Και κάπως έτσι, ανοιγοκλείσαμε τα μάτια μας και από την έναρξη του καινούριου χρόνου, φτάσαμε ήδη στο τέλος του πρώτου μήνα της άνοιξης. Όσο γρήγορα κι αν εξελίσσονται τα πράγματα, η μουσική παραμένει πολλή και εμπνευσμένη, καθώς οδεύουμε ήδη σε ένα πολύ γεμάτο, μουσικά, έτος. Έχουμε και λέμε:
1.Denzel Curry – Melt My Eyez, See Your Future
Κατά κάποιον τρόπο το Melt My Eyez, See Your Future είναι σημάδι απελευθέρωσης για τον άντρα Denzel. Είναι επίσης ευλογία για εμάς ως ακροατές να βρίσκουμε έναν καλλιτέχνη με νέες ιδέες. Ο Curry χτίζει το νέο δίσκο το γύρω από μια πιο μελωδική, ατμοσφαιρική ραχοκοκαλιά και βρίσκει τον εκλεκτικισμό που πρόσφερε το TA1300 και τα προηγούμενά του εγχειρήματα πριν από αυτό. Παράλληλα, επεκτείνει την επανεξέτασή του στο southern hip hop πλησιάζοντας μερικούς από τους καλύτερους παραγωγούς αυτήν τη στιγμή για να προωθήσει ένα είδος που θέλει να ξεπεράσει τον εαυτό του.
2. Animals As Leaders – Parrhesia
Οι Animals As Leaders πάντα φροντίζουν να ακονίζουν πτυχές που τους κάνουν όσο το δυνατόν πιο δυνατούς και συνάμα δυναμικούς, παρά το γεγονός ότι η τεχνική τους προσέγγιση μπορεί να φτάσει μέχρι ένα σημείο. Μάλιστα, δεν είναι λίγες οι φορές που τα πράγματα γίνονται υπερβολικά περίπλοκα και η κατάσταση ξεφεύγει. Ωστόσο, το Parrhesia καταφέρνει να δώσει στο συγκρότημα μία τίμια συνέχιση στο έργο τους. Ωστόσο, δεν θα παραλείψουμε ότι ξεκινά να υπάρχει ξεκάθαρη ανάγκη για κάτι περισσότερο ή, καλύτερα, κάτι άλλο.
3. Soul Glo – Diaspora Problems
Tο Diaspora Problems είναι μακράν ένας από τους πιο ενδιαφέροντες και μοναδικούς δίσκους που έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής για το 2022. Είναι τρελό στο σύνολο που καταφέρνει να συσκευάσει σε ένα έργο ηχητικά, αλλά είναι επίσης ένα άλμπουμ με τρελό απλά ήχο. Οι Soul Glo συνδυάζουν hardcore punk, screamo, rap rock, noise rock, trap rap ακόμα και ska σε όλο αυτό και είναι σχεδόν ασύλληπτο το γεγονός ότι το συγκρότημα μπόρεσε να το κάνει αυτό με τρόπο που δεν είναι αναγκασμένο ή ανυπόφορο. Είναι πραγματικά σαν ένα ομαλό μείγμα ήχων και ιδεών και επιπλέον το άλμπουμ δεν μεταφέρει ποτέ την αποπνικτική ενέργεια που θα μπορούσε με την προσθήκη όλων αυτών.
4. Kavinsky – Reborn
Ο Kavinsky επέστρεψε σχεδόν μία δεκαετία από την τελευταία του δουλειά κι αυτό από μόνο του αποτελεί είδηση. Συνολικά, αυτή είναι μια εντυπωσιακή επιστροφή από τον καλλιτέχνη και ενώ η μουσική δεν ανοίγει κανένα νέο έδαφος, οπτικοποιείται καλλιτεχνικά και έχει δημιουργηθεί με τεχνογνωσία. Οι γνώριμοι ήχοι και τα νοσταλγικά πολιτιστικά σημεία επαφής προσφέρουν οικειότητα και ζωντάνια, συμβάλλοντας στη δημιουργία ενός δίσκου που είναι διασκεδαστικός από την αρχή μέχρι το τέλος. Η μουσική του Kavinsky είναι ακόμα πολύ ζωντανή.
5. Ho99o9 – Skin
Οι Ho99o9 τελικά ανταποκρίθηκαν σε αυτό που όλοι ξέραμε ότι ήταν ικανοί. Μετά από αρκετά καλές δουλειές, επιτέλους πάτησαν φρένο και… πάτησαν το νίτρο. Αυτό το άλμπουμ ξεχωρίζει τόσο από ευρηματικότητα όσο και συνεργασίες, πηγαίνοντας από τον Corey Taylor στον Bun B και τον Saul Williams, οι οποίοι εμπλουτίζουν τα αντίστοιχα κομμάτια τους πέρα από το ήδη ενδιαφέρον μίγμα που είχε ήδη δημιουργηθεί. Από το σκοτεινές trap μελωδίες μέχρι τα blast beats που αγγίζουν το ραπ grindcore, αυτό το άλμπουμ δεν αφήνει ποτέ να βαρεθείς. Δεν είναι αρκετά καθοριστικό για το είδος, όπως το πιο πρόσφατο των Injury Reserve, αλλά είναι ο πιο θυμωμένος “ξάδερφος” που σε κάνει να θέλεις να σπάσεις μερικά αντικείμενα.
