Η δουλειά της Céline Sciamma θεωρείται από τις καλύτερες στο queer σινεμά. Η πλειονότητα των ταινιών της πραγματεύεται θέματα σεξουαλικότητας και ταυτότητας φύλου μέσα από την οπτική γωνία των παιδιών και των εφήβων. Οι πρώτες τρεις μεγάλου μήκους ταινίες της λειτουργούν ως μια τριλογία ενηλικίωσης, χαρτογραφώντας τις ζωές queer χαρακτήρων σε διαφορετικά στάδια της ζωής τους.
Είναι ιδιαίτερα επιδέξια στη σκηνοθεσία παιδιών ηθοποιών, κάτι που είναι εμφανές στις ηχηρές ερμηνείες αυτών. Στιλιστικά, η οπτική της γλώσσα, ειδικά όταν απεικονίζει την επιθυμία και τη λαχτάρα είναι σταθερά οικεία, τρυφερή και γεμάτη ενσυναίσθηση. Η συχνή εστίαση της κάμεράς της στο άγγιγμα των χεριών και τη συνάντηση των ματιών υπογραμμίζει την ατελείωτη λαχτάρα για σύνδεση, ένα συναίσθημα που είναι εγγενώς παράξενο.
Η Céline Sciamma, εκτός από την ιδιότητα της ως σκηνοθέτρια, έχει συνδράμει σεναριακά σε αναγνωρισμένες ταινίες όπως το My Life as Zucchini, Paris, 13th District κ.α. Εδώ, θα μιλήσουμε για τις πέντε μεγάλου μήκους ταινίες της, που την έχουν καθορίσει ως μια από τις πιο σημαντικές δημιουργούς του σύγχρονου σινεμά.
Water Lilies (2007)
Το μεγάλου μήκους ντεμπούτο της Sciamma προτάθηκε για τα βραβεία Camera d’Or και Un Certain Regard στο τότε Φεστιβάλ των Καννών. Η ταινία δείχνει ξεκάθαρα το ταλέντο της στην τρυφερή προσέγγιση της queer επιθυμίας με πρωτοποριακές ερμηνείες από νέες και νέους ηθοποιούς. Η απεικόνιση της νεανικής αγάπης μέσα από έναν τέτοιο φακό συγκινεί αβίαστα με απλές, αλλά τόσο σημαντικές φράσεις όπως, «Θέλω να είσαι εσύ».
Tomboy (2011)
Η Laure/Mikӓel (που την υποδύεται υπέροχα η 12χρονη Zoé Héran) ενσαρκώνει μια ξεχωριστή φωνή στο queer σινεμά – ένα παιδί αποφασισμένο να σφυρηλατήσει τη δική του ταυτότητα φύλου μπροστά σε μισαλλόδοξους γονείς και μη συμπονετικούς φίλους. Η ευγένεια της Sciamma στην εκπροσώπηση των συναισθημάτων της Laure/Mikӓel σε όλη την ταινία ξεχωρίζει από την αρχή έως το τέλος.
Girlhood (2014)
Βουτηγμένο σε όμορφες αποχρώσεις του μπλε, το Girlhood ξεχωρίζει ως μια από τις πιο οπτικά γοητευτικές ταινίες της Sciamma. Η ταινία ακολουθεί τη Vic (Karidja Touré), καθώς εκείνη αγωνίζεται να ταιριάξει και να καταλάβει το μέλλον της ως γυναίκα. Η Sciamma μέσα από κοντινά πλάνα σε διάφορα μέρη του σώματός της, αποτυπώνει την εμπειρία της νεότητας και τη σύγχυσή της ως προς την ταυτότητα της.
Portrait of a Lady on Fire (2019)
…και μετά ήρθαν οι Κάννες! Το Portrait of a Lady on Fire της Sciamma κέρδισε το Queer Palm των Καννών και το βραβείο καλύτερου σεναρίου. Με πρωταγωνίστριες τη Noémie Merlant και την Adèle Haenel στις αναμφισβήτητα καλύτερες ερμηνείες της σταδιοδρομίας τους, η ταινία σηματοδοτεί το πρώτο εγχείρημα της Sciamma στη δημιουργία ταινιών εποχής. Μετά την εξερεύνηση της νεαρής queer ταυτότητας στις προηγούμενες ταινίες της, παρουσιάζει το αντίστοιχό στις Marianne και Héloïse – δύο ενήλικες γυναίκες που αμφισβητούν συνεχώς η μια την άλλη για την κατανόηση και την αποδοχή της αγάπης.
Petit Maman (2021)
Η τελευταία μεγάλου μήκους ταινία της Sciamma είναι μια εξαιρετικά χαμηλών τόνων ταινία για ένα νεαρό κορίτσι που κάνει μια νέα φίλη, ενώ μένει στο σπίτι της γιαγιάς της, η οποία πρόσφατα απεβίωσε. Ακόμη και τα φανταστικά στοιχεία αυτής της ιστορίας, παρουσιάζονται με πολύ ρεαλιστικό τρόπο, προσγειωμένο στη δική μας πραγματικότητα. Η έλλειψη υπερβολής της επιτρέπει να χτυπήσει ιδιαίτερα δυνατά τα συναισθηματικά κουμπιά όλων μας, και να μας κάνει να συνδεθούμε με τις ηρωίδες σε πολλά επίπεδα. Η ταινία υποστηρίζει σιωπηλά τη θέση ότι η θλίψη είναι απλώς ένα μέρος της ζωής, κάτι που πρέπει να αντιμετωπιστεί όταν προκύπτει, αντί να σπρώχνεται βαθιά “κάτω από το χαλί”.
