Κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια. Ένας άνθρωπος θέτει το ερώτημα για τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς και μετά σπάει το κεφάλι του για να βρει ποιες θα συμπεριλάβει. Γιατί ζητάει μία ταινία από κάθε editor, αλλά καταλήγει με τουλάχιστον 7 από τον καθένα. Μπορεί εδώ στο TFC Magazine να συνεννοούμαστε όσον αφορά τα υπόλοιπα editorials, αλλά με τις ταινίες τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ένα μικρόβιο μπαίνει σε όλους και δεν μπορούν να συγκρατηθούν. Φέτος, μια χρονιά με πολύ λιγότερες ταινίες, σκέφτηκα πως τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα. Αυτό ήταν και το μεγάλο μου λάθος. Τελικά, το top10 βγήκε. Πάνω στην ώρα για την αλλαγή του έτους. Να σημειώσουμε πως συμπεριλήφθηκαν ταινίες που μπορεί να βγήκαν στο εξωτερικό το 2019 αλλά έκαναν πρεμιέρα στη χώρα μας μέσα στο 2020.
1917 του Sam Mendes
Ξεκινάμε απ’ τις αρχές του έτους και συγκεκριμένα στις 9 Γενάρη, όταν και είδαμε το 1917. Τι να πρωτοπεί κανείς για αυτήν την ταινία; Από την πανέμορφη δουλειά των δύο νεαρών πρωταγωνιστών, οι οποίοι διέπρεψαν υπό τις οδηγίες του Sam Mendes, μέχρι τα ειδικά εφέ και τις σκηνές μάχης. Η δουλειά του Roger Deakins στην φωτογραφία της ταινίας βραβεύτηκε με Όσκαρ και δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως αποτελεί μία από τις καλύτερες του 20ου αιώνα, αν όχι της ιστορίας του σινεμά. Η ταινία κέρδισε ακόμα το Όσκαρ Καλύτερων Οπτικών Εφέ αλλά και το Όσκαρ Καλύτερου Επεξεργασμένου Ήχου.
The Gentlemen του Guy Ritchie
Ο Guy Ritchie επέστρεψε σε αυτό που ξέρει να κάνει καλά στο The Gentlemen, το οποίο ήρθε στις ελληνικές αίθουσες στις 30 Ιανουαρίου. Μια ταινία άκρως απολαυστική από την αρχή μέχρι το τέλος της. Όλοι οι χαρακτήρες προσφέρουν κάτι στην εξέλιξη της ιστορίας, η οποία ακολουθεί τον φρενήρη ρυθμό του Βρετανού. Οι ερμηνείες του Hugh Grant και του Colin Farrell είναι με διαφορά οι πιο διασκεδαστικές, ενώ οι Matthew McConaughey και Charlie Hunnam είναι στιβαροί και δείχνουν να το απολαμβάνουν στο έπακρο. Το The Gentlemen θα βρίσκεται σίγουρα στο repeat για πολλά χρόνια.
Corpus Christi του Jan Komasa
Το Corpus Christi του Jan Komasa βρέθηκε σχεδόν σε κάθε λίστα από τους συντάκτες μας. Η τρίτη ταινία του Πολωνού είναι βασισμένη σε αληθινά γεγονότα και περιγράφει την ιστορία του Ντάνιελ, ενός νεαρού που από σπόντα καταλήγει ιερέας μιας επαρχιακής πόλης σε μια πολύ ευαίσθητη περίοδο για την εκεί θρησκευόμενη κοινότητα. Ο Komasa βρήκε έναν εξαιρετικό πρωταγωνιστή στο πρόσωπο του Bartosz Bielenia και τον κατεύθυνε σε μια πραγματικά αξιοθαύμαστη ερμηνεία σε μια ταινία με βαθιά μηνύματα και ωμό ρεαλισμό. Σίγουρα χαιρόμαστε που την προλάβαμε όσο οι κινηματογράφοι ήταν ανοιχτοί.
