Κανονισμένο δεν ήταν. Ήταν από εκείνα τα ξαφνικά σκηνικά, που κάποιος από την παρέα πετάει μια ιδέα και οι υπόλοιποι ακολουθούμε. Η Θεσσαλονίκη για τον μήνα Ιούνιο είναι «κλεισμένη». Γεμάτη εκδηλώσεις πολιτιστικές, πολιτικές -είναι και οι εκλογές- και κάθε λογής συγκεντρώσεις. Εμείς επιλέξαμε τις μουσικές για αυτό το μήνα.
Παρασκευή 7 Ιουνίου οι James, τα είπε η συνάδελφος σε άλλο άρθρο και Σάββατο 8 Ιουνίου ο Damian Marley, αυτά θα τα πω εγώ. Ο “Jr. Gong” ήρθε Θεσσαλονίκη, στο Fix Factory of Sound Open Air και οι απανταχού φαν της reggae σκηνής ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά του.
Προσωπικά δεν είμαι ένθερμη φαν, την γουστάρω, την απολαμβάνω αλλά ως εκεί. Δεν είχα ξαναπάει να ακούσω live reggae. Αν μ’ άρεσε; Τρελάθηκα!
Τα vibes απίστευτα, πολύ κόσμος, κόσμος που αναρωτιέσαι πού κρύβεται, πού βγαίνει και έχουμε αφήσει τα ινία της πόλης στον «Μαμά»; Το παραβλέπω και χαζεύω τις παρέες γύρω μου, συζητάνε, πίνουν και πίνουν και όλα κυλάνε όμορφα… Και ξαφνικά εκεί που περιμένω, σκάει ο Ταφ Λάθος. Όμορφη hip hop, ποίηση, χάσιμο και ταύτιση μαζί στα λόγια του. Καταλήξαμε να τον “προσκυνήσουμε” όλοι. Τον Ταφ Λάθος ακολούθησε η Hollie Cook και το απογείωσε. Η φωνή της θαρρείς ακούγεται ακόμα καλύτερη live, η επικοινωνία της με το κοινό τρομακτικά θετική και τα χέρια μας πόνεσαν από το χειροκρότημα.
Όμως κακά τα ψέματα, για άλλον συγκεντρωθήκαμε εδώ, και αφού τον παρουσίασαν και τον καλωσορίσαμε κι εμείς, ενωθήκαμε μαζί του και μας συνεπήρε στον κόσμο της reggae. Ο Damian Marley ασταμάτητος, σε κρατούσε σε εγρήγορση, δεν κουραζόσουν καθόλου. Δικαίως είναι ο πιο αναγνωρίσιμος από τους Marley Brothers και όταν ήρθε η ώρα να μας αποχαιρετήσει πολύ απλά δεν τον αφήσαμε να το κάνει.
Συγκινητική στιγμή φυσικά όταν ερμήνευσε επιτυχίες του πατέρα του Bob Marley, που ενώ έχουν περάσει 38 χρόνια από τότε που έφυγε, τα τραγούδια του παραμένουν άφθαρτα και επηρεάζουν ακόμα και σήμερα.
Όπως είπα και παραπάνω δεν ξέρω και πολλά για τον κόσμο της reggae. Γι’ αυτό και έκανα λίγο την έρευνά μου πριν πάω στη συναυλία για να ξέρω και τι με περιμένει. Όσα διάβασα, αυτά είδα και προς έκπληξή μου πολλά ακόμη. Το πολιτικό στοιχείο πολύ έντονο, όχι μόνο μέσα από τους στίχους του, ήταν όλη η συναυλία που σε άφηνε με μια ανησυχία. Από το βίντεο που έπαιζε στη μεγάλη οθόνη, με σκηνές από τη ζωή στη Τζαμάικα που σε προβλημάτιζαν, μέχρι τον τύπο που κυμάτιζε τη σημαία ασταμάτητα καθ’ όλη τη διάρκεια που ο Damian ήταν στη σκηνή.
Το χάρηκα τόσο πολύ και επιβεβαίωσα για άλλη μια φορά «ότι τα ξαφνικά είναι τα καλά».
*Highlight της βραδιάς, η Μαμά Τερέζα! (Χρύσα & Δέσποινα, σας ευχαριστώ).
Της Ζωής Βέργου.
Featured Image: credits fixfactoryofsound.gr, από το Release Festival.
0
