Μιας και σήμερα, 14 Απριλίου, ο Adrien Brody κλείνει τα 49 του χρόνια, ένα αφιέρωμα στις καλύτερες του ερμηνείες αξίζει να υπάρχει σε αυτή τη στήλη. Άλλωστε, ούτε εκείνος, αλλά ούτε οι ερμηνείες του, δεν περνούν απαρατήρητες τόσο στο Hollywood, όσο κι εδώ στο TFC. Δεν είναι τυχαίο, φυσικά, ότι από τότε που κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερου Α’ Αντρικού Ρόλου στα 29 του χρόνια και έγινε ο νεότερος που κερδίζει σε αυτή τη κατηγορία, έκανε την Αμερική και την Ευρώπη να μιλάει για το ταλέντο του.
Ταλέντο στο να ζει και να μπαίνει στους ρόλους του, χωρίς υπερβολές, αλλά με πολλή προσοχή και σεβασμό. Από μια οικογένεια καλλιτεχνική, αφού η μητέρα του ήταν φωτογράφος και ο πατέρας του ιστορικός και ζωγράφος, ο Brody δεν θα μπορούσε να ακολουθήσει κάποιον άλλον δρόμο τελικά. Αυτό που ίσως δεν ξέρεις για εκείνον είναι πως όταν ήταν παιδί είχε το δικό το «μαγικό show» που λεγόταν ‘The Amazing Adrien’ και έκανε το performance του σε παιδικά πάρτι. Αφού γράφτηκε στη σχολή Μουσικής και Τέχνης του LaGuardia, οι γονείς του τον παρότρυναν ακόμη περισσότερο να ακολουθήσει την υποκριτική τέχνη για να μπορέσει να ξεφύγει από τις κακές παρέες.
Από το 1988 που άρχισε να ασχολείται επαγγελματικά με την υποκριτική, λίγα έργα στα οποία συμμετείχε ξεχώρισαν, όπως το The Thin Red Line του Terrence Malick και το Summer of Sam του Spike Lee. Το 2002, ο Roman Polanski τον επιλέγει στο ρόλο του Wladyslaw Szpilman και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Wladyslaw Szpilman στο The Pianist (2002) του Roman Polanski
Θα ήταν άδικο να πούμε πως αυτή του η ερμηνεία είναι η καλύτερη, μιας και με αυτή ξεκίνησε και απογειώθηκε η καριέρα του. Αυτό που σίγουρα μπορούμε να πούμε είναι πως μέχρι και σήμερα η ταινία The Pianist έχει μείνει στη καρδιά μας κυρίως για την ερμηνεία του Brody ως Wladyslaw Szpilman. Ένας Πολωνοεβραίος μουσικός αγωνίζεται να επιβιώσει από την καταστροφή του γκέτο της Βαρσοβίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ προσπαθεί να κρυφτεί σε κάθε πιθανή τοποθεσία της βομβαρδισμένης Βαρσοβίας. Μια πραγματικά μίνιμαλ ερμηνεία, αλλά με μεγάλο συναισθηματικό υπόβαθρο, που όσο κι αν απομακρυνθείς από τους κινηματογραφικούς συναισθηματισμούς, ο Brody θα σε κάνει να αλλάξεις γνώμη.
Jack Starks στο The Jacket (2005) του John Maybury
Μια ταινία με βαθιές επιρροές από 12 Monkeys και Donnie Darko, το The Jacket παίζει με χρονολογίες και είναι από αυτές τις ταινίες που ανήκουν σε μια κατηγορία μόνες τους. Αυτές που χρειάζεται να ψάξεις και να δεις πολλές φορές. Εδώ ο Brody είναι ο Jack Starks. Ένας Αμερικάνος πεζοναύτης στην Καταιγίδα της Ερήμου του 1991 όταν ,όπως λέει ο ίδιος, «πεθαίνει για πρώτη φορά» από το πιστόλι ενός μικρού Ιρακινού. Ή μήπως όχι; Γιατί στην επόμενη σκηνή, τον βλέπουμε να περιπλανιέται στα χιόνια, όπου γνωρίζει την μικρή Jackie Price (Laura Marano) και την μητέρα της (Kelly Lynch).
Στη συνέχεια ένα οδηγός προτίθεται να τον πάρει στο αυτοκίνητό του, μόνο που ένας απρόβλεπτος έλεγχος της αστυνομίας οδηγεί σε έναν νεκρό αστυνομικό, και τον Jack κατηγορούμενο για τον φόνο του και τελικά κλεισμένο σε ψυχιατρείο. Ο Jack ανακαλύπτει έναν άλλο τρόπο για να ταξιδεύει στο μέλλον: Toυ συμβαίνει κάθε φορά που ο διευθυντής του ψυχιατρείου, Dr Becker (Kristofferson) τον πακετάρει στο straight jacket (εξ’ου και ο τίτλος) και τον κλείνει για ώρες στα συρτάρια του νεκροτομείου. Ο Jack κάνει άλματα στο μέλλον (το 2007 για την ακρίβεια), συναντάει την ενήλικη πλέον Jackie (Knightley) και μαθαίνει πως έχει λίγες μέρες μέχρι να σωθεί εκείνη και εκείνος.
