Συντάκτης: Χριστακίδης Χρήστος
O Πολ Τόμας Άντερσον αφηγείται, έτσι όπως μόνο εκείνος ξέρει, την ιστορία της ιδιαίτερης σχέσης ενός μονόχνοτου σχεδιαστή ρούχων και της μούσας-ερωμένης του. Μια ιστορία που “ρίχνει την αυλαία” της αξεπέραστης καριέρας του Ντάνιελ Ντέι Λιούις .
Τι σας έρχεται στο μυαλό όταν ακούτε το όνομα του Ντάνιελ Ντέι Λιούις; Τα όσκαρ με τα οποία βραβεύτηκε; Οι ρόλοι που σημάδεψαν την έβδομη τέχνη; Ή μήπως γοητεία και η ευγένεια που αποπνέει σαν άνθρωπος; Εμάς ένα πράγμα μας έρχεται στο μυαλό, για την ακρίβεια μία μόνο λέξη. Κορυφαίος! Κορυφαίος για το ” There Will Be Blood“. Κορυφαίος για το “Gangs of New York“. Κορυφαίος για ολόκληρη, αλλά και ιδιαίτερα επιλεκτική, του καριέρα και τώρα πλέον, κορυφαίος και για το “Phantom Thread“.
Ήταν γνωστό εδώ και αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα ότι θα παρατούσε την υποκριτική, έπειτα από τέσσερις δεκαετίες στον χώρο. Η συνεργασία του με τον σκηνοθέτη Πολ Τόμας Άντερσον στο “There Will Be Blood” εξελίχθηκε σε θρίαμβο και ο Λονδρέζος ηθοποιός επέλεξε το κύκνειο άσμα της καριέρας του να είναι το “Phantom Thread”. Μια ταινία δημιουργημένη από εκείνον και τον Άντερσον, βασισμένη πάνω στην υποκριτική του δεινότητα και τη λακωνικότητα της προσωπικότητας του ηθοποιού. Το “Phantom Thread” είχε τον υπερβολικά δύσκολο ρόλο να κλείσει μία καριέρα που αγγίζει την τελειότητα και να το κάνει με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να μην “τσαλακωθεί” αυτή η τελειότητα. Ας το παραδεχτούμε όμως, και κακή να ήταν η ταινία, που δεν είναι σε καμία περίπτωση, ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις θα κατάφερνε να διαπρέψει και τότε.
Πλοκή
Ο Ρέινολντς Γούντκοκ είναι ένας μετρ υψηλής ραπτικής στο μεταπολεμικό Λονδίνου του 1950. Κυρίαρχος στον χώρο της μόδας και υπεύθυνος για τις ενδυμασίες της υψηλής κοινωνίας, από βασιλικές οικογένειες μέχρι κινηματογραφικούς αστέρες, ζει μια μοναχική ζωή με μοναδικό κοντινό του άνθρωπο την αδερφή του, Σίριλ. Η ρουτίνα της καθημερινότητας του, που οφείλεται κυρίως στην αφοσίωση του στην τέχνη του, θα αλλάξει όταν θα γνωρίσει τυχαία την Άλμα, μία νεαρή σερβιτόρα. Η Άλμα θα γίνει μούσα και ερωμένη του αλλά η ερωτική τους σχέση θα φέρει αναπάντεχες τροπές στις ζωές τους, καθώς κανένας από τους δύο δεν είναι συνηθισμένος στον τρόπο ζωής του άλλου. Όταν ο Γουντκοκ συνειδητοποιήσει ότι είναι ερωτευμένος μαζί της, θα τρομοκρατηθεί, διότι θα πιστέψει ότι η ελεγχόμενη ζωή του θα υποστεί αλλαγές που δεν θα μπορέσει να αντιμετωπίσει.
Πρώτα Σχόλια
Το πρώτο μισό της ταινίας κυλάει ήρεμα, με την γνωστή αργή και σταδιακή αφήγηση του Πολ Τόμας Άντερσον να κάνει establish τον πρωταγωνιστή και τον χαρακτήρα του και να πετάει σιγά σιγά στοιχεία και πληροφορίες, τα οποία θα βοηθήσουν το κοινό στον καταιγισμό γεγονότων που θα έρθει στο δεύτερο μέρος. Τα ακριβά υφάσματα και οι μεγαλοπρεπείς τουαλέτες φανερώνουν τη δημιουργικότητα και το ταλέντο του πρωταγωνιστή αλλά οι κλειστές πόρτες του σπιτιού και οι αχανείς διάδρομοι συμβολίζουν την πολυπλοκότητα και τις δύσκολες πτυχές του χαρακτήρα του.
