Στην Ελλάδα, κάθε τοίχος και graffiti. Έτσι έχω συνηθίσει κι εγώ να τα χαζεύω και να ψάχνω τις νέες προσθήκες κάθε φορά που περπατάω στη Θεσσαλονίκη. Σαν να περιπλανιέμαι σε μια ολοζώντανη και ατελείωτη πινακοθήκη.
Οι αφίσες του τράβηξαν πρώτα το μάτι μου και μετά την αθεράπευτα ρομαντική ψυχή μου. Η πρώτη που είδα ήταν σε ένα στενό της Βαλαωρίτου, έτοιμη να ξεκολλήσει. Έγραφε “What a beautiful night to get lost in you” κι εγώ ερωτεύτηκα την ποίηση του δρόμου ξανά. Φέτος, τελείως τυχαία, βρέθηκα στο opening της πρώτης του έκθεσης. Δεν ήμουν σίγουρη ποιος είναι και, τελείως κινηματογραφικά -γιατί η ζωή μου είναι μια ταινία-, τη στιγμή που μου επιβεβαίωσε την ταυτότητά του τού έπεσε το ποτήρι που κρατούσε και έσπασε στα πόδια μου. Πέρασα εγώ το υπόλοιπο βράδυ αναλογιζόμενη αν αυτό ήταν καλός οιωνός. Μάλλον ήταν, οπότε ελάτε να σας συστήσω από την αρχή τον Matthew.
Πριν αρχίσουμε θα σου κάνω μια ερώτηση που έχω αποφασίσει να κάνω σε όλ@. Μπορείς να την απαντήσεις όσο μη ρεαλιστικά θέλεις (γέλιο). Από πού έρχεσαι και πού πηγαίνεις;
Έρχομαι από εδώ, Θεσσαλονίκη. Θα ήθελα να πάω παντού. Με έχουν πιάσει κάτι τάσεις φυγής και θέλω γενικά να φύγω (γέλιο). Το θεωρώ πολύ σημαντικό γενικά το ταξίδι, άρα θα ήθελα να πάω παντού.
Πέρα από αυτό, όμως, ποιος είσαι τώρα που αποκαλύφθηκε η ταυτότητά σου;
Είμαι ο Matthew, γεννήθηκα και μένω εδώ στην Θεσσαλονίκη. Έχω άλλες δύο καταγωγές. Η μητέρα μου είναι Αγγλίδα και ο πατέρας μου γεννήθηκε στην Αυστραλία από Έλληνες γονείς, άρα τρία διαβατήρια! Μπορώ να θεωρώ τον εαυτό μου πολίτη της γης, εφόσον έχω τρία διαβατήρια και μπορώ να ταξιδέψω όπου θέλω.
Πώς ξεκίνησες, λοιπόν, να γράφεις ποιήματα;
Ξεκίνησα όταν ήμουν στο λύκειο. Γενικά μου άρεσε να διαβάζω και περίμενα να τελειώσω το σχολείο για να διαβάζω πράγματα που όντως θέλω. Άρχισα να γράφω ποιήματα στα ελληνικά, αλλά τελικά το γύρισα στα αγγλικά. Σπούδαζα και δούλευα στο εξωτερικό και, όταν γύρισα στην Ελλάδα, άρχισα να γράφω μικρότερα ποιήματα με περισσότερο νόημα σε τουαλέτες από μπαρ για να τα βλέπουν κι άλλοι.
View this post on Instagram
Το Instagram πώς προέκυψε;
Στην αρχή δεν έβαζα κάποια υπογραφή, ούτε είχα το Instagram. Μετά έβλεπα να τα ανεβάζει κόσμος από φίλους και γνωστούς και τους είπα ότι εγώ τα γράφω αυτά. Τότε μου είπαν ότι πρέπει να βάλω και υπογραφή από κάτω, να ξέρουν ότι είμαι εγώ. Κάπως έτσι ξεκίνησε και μετά στον κορονοϊό μου ήρθε η ιδέα να κάνω τις αφίσες.
Γιατί, όμως, αφίσες και όχι απλώς σπρέι, όπως όλοι;
Με το σπρέι είναι το εύκολο. Η αφίσα τραβάει το μάτι. Είναι μεγάλη, λευκή, με μαύρα bold γράμματα. Θα περάσεις και σίγουρα θα σταθείς να το διαβάσεις.
Έχει τύχει να σου πει κάποιο άτομο ότι αυτό που κάνεις δεν είναι ποίηση;
Δεν μου το είπαν στα μούτρα μου, χρησιμοποιήσαν διαφορετικές λέξεις (γέλιο). Ίσως επειδή είναι μικρά και ακούγονται σαν quotes. Εμένα, πάντως, στο μυαλό μου είναι ποίηση, η δικιά μου ποίηση.
Αφού είναι για σένα τότε σίγουρα είναι και για μένα. Ωστόσο, είναι όλα βγαλμένα μέσα από την καθημερινότητα. Πώς και δεν έχεις σκεφτεί να γράψεις κάτι πιο αφηρημένο;
Θέλω ο κόσμος να καταλαβαίνει τι γράφω. Κάποια, βέβαια, έχουν ένα πιο ποιητικό υπόβαθρο. Παρ΄όλα αυτά, προτιμώ τα πιο απλά, με λεξιλόγιο που θα το καταλάβει ο άλλος όταν το διαβάσει στον δρόμο.
