Καθώς φτάνουμε στο τέλος της χρονιάς αναπολούμε και αναλογιζόμαστε τις ταινίες που είδαμε. Η αλήθεια είναι ότι το 2024 ήταν μία εξαιρετική χρονιά για τον ανεξάρτητο κινηματογράφο, τόσο τον αμερικανικό, όσο και τον ευρωπαϊκό. Οι ταινίες ανεξάρτητων εταιρειών παραγωγής, όπως η Neon, η A24, ή το Mubi, φάνηκαν να ανέρχονται στην επιφάνεια της εμπορικής επιτυχίας, δίπλα σε blockbusters μεγαλύτερων και μακροβιότερων ονομάτων. Το σημαντικότερο είναι ότι αυτή η χρονιά μάς χάρισε έργα υψηλής ποιότητας, έργα που απολαύσαμε στις αίθουσες, αλλά και στις streaming πλατφόρμες. Αναπόφευκτα, η ποικιλία των ταινιών δημιουργεί και την αντίστοιχη αγωνία για την επερχόμενη σεζόν των βραβείων, η οποία ξεκινά τώρα και συνεχίζει μέχρι τον Μάρτιο, όπου και θα κορυφωθεί με τα βραβεία Όσκαρ.
Δυστυχώς, κάποιες ταινίες που φιγουράρουν στα Top10 του εξωτερικού, όπως το The Brutalist, A Real Pain κ.λπ., δεν έχουν κυκλοφορήσει ακόμα στην Ελλάδα τη στιγμή που γράφω αυτή τη λίστα. Έτσι, παρακάτω θα βρείτε ταινίες που κυκλοφόρησαν στην Ελλάδα από τον φετινό Ιανουάριο μέχρι και τον Δεκέμβριο. Ας δούμε λοιπόν, ποιες είναι οι ταινίες που ξεχώρισαν.
10. Blink Twice (σκην. Zoë Kravitz)
Ξεκινάμε τη λίστα δυναμικά με ένα horror που φάνηκε σαν να ήρθε από το πουθενά. Πρόκειται για το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Kravitz με πρωταγωνιστή τον, πλέον πρώην αρραβωνιαστικό της, Channing Tatum. Η ταινία έχει εκτιμηθεί ότι αποκαλύπτει τα σκοτεινά μυστικά των μεγαλοπρεπών Χολιγουντιανών πάρτυ διασήμων. Είναι μια ταινία με ένταση και αγωνία, έξυπνο σενάριο που μας παραπέμπει αμυδρά στο αριστούργημα του Stanley Kubrick, Eyes Wide Shut (1999).
9. Kinds of Kindness (σκην. Yorgos Lanthimos)
Η νεότερη δημιουργία του Έλληνα σκηνοθέτη κυκλοφόρησε φέτος το καλοκαίρι και μας χάρισε αξέχαστες στιγμές στα θερινά σινεμά της χώρας. Με χιούμορ και ιδιαίτερο καλλιτεχνικό βλέμμα, η σπονδυλωτή ταινία μικρών ιστοριών ήταν το ιδανικότερο κινηματογραφικό τρίπτυχο. Μαζί με το Poor Things, ο Λάνθιμος μάς κράτησε απασχολημένους με τα φετινά κινηματογραφικά του διαμάντια.
8. Dune: Part Two (σκην. Denis Villeneuve)
Δύο χρόνια μετά από την φαντασμαγορική περιπέτεια του Dune: Part One, o Villeneuve επιστρέφει με χαρακτήρες που αγαπήσαμε, αλλά και πολλούς ακόμα. Το δεύτερο μέρος της ιστορίας ολοκληρώνει ότι έμεινε ανοιχτό στο πρώτο μέρος, έρχεται ανανεωμένο και προσφέρει ένα πιο ολοκληρωμένο αποτέλεσμα, καλύπτοντας τα κενά της πρώτη ταινίας. Σε γενικές γραμμές, ήταν μια άκρως απολαυστική ταινία με ανατροπές και εκπλήξεις.
7. A Different Man (σκην. Aaron Schimberg)
Ενθουσιώδης και γεμάτη συναίσθημα, το A Different Man είναι από τις ταινίες που βγαίνοντας από την αίθουσα ένιωσα όντως διαφορετική. Με λίγα λόγια η ιστορία περιστρέφεται γύρω από τον Edward, έναν ντροπαλό και φιλήσυχο άνθρωπο που παρουσιάζει μια γενετικού τύπου δυσμορφία στο πρόσωπό του. Μετά από ορισμένες συσκέψεις με ειδικευόμενους γιατρούς, του προτείνουν μια νέα θεραπεία. Και τότε η ζωή του αλλάζει. Οι ηθοποιοί κουβαλάνε στις πλάτες τους μια δύσκολη ιστορία και αποδίδουν με ακρίβεια την ιδέα ότι ο άνθρωπος είναι αυτό που νιώθει, και όχι το πώς μοιάζει.
