Η κινηματογραφική ματιά της Mia Hansen-Løve είναι βαθιά ανθρωπιστική και κυλάει όπως κυλάνε και οι ρυθμοί της ζωής. Βασικός της άξονας είναι το άτομο, και οι διάφορες συναισθηματικές, σωματικές ή/και διανοητικές καταστάσεις στις οποίες μπορεί να βρεθεί καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του. Αντλώντας εμπειρίες από τη δική της ζωή, αλλά και των γύρω της, η Mia Hansen-Løve έχει μια χαρακτηριστική ποιότητα στις ταινίες της. Προσπαθεί να κατανοήσει τους χαρακτήρες της, τις μεταξύ τους σχέσεις, αλλά και τον κόσμο γύρω τους.
«Όταν ήμουν 20 χρονών, τα είχα εντελώς χαμένα. Όταν συνειδητοποίησα πως ήθελα να κάνω ταινίες, αυτό μου έδωσε δύναμη. Το να κάνεις ταινίες είναι μια διαρκής αναζήτηση της ύπαρξης.» αναφέρει η Mia Hansen-Løve, κι αυτό ακριβώς φαίνεται πως έχει αντικατοπτριστεί στις ιστορίες της.
Το σινεμά ήρθε πολύ νωρίτερα στη ζωή της Mia Hansen-Løve
Ούσα ακόμη έφηβη, εργάστηκε για πρώτη φορά ως ηθοποιός στην ταινία Late August, Early September. Ξεκίνησε να σπουδάζει υποκριτική στο Παρίσι, όμως, εγκατέλειψε τις σπουδές της και το 2003 ξεκίνησε να γράφει κινηματογραφικές κριτικές στο Cahiers du Cinema. Εκεί κατάλαβε πως θέλει να κάνει ταινίες.
Η αρχή αυτού του ταξιδιού ήρθε με τις δύο ταινίες μικρού μήκους, Après mûre réflexion και Un Pur Esprit. Έκανε το μεγάλου μήκους ντεμπούτο της με την ταινία All is Forgiven το 2007 και ακολούθησε δύο χρόνια αργότερα με το Father of my Children – δύο ταινίες βαθιά ανθρωπιστικές που καταπιάνονται με το θέμα της οικογένειας και των εξαρτήσεων. Ακολούθησε το Goodbye First Love, η τρίτη κατά σειρά μεγάλου μήκους ταινία της που προχωρά και εξερευνά τις πιο ρομαντικές πλευρές των χαρακτήρων της. Οι παρακάτω πέντε ταινίες της Mia Hansen-Løve, από το 2014 μέχρι και σήμερα, είναι η απόδειξη πως το να ακολουθήσει αυτό που τελικά ήθελε να κάνει στο σινεμά, ήταν μια πολύ καλή επιλογή.
Eden (2014)
Η ταινία Eden είναι μια από αυτές που η Mia Hansen-Løve εμπνεύστηκε από την ίδια της τη ζωή, ή πιο σωστά, από τη ζωή του αδερφού της. Η ιστορία της ταινίας εξελίσσεται γύρω από τη ζωή του Paul, ενός εφήβου στα τέλη της δεκαετίας του ’90, ο οποίος ζει στο περιθωριοποιημένο Παρίσι. Μαζί με μερικούς φίλους που δουλεύουν επίσης ως DJ, ζουν στο απόλυτο τη νυχτερινή ζωή στο Παρίσι γεμάτη σεξ, ναρκωτικά και πολλή μουσική. Μια slice-of-life ταινία που ισορροπεί ανάμεσα στο ρυθμό της μουσικής και στο ρυθμό της ζωής του πρωταγωνιστή της.