Henry Barthes στο Detachment (2011) του Tony Kaye
Στο Detachment του Tony Kaye, ο Adrien Brody πρωταγωνιστεί ως Henry Barthes, ένας εκπαιδευτικός με αληθινό ταλέντο στο να συνδέεται με τους μαθητές του, χωρίς ωστόσο να το χρησιμοποιεί. Περνώντας τις μέρες του ως αναπληρωτής δάσκαλος, αποφεύγει τυχόν συναισθηματικές συνδέσεις με το να μην μένει ποτέ πουθενά αρκετό καιρό, ώστε να δεσμευτεί είτε με μαθητές είτε με συναδέλφους.
Όταν μια νέα αποστολή τον τοποθετεί σε ένα δημόσιο σχολείο, όπου μια απογοητευμένη διοίκηση έχει δημιουργήσει ένα απαθές μαθητικό σώμα, ο Henry γίνεται γρήγορα πρότυπο ως δάσκαλος που ενδιαφέρεται πραγματικά για την ευημερία αυτών των μαθητών. Βρίσκοντας μια συναισθηματική σύνδεση με τους μαθητές, τους συναδέλφους του και έναν έφηβο που δραπέτευσε, διαπιστώνει ότι δεν είναι μόνος σε έναν αγώνα ζωής και θανάτου να βρει ομορφιά σε έναν φαινομενικά μοχθηρό και χωρίς αγάπη κόσμο. Μια από τις πιο όμορφες και ξεχωριστές ερμηνείες του Brody που σίγουρα φτάνει σε μεγάλο βαθμό την Οσκαρική του ερμηνεία.
Dmitri στο The Grand Budapest Hotel (2014) του Wes Anderson
Αγαπημένη η συνεργασία του Wes Anderson με τον Adrien Brody μέχρι και σήμερα, στις ταινίες Darjeeling, Fantastic Mr. Fox, The Grand Budapest Hotel αλλά και στο πρόσφατο The French Dispatch. Με τον πολύ συγκεκριμένο και αγαπημένο τρόπο που ο Wes Anderson στήνει κάθε πλάνο και οριοθετεί τις ερμηνείες των ηθοποιών του, ο Brody γίνεται ένας άλλος, πολύ διαφορετικός απ’αυτό που έχουμε συνηθίσει. Διάλεξα το ρόλο του ως Dmitri στο The Grand Budapest Hotel, τον γιο της Madame D., μυστική ιδιοκτήτρια του ξενοδοχείο και πολύ πλούσια, γιατί είναι ο ρόλος του που διαφέρει περισσότερο απ’ όλους. Μοχθηρός, πονηρός και ψυχρός, αλλά με αμεσότητα και χιούμορ που στη ταινία δεν θα γίνει ο καλύτερος σου φίλος αλλά λατρεύεις να τον βλέπεις. Ίσως λίγο μας θυμίζει και τον ρόλο του στο Midnight in Paris του Woody Allen ως Salvador Dali, και τον αγαπάμε λίγο παραπάνω.
Luca Changretta στο Peaky Blinders (2013-2022) του Steven Knight
Όχι ότι τα τελευταία χρόνια ο Brody δεν έχει κάνει αξιόλογες κινηματογραφικές επιλογές, αλλά στον ρόλο του ως Luca Changretta στην 4η σεζόν του Peaky Blinders ήταν αυτό ακριβώς που έλειπε από τη γκάμα του ως ηθοποιός. Ένας ρόλος αδίστακτος και εριστικός που δεν σηκώνει πολλά και που ταίριαξε απόλυτα στο κλίμα και στην αισθητική του Peaky Blinders. Πιο ώριμος και σίγουρος, ο Brody ως Luca Changretta θα δυσκολέψει πολύ τη ζωή του Thomas Shelby, αφού έρχεται ανταγωνιστικά από την Ιταλική μαφία της Αμερικής να αποτρέψει το εμπόριο αλκοόλ των Shelby. Οι οικογένειες και τα συμφέροντα περιπλέκονται και όσα μας προσφέρει ο Brody σε αυτά τα 6 επεισόδια είναι ένας ακόμα λόγος για να προσθέσουμε αυτή του την ερμηνεία στις πέντε πιο αγαπημένες μας.
