Με τη σκέψη πως το ελληνικό σινεμά ίσως χρειάζεται να το επισκεπτόμαστε λίγο πιο συχνά, δημιουργήσαμε το Revisiting Greek Cinema. Πρόκειται για μία στήλη όπου θα σου μιλώ και πάλι για όσα σκέφτομαι για αγαπημένες ταινίες, χωρίς φόβο, αλλά με πολύ πάθος, ειδικά για όσες ταινίες φωνάζουν «Ιδού το καλό ελληνικό σινεμά». Μία από αυτές, και η πρώτη που αποτέλεσε και έμπνευση είναι το Xenia του Πάνου Χ. Κούτρα.
Ξαναβλέποντας το Xenia στο Cinobo, θυμήθηκα όσα αυτή η ταινία προσφέρει απλόχερα σε όσους θέλουν να βλέπουν πέρα από τα σύνορα. Όχι μόνο του σινεμά.
Ένα ταξίδι χωρίζει δύο αδέρφια τον Οδυσσέα (Νίκος Γκέλια) και τον Ντάνι (Κώστας Νικούλι) από την αναζήτηση του «ακατανόμαστου» πατέρα τους που τους εγκατέλειψε όταν και οι δύο ήταν παιδιά. Ο Ντάνι, μετά το θάνατο της μητέρας τους, Τζένης, φεύγει από τα Χανιά για να βρει τον Οδυσσέα (ή Όντι, όπως τον προσφωνεί εκείνος) στην Αθήνα. Μία Αθήνα της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, που ο Οδυσσέας πλέον βιώνει καθημερινά, ακόμη και στη δουλειά του. Ο Ντάνι, ελεύθερο πνεύμα, «Αλβανός και γκέι», όπως του λέει κάποια στιγμή ο αδερφός του, προσπαθεί να πείσει τον Οδυσσέα πως πρέπει να ανέβουν στη Θεσσαλονίκη για να τραγουδήσει σε ένα μουσικό show που πάντα ήθελε. Εκεί, σύμφωνα με έναν πολύ καλό φίλο της Τζένης, τον Τάσο ( Άγγελος Παπαδημητρίου ), βρίσκεται και ο -μέχρι τότε- χαμένος πατέρας τους, πλέον με διαφορετικό επίθετο.
Και ενώ παράλληλα πενθούν ο καθένας με τον τρόπο του για το θάνατο της μητέρας τους, θα ξεκινήσουν μαζί ένα ταξίδι γεμάτο μουσικές της Patty Pravo, διάσπαρτα γέλια και στιγμές ανέμελης ζωής, αλλά και ανατρεπτικές έντονα συναισθηματικές καταστάσεις που μας κάνουν να σκεφτόμαστε πολλά. Ίσως αυτό να ήθελε και ο Κούτρας.
Το Xenia δεν είναι μόνο μια ταινία που θίγει θέματα ξενοφοβίας, ρατσισμού, αποδοχής, τοξικής αρρενωπότητας, και ελληνικής πραγματικότητας
Είναι μια ταινία στην οποία ο Πάνος Κούτρας με τις γεμάτες συμβολισμούς χαρακτηριστικές του πινελιές, δίνει μια άλλη διάσταση στην αναζήτηση του ονείρου, της ταυτότητας και την αποδοχής. Με σκέψεις και ερωτήματα να αιωρούνται από το χαμένο λεωφορείο, μέχρι το ξενοδοχείο ‘ΧΕΝΙΑ’, και από τη νυχτερινή απόβαση στην ξύλινη βάρκα, μέχρι την οντισιόν στη Θεσσαλονίκη, η ισορροπία της ταινίας ανάμεσα στο γλυκόπικρο δράμα και στη γιορτινή ατμόσφαιρα δεν χάνεται ποτέ.