6. Emilia Pérez (σκην. Jacques Audiard)
Το εμβληματικό μιούζικαλ με πρωταγωνίστριες τις Karla Sofía Gascón, Zoe Saldaña και Selena Gomez δίχασε το κοινό φέτος. Η ιστορία ακολουθεί τη Rita, μια δικηγόρο που προσεγγίζεται από έναν σημαντικό αρχηγό καρτέλ με σκοπό να πλαστοποιήσουν τον θάνατο του και να προβεί σε εγχείρηση αλλαγής φύλου. Το σενάριο είναι πολύ πρωτότυπο και δημιουργεί στο κοινό μια καινούργια κινηματογραφική εμπειρία καθώς δεν μοιάζει με τίποτα από όσα έχουμε δει στο παρελθόν.
5. The Room Next Door (σκην. Pedro Almodóvar)
Ίσως η πιο συγκινητική ιστορία της χρονιάς, το The Room Next Door είναι η πρώτη αγγλόφωνη παραγωγή του Almodóvar με το καστ να κοσμούν οι μοναδικές Tilda Swinton και Julianne Moore. Έντονα χρώματα, από τα κοστούμια στα σκηνικά, χαρακτηρίζουν το ύφος και μας μεταφέρουν σε έναν κόσμο τόσο οπτικά κορεσμένο, όσο και συναισθηματικά μουντό. Οι χαρακτήρες έρχονται αντιμέτωποι με έντονες συναισθηματικές μεταβολές και σκέψεις γύρω από τη ζωή και τον θάνατο.
4. The Apprentice (σκην. Ali Abbasi)
Ήρθε η ώρα να θίξουμε την ταινία που είμαι πεπεισμένη ότι μόνο εγώ είδα. Από τον χαρισματικό σκηνοθέτη Abbasi, του οποίου το εξαρετικό έργο με τίτλο Holy Spider είδαμε πρόπερσι, το The Apprentice είναι μια βιογραφική ταινιά για τη ζωή του Ντόναλντ Τραμπ. Συγκεκριμένα, εστιάζει στα πρώτα βήματα της καριέρας του και την επιρροή που είχε πάνω του ο μεγαλοδικηγόρος Ρόι Κον. Η ταινία παρουσιάζει αμερόληπτα τη σχέση των δύο ανθρώπων, τις ανθρώπινες αξίες, αλλά και το προσωπικό όφελος που υπάρχει πάνω από την ηθική. Ταυτόχρονα, μας χαρίζει αξιομνημόνευτες ερμηνείες που αξίζουν αναγνώριση.
3. Challengers (σκην. Luca Guadagnino)
Έχουν περάσει μήνες από την κυκλοφορία του Challengers και ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί κυκλοφόρησε τόσο νωρίς και όχι τώρα. Η απόφαση αυτή βάζει την ταινία σε μειονεκτική θέση όσον αφορά την επερχόμενη σεζόν βραβείων. Παρ’όλα αυτά, η ταινία είναι μια εκπληκτική ιστορία μεταξύ φίλων και εραστών. Από τα κοστούμια μέχρι τη διεύθυνση φωτογραφίας, πρόκειται για ένα έργο με προοπτικές έντονης επιρροής προς το κοινό. Τένις και συναισθηματικά παιχνίδια, η ταινία παρουσιάζει ένα συνεχές παίγνιο εξουσίας που ξεχειλίζει σασπένς και ερωτισμό.
2. Anora (σκην. Sean Baker)
Ο φετινός Χρυσός Φοίνικας στο Φεστιβάλ των Καννών, και άξια! Το Anora συνδυάζει με ευρεσιτεχνία τα είδη, προβάλλοντας μια δραματική όπως και μια κωμική πλευρά. Η ταινία στρέφει τα φώτα στην προβληματική ιδεολογία του Αμερικανικού Ονείρου και στο πώς ένα άτομο ελπίζει στην οικονομική και προσωπική επιτυχία, ανεξαρτήτως της κοινωνικής θέσης του. Το κοινό ταυτίζεται με τον αγώνα της πρωταγωνίστριας και παρά τις προφανείς αμφιβολίες του, ποτέ δεν σταματάει να πιστεύει και να ελπίζει το καλύτερο για αυτήν.
1. The Substance (σκην. Carolie Fargeat)
Δεν θα μπορούσε να ολοκληρωθεί αυτή η λίστα χωρίς έστω μία αναφορά στο The Substance. Το ανατρεπτικό body horror εισήγαγε πολύ κόσμο στο είδος για πρώτη φορά. Η αγαπημένη όλων, Demi Moore, και η ανερχόμενη Margaret Qualley δημιουργούν ένα ταιριαστό δίδυμο και μας εντάσσουν στις τρομακτικές σκέψεις κάθε γυναίκας. Έπειτα από μια κρίση μέσης ηλικίας η πρωταγωνίστρια καταφεύγει σε μια παράνομη ουσία που της δημιουργεί έναν δεύτερο εαυτό, νεότερο και πιο τέλειο. Στο συγκεκριμένο έργο, οι φόβοι αποκτούν μορφή και μέσω μιας σουρεαλιστικής συνθήκης βυθιζόμαστε στην εσωτερική μάχη των χαρακτήρων.