Never Rarely Sometimes Always της Eliza Hittman
Στο Never Rarely Sometimes Always η Eliza Hittman παρουσιάζει μια βαθιά συγκινητική, στενάχωρη και οικεία ματιά στο πώς η κοινωνία όχι μόνο δεν βοηθά τις νεαρές γυναίκες, αλλά προσπαθεί να θέσει πολλά εμπόδια εναντίον τους. Οι νεαρές πρωταγωνίστριες της ταινίας τα καταφέρνουν περίφημα και βοηθούν στο να περάσουν τα σημαντικά μηνύματα της ταινίας για το δικαίωμα στην άμβλωση. Η Αργυρή Άρκτος στο Φεστιβάλ του Βερολίνου για την Eliza Hittman ήταν απόλυτα δικαιολογημένη.
The Assistant της Kitty Green
To The Assistant αποτελεί ένα τρανταχτό παράδειγμα πως μια ταινία μπορεί να διαπρέψει και με πολύ λίγα, αν αυτά τα λίγα είναι όσο αξιόλογα είναι η Julia Garner. Η νεαρή ηθοποιός, που αγαπήσαμε στη σειρά Ozark του Netflix, υποδύεται την Jane, μια βοηθό σε μια μεγάλη εταιρεία που λίγο μετά την πρόσληψη της καταλαβαίνει πως δεν βρίσκεται στον δρόμο που ήθελε. Εκτός αυτού όμως έχει να αντιμετωπίσει την αντιεπαγγελματική συμπεριφορά των συναδέλφων της. Η ταινία απεικονίζει με ακρίβεια την κουλτούρα της σιωπής από ανθρώπους που φοβούνται να μιλήσουν για θέματα όπως η κακοποίηση και η κατάχρηση εξουσίας, από φόβο για αντίποινα ή δεν μιλούν επειδή απλά δεν νοιάζονται. Η Garner είναι εξαιρετική και δείχνει πως δεν ξεχώρισε τυχαία στο Ozark.
The Peanut Butter Falcon των Tyler Nilson και Michael Schwartz
Έκανε πρεμιέρα λίγο πριν κλείσουν οι αίθουσες και όσοι πρόλαβαν να το δουν σίγουρα ξέρουν τους λόγους για τους οποίους βρίσκεται σε αυτή τη λίστα. To The Peanut Butter Falcon είναι σίγουρα η πιο γλυκιά ταινία της χρονιάς που φεύγει αλλά και των προηγούμενων. Ο Zak είναι ένας νεαρός με σύνδρομο down και έχει όνειρο να γίνει επαγγελματίας παλαιστής. Φεύγει λοιπόν από το σπίτι που τον φροντίζουν για να ξεκινήσει το ταξίδι προς το όνειρο του. Στο δρόμο γνωρίζει τον Tyler, έναν περιπλανόμενο ο οποίος θα γίνει φίλος και προπονητής του. Σίγουρα η καλύτερη δουλειά του Shia LaBeouf στον κινηματογράφο, ο οποίος μαζί με τον φανταστικό Zack Gottsagen σχηματίζει ένα ονειρικό δίδυμο. Χωρίς πολλά λόγια, απλά πανέμορφη ταινία.
Babyteeth της Shannon Murphy
Ήσασταν ένας από αυτούς που είδε το Babyteeth σε κάποιο θερινό σινεμά; Γιατί αν ήσασταν σίγουρα θα πετύχατε κάποιον συντάκτη του site μας. Το Babyteeth ήταν μία από τις καλύτερες ταινίες του φετινού, ανεξάρτητου σινεμά. Έξυπνα γραμμένο και πολύ δημιουργικά σκηνοθετημένο, αποφεύγει να γίνει μόνο μαύρη κωμωδία ή μόνο δυσοίωνο δράμα, αλλά καταλήγει σε ένα ενδιαφέρον υβρίδιο τον δύο genres τα οποία αλληλοσυμπληρώνονται όσο η ταινία ξεδιπλώνεται. Ονειρικό ντεμπούτο στο σινεμά για την Αυστραλή Shannon Murphy. Όσο για την Eliza Scanlen, την αγαπήσαμε στο έπακρο.
