Ήρθε αυτή τη στιγμή που θα μιλήσω για αυτό το εφηβικό μου crush (μετά τον Robert Pattinson) χωρίς ντροπή.Εγώ για πάντα ερωτευμένη μαζί του από το The Notebook, εκείνος μεγαλώνει μέσα κι έξω από το σινεμά με τον πιο όμορφο τρόπο. Μπορεί μέχρι και στο πολύ πρόσφατο παρελθόν το όνομά του να συνδέεται κυρίως με την εμφάνιση του, όμως ο Ryan Gosling είναι πολλά παραπάνω από αυτό.
Ο Καναδός σταρ έχει εδραιωθεί ως ένας από τους πιο επιδραστικούς ηθοποιούς του Hollywood, μιας κι έχει ένα αρκετά μεγάλο κινηματογραφικό βιογραφικό. Η καριέρα του είναι μακροχρόνια και ασυνήθιστη, αφού ξεκίνησε τραγουδώντας και χορεύοντας δίπλα στον Justin Timberlake και την Britney Spears. Θα έλεγε κανείς ότι αποκορύφωμα στην καριέρα του ήταν η φετινή του εμφάνιση στα Όσκαρ τραγουδώντας το I’m Just Ken, ένα performance που θα μας μείνει πραγματικά αξέχαστο.
Φέτος, τον απολαμβάνουμε στο The Fall Guy, μια ταινία αφιερωμένη στους κασκαντέρ της κινηματογραφικής βιομηχανίας και ένας άλλος Gosling που τολμάει να πάει ένα βήμα παρακάτω στους ρόλους που φαίνεται να του πηγαίνουν περισσότερο. Αυτοσαρκασμός, ρομαντισμός, κωμωδία, αλλά και μελαγχολία είναι μερικά από τα κύρια χαρακτηριστικά του Ryan Gosling σύμφωνα με τους ρόλους που έχει ή τον έχουν διαλέξει. Εγώ από την άλλη διάλεξα παρακάτω πέντε από τις πιο αγαπημένες – και καλύτερες – ερμηνείες του των τελευταίων δύο δεκαετιών.
Dean στο Blue Valentine (2010) του Derek Cianfrance
Πριν τον Noah Baumbach και το Marriage Story, μας ράγισε τη καρδούλα το Blue Valentine. Σε αυτή την indie ταινία των ‘10s, παρακολουθούμε την ιστορία ενός ζευγαριού που χωρίζεται σε δύο μέρη: στις χαρούμενες μέρες και σε αυτές τις μέρες που έρχονται αφού περάσουν οι πρώτες στιγμές του έρωτα. Η Michelle Williams δίνει εξίσου μια από τις καλύτερες ερμηνείες της, όμως, ο Gosling πλέον πιο ώριμος και έμπειρος τον βλέπουμε σε μια ειλικρινή και πέρα για πέρα ρεαλιστική ερμηνεία γεμάτη αντιθέσεις, που σε μερικές στιγμές σχεδόν ξεχνάς ότι τον βλέπεις.
Driver στο Drive (2011) του Nicolas Winding Refn
Σε αυτό το σύγχρονο neo-noir, ο Gosling μεταμορφώνεται σε έναν κασκαντέρ, σκληρό, βίαιο, σχεδόν απόκοσμο. Φορώντας ένα σατέν ασημί σακάκι, εμπλέκεται ανάμεσα σε περίεργους γκάνγκστερ της πόλης όταν θα προσπαθήσει να βοηθήσει τον άνδρα της γειτόνισσάς του να πραγματοποιήσει μια ληστεία κάνοντας τον οδηγό του. Εδώ ο χαρακτήρας του είναι περισσότερο εσωτερικός, κρυμμένος πίσω από την ανωνυμία του. Μια διαφορετική και ιδιαίτερη οπτική στο πώς ένας ηθοποιός που επιλέγεται κυρίως για να υποδυθεί ρόλους ρομαντικούς, μεταμορφώνεται και «γδύνεται» στη πιο μίνιμαλ, αλλά δυναμική εκδοχή του.
