Όλυμπος. Μυθικός και επιβλητικός. Συνοδεύεται από ένα ακαθόριστα άγριο και πανέμορφο τοπίο. Το μπαλκόνι των θεών. Ένας φυσικός επίγειος παράδεισος. Το πιο φημισμένο, ψηλότερο βουνό της Ελλάδος που εδώ και αιώνες ερεθίζει τη φαντασία του ανθρώπου και κινεί την περιέργειά του. Ο Όλυμπος παραμένει ακόμη μυστηριώδης και απρόσιτος, προκαλώντας τον άνθρωπο να ανακαλύψει την αλήθεια των θρύλων του.
Ξεκινάμε; Ο Όλυμπος περιμένει
Κυριακή πρωί και είμαστε έτοιμες για μια ακόμη περιπέτεια. Κανείς βέβαια δεν με είχε προειδοποιήσει για τις εκπληκτικές βουνοπλαγιές του και τις αδιανόητα πανέμορφες εικόνες που είχε να μου προσφέρει o Όλυμπος. “Άλλωστε έχω επισκεφτεί αρκετά βουνά” έλεγα. Και έκανα ένα μοιραίο λάθος. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ομορφιά από αυτή του Ολύμπου.
Η διαδρομή ήταν σχετικά εύκολη μέχρι το καταφύγιο, όπου και περάσαμε το πρώτο μας βράδυ. Η θέα του καταφυγίου, άλλωστε, σε καθήλωνε από τη πρώτη στιγμή.
Μέσα στην καταπράσινη ομορφιά της φύσης, αγνοήσαμε εντελώς τα κινητά μας τηλέφωνα και συνδεθήκαμε μέσω των συζητήσεών μας με τους ανθρώπους τριγύρω μας. Αληθινή, ουσιαστική σύνδεση, χωρίς παρεμβολές.
Το πιο όμορφο ωστόσο σημείο ολόκληρης της διαδρομής μετά το καταφύγιο και ίσως το πιο απότομο απ’ όλα, ήταν το Οροπέδιο των Μουσών. Ανυπέρβλητη θέα, με πολλές δόσεις άγριας φύσης.
Fun fact: Στο Οροπέδιο των Μουσών, είναι πολύ πιθανό να συναντήσεις πολλά πανέμορφα Βαλκανικά αγριόγιδα. Ναι, είναι το αντίστοιχο του αλπικού αγριόγιδου που συναντάται κυρίως στα βουνά των Βαλκανίων.
Το σκαρφάλωμα προς τη κορυφή του Μύτικα υπήρξε και η μεγαλύτερη πρόκληση της ανάβασής μας. Εκεί η αναπνοή γίνεται πιο βαριά, πιο βαθιά, πιο ουσιαστική. Η θέα, όμως, από το ομιχλώδες τοπίο της κορυφής, σε αποζημιώνει.
Το ταξίδι προς τον Όλυμπο διήρκησε κάτι παραπάνω από δύο εικοσιτετράωρα. Οι αναμνήσεις όμως σίγουρα θα διαρκέσουν πολύ παραπάνω.
Αν θες και εσύ λοιπόν να πάρεις μια μεγάλη δόση απαράμιλλης ομορφιάς και να ξεφύγεις λίγο από τη καθημερινότητα και τη βουή της πόλης, δεν έχεις παρά να οργανώσεις μια επίσκεψη στο βουνό των Θεών. Και μη φοβηθείς καθόλου τη διαδρομή. Τα βουνά σε καθηλώνουν, σε ανταμοίβουν και σε γεμίζουν με εικόνες που δύσκολα ξεχνάς. Και που ξέρεις; Μπορεί να τα αγαπήσεις και να σε αγαπήσουν.