Things to Come (2016)
Η Mia Hansen-Løve σκηνοθετεί την Isabelle Huppert και μόνο καλά πράγματα μπορούν να συμβούν. Στο Thing to Come, η Isabelle Huppert είναι η Nathalie, μια καθηγήτρια φιλοσοφίας σε ένα λύκειο του Παρισίου, παθιασμένη με τη δουλειά της και βυθισμένη στις σκέψεις της. Η Nathalie είναι παντρεμένη με δύο παιδιά, και η ζωή της βρίσκεται ανάμεσα στην οικογένεια της, τους μαθητές της και την υπερπροστατευτική μητέρα της. Μια μέρα, ο άντρας της θα την εγκαταλείψει και η Nathalie θα πρέπει να επαναπροσδιορίσει τη ζωή της, ούσα πλέον ελεύθερη.
Maya (2018)
Στη ταινία Maya, η Mia Hansen-Løve κρατά τη δική της κινηματογραφική ταυτότητα, όμως, καταπιάνεται με μια ιστορία διαφορετική από όσες έχει κάνει μέχρι στιγμής. Βρισκόμαστε στο 2012, μήνα Δεκέμβρη, όπου δύο Γάλλοι ρεπόρτερ απελευθερώνονται μετά από μήνες αιχμαλωσίας στη Συρία. Ένας εκ των δύο, ο Gabriel, μετά τη χαρά και τις υποχρεώσεις που ήρθαν μαζί με την επιστροφή στο σπίτι, αποφασίζει πως το Παρίσι δεν είναι πια για εκείνον. Λίγους μήνες αργότερα φεύγει για την Ινδία και την πόλη της Γκόα, εκεί όπου βρίσκεται το πατρικό του. Ο Gabriel θα γνωρίσει τη Maya, την κόρη του νονού του και η ζωή του θα πάρει άλλη τροπή. Κοντά στις ρίζες του, ο Gabriel ελπίζει να καταφέρει να γράψει την επόμενη σελίδα της ζωής του.
Bergman Island (2021)
Το Bergman Island είναι μια μεταφυσική arthouse ταινία, κάτι που φαίνεται ιδιαίτερο σαν περιγραφή σε σύγκριση με τις προηγούμενες ταινίες της Hansen-Løve, όμως το ανθρωπιστικό στοιχείο παραμένει στο προσκήνιο. Η Chris (Vicky Krieps) και ο Tony (Tim Roth) είναι ένα ζευγάρι κινηματογραφιστών που αποφασίζει να παραθερίσει σε ένα νησί. Σκοπός τους είναι να γράψει ο καθένας τους σενάρια για τις επερχόμενες ταινίες τους και πολύ προσεκτικά έχουν διαλέξει το νησί που ενέπνευσε τον Ingmar Bergman να κάνει το ίδιο. Το καλοκαίρι κυλάει, τα σενάρια τους προχωρούν, όμως αυτή η λεπτή γραμμή μεταξύ πραγματικότητας και μυθοπλασίας αρχίζει να θολώνει τη μεταξύ τους σχέση.
One Fine Morning (2022)
Στην πιο πρόσφατη σκηνοθετική της απόπειρα, η Mia Hansen-Løve αντλεί έμπνευση από την ασθένεια του πατέρα της όσο εκείνος ακόμα ζούσε. Είχε πει πως ήθελε να καταλάβει τι ακριβώς περνάει η ίδια, και να εξερευνήσει δύο αντίρροπα συναισθήματα – αυτά του πένθους και της αναγέννησης – που εκείνη ένιωθε πως τα ζει και τα δύο ταυτόχρονα. Το One Fine Morning, λοιπόν, είναι η ιστορία της Sandra (Lea Seydoux) η οποία ζει με την οκτάχρονη κόρη της και καλείται να αντιμετωπίσει την άνοια του πατέρα της. Ενώ προσπαθεί να βρει το κατάλληλο μέρος για να φιλοξενηθεί ο πατέρας της, θα γνωρίσει έναν άνδρα που θα επηρεάσει την καθημερινότητά της σε πολλά επίπεδα.
