Από την στιγμή που ξυπνάμε, κυνηγάμε το πράττειν. Θέτουμε στόχους, επιδιώκουμε να τους φέρουμε εις πέρας και εν τέλει με την δράση μας, λαμβάνουμε και την αντίστοιχη απολαβή-επιβράβευση της προσπάθειας μας. Πόσες φορές, όμως, έχουμε ξυπνήσει περίεργα; Mε αρνητική διάθεση; Ή με διάθεση να μην κάνουμε τίποτα για το υπόλοιπο της ημέρας; Προσωπικά, μου έχει συμβεί αρκετές φορές, ειδικά «στις μέρες εγκλεισμού» που διανύουμε. Και δεν φτάνει μόνο αυτό, αμέσως μας καταβάλλει συναισθηματικά η ενοχή της αδράνειας και πιέζουμε έμμεσα ή άμεσα τους εαυτούς μας να κάνουμε αυτό «το κάτι».
Το συγκεκριμένο άρθρο έρχεται να φέρει τα πάνω-κάτω στην κλασική θεωρία του “to-do list” και του “how to stay productive”
Να σημειώσουμε από την αρχή πως δεν ενισχύουμε την τάση της αδράνειας και της ανίας. Για να μην πολυλογώ, ρίξε μία ή και δυο ματιές παρακάτω και τα συμπεράσματα δικά σου!
Θα ξεκινήσω λοιπόν με την φράση «πάτα λίγο pause στην δράση σου και άφησε τον εαυτό σου να ερευνήσει τον εσωτερικό του κόσμο». Χρειάζεται ο καθένας να δίνει απαντήσεις στον ίδιο του τον εαυτό για το ποιος είναι και τι θέλει. Μην ξεχνάμε πως όλα ξεκινούν από μέσα μας, από την εσωτερική ταυτότητα-κατάσταση μας.
Το να βρισκόμαστε συνέχεια εν δράσει απλώς και μόνο για να αισθανόμαστε παραγωγικοί, είναι σαν ένα ταξίδι δίχως αφετηρία και δίχως κάποιον προορισμό
Ο κάθε στόχος σου να πλαισιώνεται από ένα βαθύτερο νόημα, το οποίο διαμορφώνεται ακριβώς από τα εσωτερικά τοπία που αναζητάς. Επομένως, προτείνεται να σεβόμαστε και να εκτιμάμε τις στιγμές εκείνες που αφήνουμε τον νου να πραγματοποιεί εσωτερικά ταξίδια. Οι περισσότεροι το αντιμετωπίζουν ως κάτι αδιάφορο ή χάσιμο χρόνου. Αντιθέτως, είναι το «παραγωγικό σημείο» της εσωτερικής βελτίωσης μας.
Αλλάζω κατεύθυνση και σε οδηγώ στην φράση: Κράτα ημερολόγιο στιγμών
Σε ένα χαρτί ή σε ένα τεφτέρι συνηθίζουμε να σημειώνουμε τα συναισθήματα μας, τις αποτυχίες μας, τα μικρά και σταθερά βήματα μας προς έναν στόχο κτλ. Σωστά; Έχει παρατηρηθεί όμως πως τις περισσότερες φορές καταφεύγουμε στην γραφή, για να ενθαρρύνουμε τον εαυτό μας να μείνει παραγωγικός ή για να σημειώσουμε φόβους, δυσκολίες και ενδοιασμούς.
Υπάρχουν δύσκολες μέρες αλλά φυσικά και ωραίες μέρες, γεμάτες από την λέξη- κλειδί: φως. Γιατί μην ξεχνάμε πως δεν είναι τυχαία η φράση: Η ζωή είναι γλυκανάλατη. Επιμένουμε απλώς να μένουμε περισσότερο στην σκέψη και στο συναίσθημα αυτών των δύσκολων ημερών και αφήνουμε τον νου να ξεχνά εύκολα τις όμορφες με αναμνήσεις μέρες. Προτείνεται λοιπόν να καταφεύγουμε στην συστηματική γραφή των όμορφων στιγμών είτε αυτή η στιγμή αφορά ένα ταξίδι, ένα συναίσθημα, ένα πρόσωπο.
Δεν γίνεται να μην στραφώ προς την κατεύθυνση των social media
Όλοι ξέρουμε πως ένα μεγάλο κεφάλαιο της σύγχρονης εποχής είναι τα social media. Αυτό που δεν ξέρουμε είναι πως η έμμεση συστηματική πίεση που ασκούν, σε παρακινούν να βρίσκεσαι σε μια υπερβολικά συνεχόμενη δράση. Τα λεγόμενα morning routines με πρωινό ξύπνημα πριν την ανατολή του ηλίου, τα λεγόμενα study with me ή work with me για τις επόμενες τέσσερις ή πέντε ώρες χωρίς ανάσα, επιβάλλουν έναν συγκεκριμένο ρυθμό ζωής που μπορεί και να σε εξουθενώσει. Ίσως σε οδηγήσει να απωθείς την ίδια σου την δουλειά. Και αυτό δεν το θέλουμε!
Ο καθένας έχει τον δικό του ρυθμό. Ο καθένας λειτουργεί διαφορετικά. Μην επιτρέπεις, λοιπόν, να σε επηρεάζουν τα social media και να καθορίζουν την ημέρα σου. Υπάρχουν σταδιακές λύσεις, όπως η απενεργοποίηση των ειδοποιήσεων των εφαρμογών, η αποφυγή χρήσης κινητού στα social media με το πρωινό ξύπνημα ή πριν τον ύπνο, ακόμη και η διαγραφή του λογαριασμού σου σε μια από τις εφαρμογές που δεν σου είναι τόσο απαραίτητη. Όλα εξαρτώνται από ‘σένα.
Σημασία λοιπόν έχει να πράττεις με νόημα και μέτρο
Η υπερβολή φέρνει πανικό, άγχος και λάθη. Έτσι ξαφνικά χάνεται και η ποιότητα στην δράση σου. Άσε τους παραγωγικούς στόχους στην άκρη, δώσε έμφαση στην εξέλιξη σου, στα baby steps που πραγματοποιείς καθημερινά και μην εστιάζεις στην τελική έκβαση της προσπάθειας σου. Σε κάθε βήμα να επιβραβεύεις τον εαυτό σου, να τον αφήνεις να ξεκουράζεται χωρίς ενοχές και τύψεις.
Όταν αγαπάμε και απολαμβάνουμε αυτό που κάνουμε, είμαστε διατεθειμένοι να προσπαθούμε λίγο περισσότερο κάθε φορά. Δεν χρειάζεται να θέτουμε παραγωγικούς στόχους με επιβολή και πίεση. Η επιμονή και η υπομονή είναι οι σωστές λέξεις-κλειδιά της δράσης σου.
Συμφωνείς; Περιμένω το σχόλιο σου. Ραντεβού σε επόμενο άρθρο!
