Το Petite Fleur, ή αλλιώς 15 Ways to Kill Your Neighbour, είναι μια μίξη θρίλερ και μαύρης κωμωδίας σε σκηνοθεσία του Santiago Mitre. Ένα νεαρό ζευγάρι, ο Χοσέ και η Λούσι, μαζί με το μωρό παιδί τους αλλάζουν πόλη για τη νέα δουλειά του Χοσέ. Όχι πολύ αργότερα, ο Χοσέ απολύεται και η Λούσι αποφασίζει να δουλέψει η ίδια για να συντηρήσει την οικογένεια, ενώ ο Χοσέ αναλαμβάνει τη φροντίδα του παιδιού και του σπιτιού. Οι εντάσεις, όμως, στην οικογένεια δεν αργούν να εμφανιστούν. Όσο εκείνοι προσπαθούν να συνηθίσουν σε αυτή τη νέα ρουτίνα, ο Χοσέ γνωρίζει τον γείτονα τους και η Λούσι ξεκινά ψυχοθεραπεία με έναν ψυχολόγο με καινοτόμες μεθόδους.
Μεγάλο κομμάτι της υπόθεσης ασχολείται με την αλληλεπίδραση του Χοσέ με τον γείτονα του
Κατά τη διάρκεια της ταινίας, ο Χοσέ βρίσκει έναν νέο και εφευρετικό τρόπο κάθε φορά για να τον «σκοτώνει». Αυτό δημιουργεί ένα παράδοξο στην ιστορία, καθώς πάντα την επόμενη μέρα ο γείτονας είναι ακόμα ζωντανός χωρίς καμία ανάμνηση αυτών των γεγονότων. Αυτό το μυστήριο γεννά μια σειρά από ερωτήσεις. Είναι ο γείτονάς του ένα υπαρκτό πρόσωπο ή ζει μόνο στο μυαλό του Χοσέ; Ο γείτονας αντιπροσωπεύει την κοινωνία ή ένα κομμάτι του ίδιου του του εαυτού;
Η αλληλεπίδραση ζωής και θανάτου
Σκοτώνοντας επανειλημμένα τον γείτονα του, ο Χοσέ «σκοτώνει» υποσυνείδητα ό,τι τον ενοχλεί. Στη ουσία, εξαλείφει όλα όσα τον καταπιέζουν, σκέψεις που τον κρατάνε εγκλωβισμένο και δεν ξέρει πως να τις εκτονώσει. Εκτός από αυτό, εξερευνάται επίσης η σημασία της ρουτίνας, το πέρασμα του χρόνου, ο αυτοσχεδιασμός, αλλά και η συμφιλίωση με τον θάνατο. Πολύ περισσότερο ενδιαφέρον έχει και η αντιστροφή των ρόλων που προβάλλεται, καταρρίπτοντας τις στερεοτυπικές αντιλήψεις του παραδοσιακού προτύπου οικογένειας.
Το έργο έχει πολλά σημεία ωμής βίας που μπορούν να ταράξουν το κοινό. Ίσως να είναι περιττές εικόνες σαν κι αυτές, όταν δεν παρουσιάζονται σωστά. Ταυτόχρονα, η συνεχής εναλλαγή μεταξύ ζωής και θανάτου του γείτονα ακούγεται αρκετά τυπική και συνηθισμένη. Όσο για το τέλος της ταινίας, αυτό μοιάζει επίσης εξιδανικευμένο, βολικό και κάπως βιαστικό, μιας και δεν δίνει ξεκάθαρες απαντήσεις για όλα όσα έχουν προηγηθεί στην ιστορία.
