ένα καλό φιλμ νουάρ της δεκαετίας του ’50.
