Διανύοντας την τέταρτη εβδομάδα καραντίνας έχουμε περάσει πλέον στο στάδιο της συνειδητοποίησης και έχουμε αναθεωρήσει πολλά πράγματα. Για ορισμένους, είναι η απόσταση από αγαπημένα πρόσωπα. Για άλλους, το σμίξιμο με αυτά μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα απουσίας. Και για κάποιους, πάλι, είναι η αποχή από τον χώρο εργασίας τους και σίγουρα για όλους είναι η αναβολή που δόθηκε στη ζωή την ίδια.
Η ανθρωπότητα είναι αρκετά εύθραυστη
Ποιος θα μας το έλεγε πως ένα πρωινό του Δεκέμβρη κάτι πήγε στραβά σε μια πόλη στην άλλη άκρη του πλανήτη που ίσως να ακούγαμε και για πρώτη φορά το όνομά της και αυτό θα μας οδηγούσε σε καθολικό lockdown. Και ναι είναι αυτή η στιγμή που συνειδητοποιούμε πως η ανθρώπινη φύση δεν μπορεί να ελέγξει τα πάντα. Δεν είναι στο χέρι μας και ποτέ δεν θα είναι. Άρα σκέψου το διπλά την επόμενη φορά που θα δεις μια ταινία επιστημονικής φαντασίας και θα σκεφτείς πως αυτά γίνονται μόνο στις ταινίες.
Ο πλανήτης αναγεννιέται μέσα από την απουσία μας
Διαβάζοντας όλες αυτές τις πράσινες ειδήσεις αναρωτιέμαι αν έπρεπε τελικά να βρεθούμε σε κατάσταση καραντίνας για να αναλογιστούμε το κακό που προκαλούμε καθημερινά σε αυτόν τον πλανήτη. Είναι που η ατμόσφαιρα ξανανασαίνει μετά από καιρό; Ή μήπως που τα κανάλια της Βενετίας αντικρίζουν το γαλάζιο μετά από εκατοντάδες χρόνια; ‘Ο,τι κι αν είναι, πρέπει να μας βάλει σε σκέψεις.
Ζωολογικός κήπος ή καραντίνα
Ίσως και να μην το είχαμε σκεφτεί πριν, αλλά σίγουρα βιώνοντας αυτήν την καραντίνα αντιλαμβανόμαστε πολύ καλά τη σημασία του εγκλεισμού. Ο παραλληλισμός του σπιτιού με ένα ασφυκτικά μικρό κλουβί για ζώα ίσως να ήταν η αρχή για πολλές αλλαγές.
Κάποιοι μας λείπουν περισσότερο από όσο νομίζαμε
Θα το σκεφτώ πολύ καλά την επόμενη φορά που θα θελήσω να αναβάλω αυτήν την καθιερωμένη συνάντηση με το παρεάκι. Όλες εκείνες οι δικαιολογίες φαντάζουν τώρα τόσο ασήμαντες και ανούσιες. Καθημερινά τηλέφωνα στη γιαγιά, αλλά τίποτα δεν μοιάζει με τον ελληνικό καφέ που πίναμε παρέα.
Τελικά δεν είναι και τόσο δύσκολο να μείνουμε σπίτι
Δύο μήνες πριν, αν μας έλεγαν να πατήσουμε pause για λίγες εβδομάδες στην υπερφορτωμένη ρουτίνα μας, μάλλον θα χαιρόμασταν. Το να μείνεις σπίτι και να είσαι δημιουργικός συνεχίζοντας τη ζωή σου στην online μορφή της, ναι, είναι εφικτό. Το να μείνεις σπίτι και να μην είσαι παραγωγικός, ναι κι αυτό είναι φυσιολογικό.
Σε μια κατάσταση λοιπόν που όλα φαίνονται ξένα και δυσάρεστα, μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε πράγματα που άλλοτε δεν μας άγγιζαν. Ένας καθημερινός καφές, μία απλή “καλημέρα” και μια βόλτα στη φύση που κάποτε φάνταζε αδιάφορη, είναι αυτά που μας θυμίζουν την ουσία στη ζωή. Αυτά κι άλλα πολλά που αν τα αναλογιστούμε η νέα αρχή θα είναι διαφορετική.
