Κοιτάς γύρω σου στη δουλειά ή στη σχολή και βλέπεις φίλους, συνεργάτες, συμφοιτητές. Ανθρώπους που φαίνεται να είναι αφοσιωμένοι σε αυτό που νιώθουν και που τους έχουν μάθει ως καθήκον. Να τελειώσεις το σχολείο, να πας πανεπιστήμιο, να βγεις ένας επιστήμονας, έτοιμος να διανύσεις μια ζωή υπηρετώντας έναν επαγγελματικό κλάδο. Kαταπιέζοντας πολλές φορές τη φαντασία και τα όνειρα. Τον Salavat Fidai ωστόσο τον κέρδισε το όνειρο. Και ευτυχώς μέχρι σήμερα δεν έχει ακόμα ξυπνήσει!
Εγκατέλειψε την καλοπληρωμένη δουλειά του. Και τότε αποφάσισε ότι από εδώ και στο εξής θα είναι πιστός υπηρέτης της Τέχνης. Έγινε ένας απ’ τους ελάχιστους ανθρώπους ανά τον κόσμο που είδαν το πιο κοινό σχολικό αντικείμενο και κατάφεραν να ξεδιπλώσουν τη μαγεία που τόσα χρόνια έκρυβε πίσω από καλοσχηματισμένες λέξεις και καλλιγραφίες σε γκρι αποχρώσεις.
Και είναι αυτό που κάνει τον κάθε καλλιτέχνη ξεχωριστό. Έχει τη μαγική ικανότητα να βλέπει τον κόσμο και να ερμηνεύει τις εικόνες που λαμβάνει και τα ερεθίσματα με έναν μοναδικό τρόπο. Εκεί που οι άλλοι βλέπουν ένα μολύβι, αυτός βλέπει έναν καμβά έτοιμο να αποτυπώσει με τον πιο απτό τρόπο τις πιο απόκρυφες πτυχές της φαντασίας. Εκεί που οι άλλοι βλέπουν μαύρο και άσπρο αυτός χάνεται σε μια πανδαισία χρωμάτων που τον γεμίζει ζωή και τον ταξιδεύει σε ένα μέρος όπου μόνο άνθρωποι με ελεύθερο μυαλό και αχαλίνωτη φαντασία έχουν πρόσβαση.
ΥΓ. Μακάρι να μπορούσα να συμπεριλάβω στο άρθρο όλη τη δουλειά του. Θεώρησα όμως ότι θα ήταν καλύτερα να τα δείτε από τον ίδιο: http://www.salavatfidai.com/sculptures.html