6. Aldous Harding – Warm Chris
Αν μπορούσα να ορίσω το comfort food ως μουσική, θα έλεγα ότι η Aldous Harding είναι από τις πιο γλυκές γεύσεις. Το Warm Chris εξακολουθεί να συνεχίζει την κληρονομιά του προκατόχου του, αλλά αυτή τη φορά το πιάνο ανάγεται ως πρωταγωνιστής. Δεν θα μπορούσα να περιγράψω τα φωνητικά της Aldous Harding εκτός από το να πω ότι είναι προσεκτικά χτισμένα γύρω από τις μελωδίες και τα κρουστά του άλμπουμ για να οδηγήσουν σε γλυκές αρμονίες. Πάντα πειραματιζόταν με τη φωνή της ως όργανο και σε αυτό το άλμπουμ επιδεικνύει το φωνητικό της εύρος. Δεν χρειάζεται να είναι άμεση για να καταλάβεις ότι τραγουδά για κάτι πολύ προσωπικό μέσα από την καρδιά της και αυτή είναι η μαγεία που αξιοποιεί με μαεστρία.
7. Charli XCX – CRASH
Η Charli επιστρέφει στην mainstream pop των πρώτων δίσκων της, αλλά με τη σοφία και την εμπειρία που της έλειπαν σε αυτούς τους δίσκους. Τα κομμάτια του CRASH είναι γλαφυρά και γυαλισμένα, μια θριαμβευτική επιστροφή στις ρίζες της Charli. Ποτέ δεν χάνουν χρόνο, έρχονται να μπουν στο ψητό και συνήθως το κάνουν. Οι συνεργασίες είναι κορυφαίες , αλλά η καλλιτέχνις είναι η πρωταγωνίστρια του show εδώ. Το CRASH είναι το έργο ενός “μάστερ”, ένα άλμπουμ που θα μπορούσε να είναι μια συλλογή από τις καλύτερες επιτυχίες για πολλούς, ωστόσο για την Charli είναι απλώς άλλη μια μέρα στο γραφείο.
8. Ghost – IMPERA
Έχω διαβάσει κάπου ότι οι Ghost είναι το lovechild των Iron Maiden και των ABBA και νομίζω πως είναι το σχόλιο που μπορεί ειλικρινά να ολοκληρώσει τη ζωή μου. Ακριβώς αυτή η δήλωση, λοιπόν, είναι και αυτή που θα παρέχω για να δελεαστεί όποιος ζει κάτω από πέτρες και δεν έχει ιδέα για την μπάντα αυτή. Έχουν μείνει ελάχιστα πίσω και δεν παράγουν εύκολα κάτι νέο, αλλά παραμένουν διασκεδαστικοί.
9. Oso Oso – Sore Thumb
Αυτό το άλμπουμ είναι ένα από τα πιο εθιστικά και γλυκά emo των τελευταίων χρόνων. Υπάρχουν τόσα πολλά ελκυστικά ηχοτόπια εδώ, με ακριβώς τη σωστή ποσότητα άγχους και “λύσσας” που χρειάζεται το αυθεντικό, true emo feeling. Σίγουρα κάποια αμφισβητήσιμα ρεφρέν εδώ κι εκεί, και κάποιες μελωδίες δεν ακούγονται όπως θα έπρεπε, αλλά τα περισσότερα από αυτά τα κομμάτια δημιουργούν ωραίες στιγμές και είναι πραγματικά διασκεδαστικά να τα ακούς. Για να θυμόμαστε και τις ρίζες μας που και που.
10. Stromae – Multitude
Στο Multitude, ο Stromae κάνει ένα ταξίδι σε όλο τον κόσμο και οδηγεί τον ακροατή να γνωρίσει τις ιστορίες του μετά από 9 χρόνια παύσης. Αφού σημείωσε την ηχηρή επιτυχία Alors on danse, ο Γάλλος καλλιτέχνης δεν παρέλειψε ποτέ να τραβήξει την προσοχή του κοινού. Ωστόσο, ο Stromae κάνει το ακριβώς αντίθετο από αυτό που αναμένεται από ένα ανερχόμενο pop είδωλο: κάνει ένα διάλειμμα από τα στούντιο. Χωρίς όμως να χάνει καθόλου έδαφος, όλοι είναι πρόθυμοι να ακούσουν τις ιστορίες που έχει να πει ο μουσικός και, από αυτή την άποψη, ο Stromae δεν αφήνει τίποτα περιττό, παρά έναν ολότελα δικό του pop δίσκο με άρωμα Ευρώπης.
0