Jacob στο Crazy Stupid Love (2011) των Glenn Ficarra και John Requa
Και φτάνουμε στο αγαπημένο μου genre, αυτό του Ryan Gosling και της Emma Stone ίσον λοβ φορ έβερ. Το Crazy, Stupid, Love δεν είναι μόνο η έναρξη αυτού του διδύμου που λατρεύουμε, αλλά και μια από τις καλύτερες κωμωδίες του 21ου αιώνα, που για μένα παραμένει μέχρι και σήμερα μια comfort ταινία. Σε αυτή τη ρομαντική κωμωδία συμπτώσεων συναντάμε έναν άνδρα μεσήλικα (Steve Carell) του οποίου η ζωή έρχεται τούμπα όταν η γυναίκα του (Julianne Moore) ζητά διαζύγιο. Τότε, θα βρεθεί μπροστά του ο Jacob, δηλαδή ο Gosling, και θα του θυμίσει ξανά τι σημαίνει να είσαι άνδρας, όσο εκείνος γνωρίζει την Hannah (Emma Stone) που τον κάνει να αλλάζει οπτική για τα πράγματα. Αν για κάτι μας έχει μείνει αξιομνημόνευτη αυτή η ταινία είναι σίγουρα το quote της Emma Stone στον Gosling, «Seriously? It’s like you’re photoshoped!», όταν τον είδε χωρίς μπλούζα – και ταυτιστήκαμε όλ@.
Sebastian στο La La Land (2016) του Damien Chazelle
Από το Crazy, Stupid, Love μέχρι και σήμερα βλέπουμε τον Gosling να αλλάζει μέσα από κωμωδίες, πολιτικά δράματα, δημοσιογραφικά σκάνδαλα, εγκληματικές συμμορίες. Έρχεται το 2016 και ο Damien Chazelle μάς δίνει ένα από το καλύτερα ρομαντικά μιούζικαλ που έχουμε δει στη μεγάλη οθόνη, ακριβώς επειδή αποδίδει τον ρομαντισμό στην πιο ρεαλιστική μορφή του, χωρίς να ξεχνάμε ποτέ ότι είμαστε μέσα σε ταινία. Ξανά ο Gosling και η Stone με τη μοναδική χημεία τους μας παρασέρνουν στον Sebastian και στη Mia και σε όσα διαδραματίζονται μεταξύ τους ανά τα χρόνια που κυνηγούν εκείνη την ηθοποιία και το Hollywood και εκείνος τη τζαζ. Δεν ξέρω αν αυτή η ταινία θα ήταν η ίδια αν δεν πρωταγωνιστούσαν και οι δύο μαζί, όμως, το γεγονός ότι ο Gosling κέρδισε τη δεύτερη υποψηφιότητά του για Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου μετά το Half Nelson λέει πολλά.
Ken στο Barbie (2023) της Greta Gerwig
Πόσο Ryan θέλουμε ακόμα; αναρωτήθηκε η Greta Gerwig κι επειδή ήξερε την απάντηση, επέλεξε να γίνει ο Ken της Barbie της. Δίπλα στη Margot Robbie και σε όλες τις Barbie της Barbieland, ο Ryan Gosling ως Ken κατάφερε να γίνει η μεγαλύτερη συζήτηση γύρω από την αρρενωπότητα το περσινό καλοκαίρι, ευτυχώς ξανά για όλους τους σωστούς λόγους. Ως Ken, λοιπόν, προσπαθεί να διεκδικήσει την Barbie που τόσο αγαπά, να τη στηρίξει στην κρίση της, αλλά και να πάει μαζί της στον πραγματικό κόσμο, όπου εκεί περιπλέκονται τα πράγματα τόσο για αυτόν, όσο και για την Barbie. Η αλήθεια είναι πως όλ@ είχαν να πουν κάτι καλό για τον Ryan Gosling μετά από την ταινία της Gerwig, από το coolness του μέχρι τις φωνητικές και χορευτικές του δεξιότητες που συμπλήρωναν υπέροχα αυτόν τον ρόλο, ο οποίος του χάρισε ακόμα μια υποψηφιότητα για Όσκαρ.
