Πάνω από έξι δεκαετίες έχουν περάσει από τότε που η Nouvelle Vague θεωρούταν το βασικό σινεμά, ωστόσο δεν υπάρχει πιο iconic δίδυμο εκείνης της εποχής, από τους Jean-Luc Godard και Anna Karina.
Ο Godard θα συνδεθεί για πάντα με τη Nouvelle Vague ή αλλιώς French New Wave
Η Anna Karina έγινε σύμβολο του Γαλλικού Νέου Κύματος, μούσα του Godard και εμβληματική φιγούρα των 60s και 70s. Το Γαλλικό Νέο Κύμα εμφανίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του ‘50 και έχει χαρακτηριστεί από τη μη αποδοχή της κλασσικής κινηματογραφίας, την προσέγγιση διαφορετικών ειδών μοντάζ, αφήγησης και οπτικής.
Ο Godard, λοιπόν, έκανε το ντεμπούτο του με την ταινία Breathless (μια ιστορία που θα σου αναλύσω αργότερα). Κάπου εκεί αρχίζει η σύνδεση του με την Anna Karina. Ενώ ο Godard της έκανε πρόταση για έναν μικρό ρόλο στο Breathless, η Karina αρνήθηκε, γιατί δεν ήθελε να εμφανιστεί χωρίς ρούχα. Έτσι ξεκίνησε η περιπετειώδης σχέση τους, και εξελίχθηκε μέσα από μια σειρά ταινιών που καθόρισαν το σινεμά όπως το ξέρουμε σήμερα.
Le petit Soldat (1963)
Τελειώνοντας το κινηματογραφικό ντεμπούτο του , ο Godard αρχίζει να ετοιμάζει μια ταινία που αφορά τον Αλγερινό πόλεμο για την ανεξαρτησία από τη Γαλλία. Εκεί, ο Godard προτείνει στην Karina τον πρωταγωνιστικό ρόλο και εκείνη το δέχεται. Η ερωτική τους σχέση αρχίζει και ουσιαστικά δεν τελείωσε ποτέ παρά τις αλλεπάλληλες διαμάχες τους. Η ταινία ακολουθεί την ιστορία του Bruno (Michel Subor), ένας φωτορεπόρτερ που έχει δεσμούς με μια δεξιά παραστρατιωτική ομάδα που εργάζεται για τη γαλλική κυβέρνηση. O ίδιος διατάσσεται να δολοφονήσει έναν καθηγητή που κατηγορείται ότι βοήθησε την Αλγερινή αντίσταση. Είναι ερωτευμένος με τη Veronica (Anna Karina), μια νεαρή γυναίκα που έχει συνεργαστεί με τους μαχητές της Αλγερίας. Λόγω της πολιτικής της φύσης, και ενώ είχε ολοκληρωθεί το 1960, η ταινία απαγορεύτηκε από τη Γαλλία έως το 1963.
Une Femme est Une Femme (1961)
Συχνό φαινόμενο του Godard να σχολιάζει κινηματογραφικά τη ζωή του, τη κοινωνία και τη ζωή γενικότερα. Εδώ με το μοναδικό μιούζικαλ που έκανε ποτέ και τη πρώτη του έγχρωμη ταινία, αποτίει φόρο τιμής στα αμερικάνικα μιούζικαλ. Η ιστορία αφορά μια στρίπερ, όπου στην προσπάθεια της να πείσει το αγόρι της να κάνουν παιδί, αναζητά τη λύση στον καλύτερο του φίλο. Με συγκεκριμένη Godardική αισθητική, η Anna Karina, δημιουργεί την αίσθηση μιας αθώας, ενίοτε λιγότερο έξυπνης αλλά με μοναδική λάμψη κοπέλας που θα την ορίσει και σαν φιγούρα μετέπειτα.
Vivre sa vie (1962)
Ίσως η πιο δημοφιλής ταινία του Godard εκείνη την εποχή, και από πολλούς η καλύτερη του. Το Vivre sa vie, ακολουθεί τη ζωή της Nana (Anna Karina). Η Nana, περιπλανώμενη μητέρα και επίδοξη ηθοποιός, λόγω των οικονομικών της συνθηκών οδηγεί τη ζωή της στην πορνεία. Η ταινία είναι χωρισμένη σε δώδεκα ξεχωριστά κεφάλαια. Αυτά μοιάζουν περισσότερο με στιγμιότυπα παρά με μια ιστορία που έχει αρχή, μέση και τέλος. Αυτό το είδος αφήγησης έχει επηρεάσει σεναριογράφους και σκηνοθέτες ακόμα και σήμερα. Και ενώ η Anna Karina πλέον γινόταν όλο και πιο πολυζήτητη, η σχέση της με τον Godard ήταν τεταμένη.
Alphaville (1965)
Αλφαβίλ. Μια παράξενη περιπέτεια του Λέμμυ Κώσιον. Και η αλήθεια είναι πως το Alphaville είναι μια παράξενη περιπέτεια. Όταν την δεις, καταλαβαίνεις πως είναι ένας συνδυασμός κλασσικού film noir, επιστημονικής φαντασίας, θρίλερ και μαύρης κωμωδίας. Η ιστορία ακολουθεί τον ντεντέκτιβ Λέμμυ (Eddie Constantine), του οποίου η αποστολή είναι να διασώσει τον καθηγητή Von Braun (Howard Vernon). Εκείνος έχει εξαφανιστεί σε μια μυστηριώδη πόλη που διοικείται από έναν τεράστιο υπολογιστή, τον Alpha 60. Ο Λέμμυ γνωρίζει τη Natacha Von Braun (Anna Karina) και ζητά τη βοήθεια της. Το Alphaville προσπάθησε να ενώσει ξανά το ζευγάρι Godard-Karina, καθώς όλοι οι συντελεστές παρατηρούσαν αδιαμφισβήτητη αγάπη ανάμεσα τους.
Pierrot Le Fou (1965)
Ο Τρελός Πιερρό, έμελλε να είναι η ταινία που θα χωρίσει το ζευγάρι Godard – Karina. Στο γύρισμα αυτής, δεν είχαν καμία επικοινωνία ο ένας με τον άλλον. Παρόλα αυτά, κάτι τέτοιο δεν προδίδεται στη ταινία καθώς αποτελεί μια από τις αριστουργηματικές ταινίες του Godard. Το Pierrot Le Fou αποτελεί μια ωδή στην επιλογή του «εμείς» αντί του «εγώ». Ακολουθεί τη περιπέτεια του Pierrot (Jean-Paul Belmondo) και της Marianne (Anna Karina), που ταξιδεύουν από το Παρίσι ως τη Μεσόγειο για να ξεφύγουν από τους κυνηγούς της Marianne και να ζήσουν τη ζωή τους. Υποδειγματική σκηνοθετική ματιά του Godard, με το πολύ συχνό «σπάσιμο» του τέταρτου τοίχου. Εκεί το βλέμμα της Anna Karina δεν σε αφήνει να πάρεις τα μάτια σου από την οθόνη.
Και αν μια φράση στη ταινία μπορεί να σε κάνει να ψάξεις τη Marianne, τότε αυτή θα σε κάνει να βρεις την Anna. Και τελικά εσύ είδες μια νεαρή γυναίκα εδώ γύρω σαν σταρ του Hollywood σε Technicolor;