Η φιλτραρισμένη εικόνα προσδίδει μία μελαγχολία στην ταινία, το ίδιο και η μελωδική μουσική του Τζον Γκρίνγουντ, η οποία ντύνει πανέμορφα τα γεγονότα και δέχεται τα κατάλληλα σκαμπανεβάσματα ανάλογα με το ύφος των σκηνών και τα συναισθήματα των πρωταγωνιστών. Το “Phantom Thread” είναι μια ταινία για τον έρωτα και πώς αυτός μπορεί να αλλάξει τη ζωή ενός ανθρώπου, ο οποίος τον έχει γνωρίσει μόνο μέσα στις δημιουργίες του.
Ερμηνείες
Προσεγμένη μέχρι την παραμικρή της λεπτομέρεια, όπως πάντα, η ερμηνεία του Ντάνιελ Ντέι Λιούις είναι αυτή για την οποία δημιουργήθηκε η ταινία. Ο κόσμος θα την δει γι’ αυτήν, οι κριτικοί την προτείνουν κυρίως γι’ αυτήν και γι’ αυτήν θα μείνει και η ταινία στην ιστορία. Είναι τόσο εκφραστικός σε κάθε του λέξη και ύφος, σε έναν χαρακτήρα που τις περισσότερες φορές απλά στέκεται ακίνητος και αφοσιωμένος στη δουλειά του. Η ταινία χωρίς αυτόν θα ήταν εντελώς διαφορετική, καθώς είναι ο παράγοντας που μεταμορφώνει μία ταινία από καλή σε αριστούργημα. Αυτό δεν το καταφέρνει ούτε με πολλές εκρήξεις, ούτε με ανέβασμα του τόνου της φωνής του, αλλά με την γοητεία και την εκφραστικότητα του. Μία ακόμα καταπληκτική του συνεισφορά στον κινηματογράφο, κρίμα που είναι η τελευταία.
Όσον αφορά τις δύο κυρίες της ταινίας, η Βίκι Κριπς ως Άλμα δεν χάνεται, και καταφέρνει να δείξει αρκετά θετικά στοιχεία δίπλα σε ένα μεγαθήριο. Το χαμόγελο και η απλότητα του χαρακτήρα της περσόνας της, δένουν πολύ όμορφα με την αγνότητα του προσώπου της. Ο χαρακτήρας της είναι αυτός που βάζει χρώμα στη ζωή ενός άνδρα που το μόνο χρωματιστό που είχε μέχρι να την γνωρίσει ήταν οι κόκκινες κάλτσες του. Σίγουρα όταν ακούσεις το “Phantom Thread” σε λίγα χρόνια δεν θα την θυμάσαι για την ερμηνεία της Κριπς αλλά η συνεισφορά της είναι αρκετά σημαντική.
Το ίδιο και της Λέσλι Μάνβιλ, που υποδύεται την Σιρίλ, αδερφή του Γούντκοκ και είναι ίσως ο πιο μυστηριώδης χαρακτήρας της χρονιάς. Δυναμική και αρκετά δεμένη με τον αδερφό της, η Σίριλ είναι αυτή που κανονίζει τα πάντα στην επιχείρηση, εκτός από το δημιουργικό κομμάτι, και χαρίζει στην ηθοποιό που την υποδύεται την πρώτη υποψηφιότητα της για όσκαρ β΄ γυναικείου ρόλου.
Συνεπώς
Οι έξι υποψηφιότητες για όσκαρ, που απέσπασε το ¨Phantom Thread”, ήταν αναμενόμενες και για την ποιότητα του αλλά και για τον ρόλο που παίζει στην ιστορία του κινηματογράφου. Ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις πάντως είναι αδιάφορος γι’ αυτό. Όπως δήλωσε και ο ίδιος στην πρεμιέρα της ταινίας στην Αθήνα, τον Μάρτιο θα κάθεται στη θέση του και θα παρακολουθεί τον Γκάρι Όλντμαν να παραλαμβάνει το αγαλματίδιο που του αξίζει για το “Darkest Hour“. Εμείς όμως δεν είμαστε αδιάφοροι, καθώς δεν θα ξαναδούμε τον σημαντικότερο ηθοποιό της γενιάς του, και όχι μόνο, να κατακλύζει το μάτια και το μυαλό μας με μία από τις ερμηνείες του. Ο κινηματογράφος δεν θα είναι ποτέ ξανά ίδιος, γιατί ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις θα λείπει απ’ αυτόν.
Με την υποστήριξη του Cineplexx
