Δεν ξέρω τι περίμενα από το Palm Springs, αλλά σίγουρα ξέρω πώς ο πήχης ήταν ήδη κάπως ψηλά. Με βασικά χαρτιά τους Andy Samberg και Cristin Milioti σε ένα αρκετά πρωτότυπο σενάριο ρομαντικωμωδίας. Εν μέσω ξηρασίας και ξεροσταλιάσματος το Palm Springs είναι ό,τι πιο κοντινό σε κινηματογραφική εμπειρία. Και για να λέμε την αλήθεια, η ταινία αυτή είχε πολλά στοιχήματα που είχε ήδη κερδίσει.
Συν τοις άλλοις, το πολύ καλά προσεγμένο σενάριο που δεν άφηνε χώρο για πολλά αναπάντητα ερωτήματα ήταν αδιαμφισβήτητα το κύριο ατού της. Σε μία ταινία που θα μπορούσε να περιγραφεί ως μια πιο ρομαντική εκδοχή του Groundhog Day, οι δημιουργοί φρόντισαν όχι απλά να απαντήσουν σε κάθε πιθανή απορία που μπορεί να γεννηθεί κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης, αλλά να τοποθετήσουν την απάντηση στην εκάστοτε απορία λίγο αργότερα από τη δημιουργία αυτής. Προσεγμένο, αβίαστα αστείο και ουσιαστικά μια αλληγορία για την εύρεση της απάντησης στο ερώτημα “τι είναι η ζωή χωρίς αγάπη”.
Το sci-fi είναι ένα είδος που, φαινομενικά, έχει κάποιους, άγραφους μεν, ευρέως αποδεκτούς δε, κανόνες.
Παράλληλα, είναι στο χέρι του κάθε σεναριογράφου και της ομάδας παραγωγής το πώς θα επιλέξουν να αξιοποιήσουν αυτήν την επιστημονική φαντασία με τον καλύτερο τρόπο στο σενάριο τους. Αυτό, σχεδόν άρρηκτα, συνεπάγεται πως θα λυγίσουν τους κανόνες αρκετά, ώστε να υπάρξει η προσδοκώμενη ροή στην ιστορία. Έτσι μόνο θα μπορέσει να ειπωθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Έτσι και εδώ, οι υποτιθέμενοι αυτοί κανόνες, σπάνε. Προκειμένου οι ήρωες μας να βρουν μια λύση για την έξοδό τους από αυτόν τον φαύλο κύκλο μέσα στον οποίο έχουν μπει, θα δούμε στην οθόνη να επικαλούνται φαινόμενα που δεν έχουν λόγο να επικαλεστούν. Θα ακούσουμε πράγματα που με βάση την όποια “γνώση” μας από άλλες ταινίες, δε θα συνδέονται και δε θα βγάζουν νόημα.
Και αυτό είναι ΟΚ.
Διάβασα αρκετά άρθρα εξωτερικού, που προσπαθεί ο κόσμος, γραφιάδες και αναγνώστες, να βρουν μια λογική εξήγηση για τα φαινόμενα που παρουσιάζονται στην ταινία. Εννοείται, χωρίς αποτέλεσμα. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος για τον οποίον μερικοί επιλέγουν να δείξουν με το δάχτυλο το εν λόγω σενάριο. Το χρωματίζουν ως “μη εφικτό” και επομένως το προσπερνούν. Πράγμα που δε θα έπρεπε να υφίσταται σε αυτήν την ανάσα δροσιάς που ήταν καιρό αναγκαία για το ρομαντικό είδος στον κινηματογράφο.
Είναι απόλυτα φυσιολογικό τη στιγμή που δημιουργείς μια ιστορία φαντασίας, να εφαρμόζεις και τους ανάλογους δικούς σου φανταστικούς κανόνες. Όπως για παράδειγμα το Outlander, μια σειρά η οποία έχει ως κύριο plot device της το ταξίδι στο χρόνο. Οι πέτρες στο Craigh Na Dun, δεν είναι απλά μια πύλη που μεταφέρει την πρωταγωνίστρια κάποια χρόνια πίσω ή μπροστά. Η Claire ταξιδεύει 200 χρόνια πίσω στον 18ο αιώνα και πάλι μπροστά στο 20ο. Παράλληλα σε κάθε μετακίνησή της πάει στην ανάλογη χρονική στιγμή που βολεύει τη ροή του σεναρίου και όχι την πρωταρχική.
Η ζωή δηλαδή μέσα από την πέτρα συνεχίζεται στον άλλον αιώνα. Αν λάβουμε υπόψιν τους “κανόνες” του ταξιδιού στο χρόνο που έχουν θέσει άλλες ταινίες, το Outlander τα έχει όλα λάθος. Αλλά αυτό είναι ΟΚ. Όπως και στο Palm Springs είναι ΟΚ να μη βγαίνει κανένα απολύτως επιστημονικό νόημα για το πώς μπορεί κάποιος να βγει από τον ατελή αυτόν βρόγχο.
Όπως είπε και ο δημιουργός της ταινίας, Andy Siara, άμα θέλεις να βγάλεις νόημα, το στοιχεία είναι εκεί.
Ίσως πάλι και όχι. Εκεί κρύβεται και το ζουμί. Εάν ξεκινήσεις με σκεπτικιστή προοπτική ώστε να προσπαθήσεις να βγάλεις νόημα για ένα φαινόμενο το οποίο δεν υφίσταται, καλή τύχη. Το Palm Springs δεν είναι για εσένα. Εάν δεν αποσκοπείς σε κάτι τέτοιο, βουρ. Η όμορφη και γλυκιά ιστορία, καθώς και τα υπαρξιακά ερωτήματα που δημιουργεί περί αιωνιότητας και ανάγκης ενός προσώπου να συμβαδίσεις σε αυτήν τη ζωή, θα σε κάνουν να νιώσεις πολλά συναισθήματα.
Εν ολίγοις, λοιπόν, το συνιστούμε ανεπιφύλακτα. Ο Andy Samberg είναι Andy Samberg κι όπου βάζει το χέρι του κρύβεται χρυσός από κάτω. Η Milioti είναι εξίσου απολαυστική και για όσους τη μάθαμε μέσα από το How I Met Your Mother, θα μας κάνει να την έχουμε υπόψιν μας. Το crossover με το Brooklyn 99 είναι αναπόφευκτο, επομένως το μόνο που έχουμε να πούμε είναι:
Kids, this is the story of how Jake Peralta met your mother.
