Ίσως καμία άλλη ταινία να μην έχει ταυτιστεί τόσο με τους άδειους δρόμους της Αθήνας τον Αύγουστο. Είναι η ταινία για την οποία έχεις βαρεθεί να ακούς κάθε καλοκαίρι. Ίσως, όμως, το hype γύρω της να αξίζει κάθε βραδιά που σκέφτηκες «πάλι για τα Φτηνά Τσιγάρα θα μιλήσουμε;». Όπως καταλαβαίνεις, δεν μπορώ -και δεν θέλω- να αφήσω φέτος τον Αύγουστο έξω από αυτή την στήλη τα Φτηνά Τσιγάρα.
Φτηνά Τσιγάρα : Ένα σενάριο που καταγραφόταν από το 1998 κάθε πρωί στις 6:30 π.μ. στο καφενείο «Η Ελλάς» στο Παγκράτι
Ένα μέρος όπου, όπως έχει αναφέρει ο Ρένος Χαραλαμπίδης σε συνέντευξη του, τον ενέπνεε πάρα πολύ. Όσο σκεφτόταν το πόσες θεωρητικά ασήμαντες στιγμές ζουν οι άνθρωποι σε ένα καφενείο και απλά τις προσπερνάμε, αναρωτήθηκε «τελικά, τι μετράει στη ζωή;». Και εμπνεύστηκε τη βασική ιδιότητα του χαρακτήρα του, αυτή του «Συλλέκτη Στιγμών». Όσο το σενάριο γραφόταν μόνο του, εκείνος ταξίδεψε μέχρι το Μαρόκο, όπου συνάντησε τον Paul Bowles, τον συγγραφέα του Τσάι στη Σαχάρα. Μαζί του συζητούσε για αυτό που ήθελε να κάνει και με μία ιδέα από μια ιστορία των δρόμων στο Μαρόκο, αποφάσισε να “ντύσει” με χρυσόψαρα τη σκηνή στο τρόλεϊ.
Σε μια Αθήνα που κανείς δεν υπολόγιζε, σε μια άδεια Αθήνα του τελευταίου Αυγούστου του 20ου αιώνα, μια ιστορία με πολλές πτυχές ή πολλές πτυχές μιας ιστορίας καταγράφονται με έναν διαφορετικό τρόπο. Υπό το πρίσμα μιας τυχαίας συνάντησης, με αρχή του νήματος έναν μπλε, σχεδόν ξεθωριασμένο, τηλεφωνικό θάλαμο, ανακαλύπτουμε σιγά σιγά πόσα μπορεί να κρύβει μια πόλη σαν την Αθήνα τα βράδια μέσα από τους ανθρώπους της. Πόσοι διαφορετικοί άνθρωποι και χαρακτήρες εξιστορούν όσα τους συμβαίνουν, πόσες ζωές συναντιούνται σε ανύποπτο χρόνο, πόσες στιγμές δημιουργούνται χωρίς να τις προγραμματίζουμε.
Στα Φτηνά Τσιγάρα, νιώθεις λες και τους χαρακτήρες τους γνωρίζεις από παλιά
Πολλές μικρές σκηνές, σαν στοπ καρέ από κάποιο παλιό άλμπουμ φωτογραφιών που ακούς κάθε ιστορία σαν να συνέβη χθες. Όλες τους είναι ντυμένες με το ταξιδιάρικο soundtrack του Παναγιώτη Καλαντζόπουλου. Όπως έχει πει και ο Federico Fellini «Ο κινηματογράφος χρησιμοποιεί τη γλώσσα των ονείρων», κι αυτό είναι κάτι που χαρακτηρίζει απόλυτα την ταινία του Ρένου Χαραλαμπίδη.
Και τελικά τι είναι τα Φτηνά Τσιγάρα;
Μία σουρεάλ ωδή σε b-movies εγχώριου και μη κινηματογράφου.
Μία ξεκάθαρη έμπνευση από τον κόσμο του Jim Jarmusch.
Ένα ιδιαίτερο, cult, Αθηναϊκό συναίσθημα από την αρχή μέχρι το τέλος της.
Μία ρομαντική, μποέμ ματιά σε έναν κόσμο ίσως λίγο κυνικό και λίγο αδιάφορο.
Μία θέληση για εντυπωσιασμό, μία μοναδική νύχτα βιαστική και σύντομη, μία μπόρα που δεν πρόλαβε να αρχίσει, μία ιδιότητα που δεν πρόλαβε να ειπωθεί, ένας ξαφνικός πόθος για μια πτήση που καταλήγει σε μια κρυψώνα μιας συλλογής από καφέδες, μποξέρ, χορευτές, τυχαία αγγίγματα, βρισιές, τρυφερούς παρανόμους, στοές, συναντήσεις, κραυγές, σιωπές, χωρισμούς, λόγια, λόγια, λόγια.
Έτσι κι αλλιώς, η ταινία θα κυλήσει όπως θέλει αυτή.
Η ταινία ξέρει και εγώ την εμπιστεύομαι.
