Τα νέα για το remake του Scarface (1983) από τον σκηνοθέτη του Call Me by Your Name (2017), Λούκα Γκουαντανίνο, δεν μας άρεσαν ιδιαίτερα. Οχι γιατί έχουμε κάποιο θέμα με τον σκηνοθέτη. Αντιθέτως, είναι γνωστό πως είναι απ’ τους αγαπημένους μας λόγω της ταινιάρας που μας χάρισε. Δεν μας άρεσαν, γιατί θεωρούμε το Scarface από εκείνες τις ταινίες που δεν πρέπει να τις αγγίξει κανείς, ποτέ, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Το στίγμα που έχουν αφήσει στην ιστορία του σινεμά είναι τόσο ισχυρό που και η παραμικρή φθορά του από μια μοντέρνα και μέτρια αναγγένηση θα ήταν καταστροφική.
Ωστόσο, αντί απλά να παραθέσουμε εμείς όλες αυτές τις ταινίες, ρωτήσαμε τη γνώμη σας στο Instagram του TFCinema. Κάποιες απαντήσεις τις περιμέναμε. Άλλες, όχι και τόσο. Η παρακάτω λίστα αποτελείται από αυτές που μας βρήκαν απόλυτα σύμφωνους.
Pulp Fiction (1994) του Κουέντιν Ταραντίνο
Πώς να κάνεις recast το δίδυμο των Τραβόλτα και Τζάκσον; Ποια θα μπορούσε να υποδυθεί την Μία Γουάλας; Πως θα ξαναέγραφες τη σκηνή του diner; Αυτές είναι μόνο κάποιες από τις ερωτήσεις που πρέπει να απαντήσει κάθε στούντιο που θα του περάσει η ιδέα να ακουμπήσει το Pulp Fiction. Αν ο ίδιος ο Ταραντίνο βρισκόταν πίσω από το remake, ίσως, λέμε ίσως, να του δίναμε μια ευκαιρία. Αλλά έτσι όπως τον ξέρουμε όλοι, πιστεύετε ότι θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο;
Casablanca (1942) του Μάικλ Κέρτιζ
Η αλήθεια είναι πως κάθε φορά που περνάει από το μυαλό μας η ιδέα ενός remake για το Casablanca, ή βρισκόμαστε σε μια συζήτηση για κάτι τέτοιο, αναρωτιόμαστε πώς δεν έχει γίνει ήδη. Έχουν περάσει 78 χρόνια από την κυκλοφορία της ταινίας οπότε τα studios είχαν πολύ χρόνο να αναπτύξουν μια ιδέα για reboot και να την υλοποιήσουν. Ευτυχώς, δεν έγινε, αλλά με τα κρούσματα των remakes να πολλαπλασιάζονται, πιστεύετε ότι κάτι τόσο πετυχημένο και κλασικό θα γλιτώσει;
Gone with the Wind (1939) του Βίκτορ Φλέμινγκ
Ό,τι ισχύει για το Casablanca, ισχύει και για το Gone with the Wind. Πραγματικά, αν κάτσεις να σκεφτείς ποια ηθοποιός μπορεί να αντικαταστήσει τη Βίβιαν Λι θα πάρει το κεφάλι σου φωτιά. Όπως και οι ταινίες, είναι και κάποιοι ρόλοι που δεν μπορούν να υπάρξουν αλλιώς. Η Σκάρλετ θα είναι για πάντα η Βίβιαν Λι.
Lord of the Rings (όλη η τριλογία) του Πίτερ Τζάκσον
Δεν θα αρχίσoyμε γι’ ακόμη μια φορά το fanboying για την καλύτερη τριλογία όλων των εποχών. Όποιος παρακολουθεί τη στήλη μας ξέρει τη γνώμη μας για τα Lord of the Rings. Οπότε είναι φυσικό κι επόμενο να μη θέλουμε να κινδυνεύσουν να χάσουν ούτε λίγη από την αίγλη τους. Η κινηματογραφική εμπειρία του “άρχοντα” ήταν και θα πρέπει για πάντα να παραμείνει, μοναδική.
Parasite (2019) του Μπονγκ Τζουν-χο
Αν και ειναι πολύ νωρίς για να μιλάμε για κάτι τέτοιο και δεν ξέρουμε πώς θα φερθεί ο χρόνος στην ταινία του Μπονγκ Τζουν-χο, είναι σίγουρο πως δύσκολα μπορεί κάποιος να ξεπεράσει αυτό που έκανε ο Νοτιοκορεάτης. Δεν θέλουμε λοιπόν ούτε ευρωπαϊκά, ούτε αμερικάνικά remake των Παράσιτων. Επίσης, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε την ανάγκη του κόσμου για κάποιο sequel. Η ταίνια είναι ένα έπος και τελείωσε έτσι όπως έπρεπε.
Amélie (2001) του Ζαν Πιερ-Ζανέ
Λίγες ευρωπαϊκές ταινίες του 21ου αιώνα έχουν επηρεάσει το σινεμά και την ποπ κολτούρα όπως η Amélie. Όταν είδαμε αυτήν την απάντηση από την Δήμητρα, συνειδητοποιήσαμε πως ποτέ δεν σκεφτήκαμε κάποιο ενδεχόμενο remake της κλασικής πλέον, γαλλικής ταινίας. Το πρόσωπο της Οντρέ Τοτού έχει μείνει για πάντα στις μνήμες των ανθρώπων που την γνώρισαν σαν Αμελί. Ακόμα και αυτών που δεν έχουν δει την ταινία. Κανένα άλλο πρόσωπο δεν πρέπει να παρέμβει και να κλέψει έστω ένα μικρό κομμάτι από αυτήν την αποκλειστικότητα.