View this post on Instagram
Έχεις κάποιο προσωπικό αγαπημένο;
Έχω πολλά όπως το “When it comes to you I am Oliver Twist / always asking for more”. Φυσικά και το “It took many times of getting lost to truly find myself”” που το έχω και στην έκθεση. Εκεί βρήκα και τον εαυτό μου, μέσα από αυτό το ποίημα.
Μου αρέσουν κι έμενα όλα αυτά, αν και το δικό μου αγαπημένο είναι το “They just wanted to live their life / she wanted to dance it”. Πώς νιώθεις όταν σου «διορθώνουν» κάποια λέξη στην αφίσα ή όταν συμπληρώνουν κάτι από κάτω;
Όταν μου τα διορθώνουν και τα διορθώνουν και λάθος εκεί εκνευρίζομαι, ειδικά γραμματικά ή συντακτικά. Όταν γράφουν κάτι από κάτω μου αρέσει γιατί νιώθω ότι το έργο παίρνει ζωή και μερικές φορές γίνεται συζήτηση μεταξύ των περαστικών.
Έχω ακούσει πολλά άτομα που νομίζουν ότι πίσω από το @the_m_poetry βρίσκεται μια γυναίκα.
Ίσως να σκέφτονται κάτι τέτοιο επειδή μιλώ συχνά για τον έρωτα. Βέβαια, τώρα πια προσπαθώ να ξεφύγω λίγο από αυτό το θέμα, αν και αυτό φαίνεται να είναι το πιο «εμπορικό».
Συμφωνώ σε αυτό μαζί σου. Πάντως και για τη Θεσσαλονίκη λένε ότι είναι η πόλη του έρωτα. Πιστεύεις ότι είμαστε κι εμείς οι ίδιοι υπεύθυνοι για τη διατήρηση αυτής της φήμης;
Νιώθω ότι ο έρωτας αλλοιώνεται όσο περνάει ο καιρός, είναι ένα δευτερεύον ζήτημα πια. Νομίζω ότι απλά έχει μείνει η φήμη της Θεσσαλονίκης. Σε όλες τις πόλεις υπάρχει ο έρωτας. Κάθε πόλη μπορεί να είναι «η πόλη του έρωτα», όσο οι άνθρωποί της ερωτεύονται εκεί.
View this post on Instagram
Πώς νιώθεις όταν ανεβάζουν τα ποιήματά σου στο Instagram ή ακόμη κι όταν τα κάνουν τατουάζ; Όταν τα κάνουν δικά τους, όταν φεύγουν από σένα και γίνονται κάτι άλλο.
Από τη στιγμή που τα έχω βάλει στον δρόμο, αυτή είναι η φυσική τους εξέλιξη. Όταν τα κάνουν τατουάζ είναι μεγάλη μου τιμή, γιατί αυτό θα μείνει για πάντα. Δεν είναι κάτι που το κάνω για την απήχηση, το κάνω πρώτα για μένα, αλλά αυτά μου δίνουν χαρά και όρεξη να συνεχίσω.
Πώς προέκυψε η έκθεση και η συνεργασία με τον Σταύρο Σέγκουλη;
Πήγα σε διάφορες εκθέσεις φίλων και μου άρεσε πολύ σαν ιδέα. Ο Σταύρος είναι φίλος μου ζωγράφος, μου αρέσουν πολύ τα έργα του και έχει ξανακάνει έκθεση στο παρελθόν. Κάπως έτσι του πρότεινα να κάνουμε την επόμενη μαζί. Το ζήτημα ήταν να βρούμε έναν κοινό άξονα για να συμβαδίζουν τα ποιήματά μου με τα έργα του. Τα παιδιά από το La Doze μάς έδωσαν τον χώρο κι έτσι στήθηκε όλο αυτό. Ήταν ένας καλός τρόπος να δει ο κόσμος περισσότερα έργα, να έρθει να με γνωρίσει και να μιλήσουμε.
Έχεις κάποια σχέδια για το μέλλον;
Ιδανικά θα ήθελα να βγάλω ένα zine, είναι κάτι που έχω στο μυαλό μου εδώ και χρόνια. Ένα μικρό βιβλιαράκι με ποιήματα και φωτογραφίες. Από όταν έγραφα στις τουαλέτες, έβγαζα τα ποιήματα φωτογραφία με polaroid και ήθελα να τα μαζέψω και να κάνω ένα βιβλίο με αυτά που θα λεγότανε “Toilet Poetry”. Απλώς όλα αυτά χρειάζονται πολύ χρόνο και χρήματα. Μετά θα ήθελα να ταξιδέψω και να βάλω αφίσες και στο εξωτερικό.
Στο εύχομαι να γίνει όταν έρθει η στιγμή του για να γεννηθεί!
Σε ευχαριστώ πολύ!