Sound of Metal του Darius Marder
Θα ήταν υπερβολή να πούμε πως το Sound of Metal διεκδικεί τον τίτλο της ταινίας της χρονιάς; Για κάποιους μπορεί να ήταν. Για εμάς όμως όχι, γιατί αυτήν την ταινία την αγαπήσαμε αφάνταστα. Η πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του Darius Marder, ο οποίος είναι υπεύθυνος και για το σενάριο της ταινίας, αποτελεί μία από τις πιο ολοκληρωμένες της χρονιάς σε κάθε κομμάτι της. Ερμηνεία καριέρας από τον Riz Ahmed ο οποίος δεν θα είναι και περίεργο αν βρεθεί στις λίστες για τα βραβεία Ά Ανδρικού Ρόλου. Το Sound of Metal αποτελεί στο σύνολο του μια τρομερή εμπειρία για το κοινό και καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να παρουσιάσει τη ζωή των ατόμων με προβλήματα ακοής με εποικοδομητικό τρόπο, χωρίς τον ρομαντισμό και τα υπόλοιπα tricks που συνηθίζονται σε ταινίες με disabilities.
Tenet του Christopher Nolan
Καμιά έκπληξη εδώ. Ξέρετε ποια στήλη διαβάζετε και τι έχει ειπωθεί στο παρελθόν για το σινεμά του Christopher Nolan. Μπορεί ο Βρετανός να το παράκανε στο Tenet, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν παρουσίασε μία από τις ταινίες της χρονιάς. Στην κριτική μας σας προτείναμε τον ιδανικό τρόπο για να δείτε το Τenet (βρείτε τον εδώ), μια ταινία που μας έκανε να πονοκεφαλιάσουμε για αρκετή ώρα. Αυτό συνέβη και όταν την ξαναείδαμε, αλλά τουλάχιστον την δεύτερη φορά καταφέραμε να εκτιμήσουμε περισσότερο τα απίστευτα εφέ της ταινίας αλλά και το φανταστικό δίδυμο των John David Washington και Robert Pattinson. Είναι το Tenet η καλύτερη ταινία του Nolan; Όχι. Είναι μια από τις καλύτερές του 2020. Χωρίς αμφιβολία.
Mank του David Fincher
Το Netflix γέμισε πολλές κινηματογραφικές ώρες μας φέτος και δεν θα μπορούσαμε να συμπεριλάβουμε έστω μια ταινία του στη λίστα μας. Αλλά το Mank θα βρισκόταν στη λίστα έτσι κι αλλιώς. Το υποσχόμαστε, είναι η τελευταία λίστα στην οποία το συμπεριλαμβάνουμε. Ναι εντάξει, ίσως μέχρι την επόμενη. Δεν έχουμε να πούμε πολλά περισσότερα από όσα ήδη έχουμε πει για την ταινιάρα του Fincher. Την αγαπήσαμε μέχρι το κόκκαλο για πάρα πολλούς λόγους. Ο Gary Oldman στον ρόλο του Herman Mankiewicz είναι αδιαμφισβήτητά ένας από αυτούς. To Mank κατάφερε να μας ταξιδέψει σε μια περίοδο που πολύ θα θέλαμε να ζήσουμε. Την περίοδο της άνθησης του σινεμά.
Εμείς θα τα πούμε ξανά το 2021 το οποίο ελπίζουμε να το περάσουμε ολόκληρο μέσα σε μια κινηματογραφική αίθουσα για να αναπληρώσουμε τον χαμένο χρόνο. Καλή χρονιά σε όλους!
7
