Συντάκτρια / Φωτογράφος: Κουκαρούδη Νάντια
Για Αρχή
« Σε μια πόλη ξέχειλη απ’τους πρόσφυγες αλλά ακόμα ως επί το πλείστον σε συνθήκες ειρήνης, ή τουλάχιστον όχι σε εμπόλεμη κατάσταση, ένας νεαρός συνάντησε μια κοπέλα σε ένα μάθημα και δεν της μίλησε»
Πλοκή
Το Έξοδος προς δυσμάς αναφέρεται σε δύο πολύ επίκαιρα ζητήματα. Το πρώτο αφορά τον έρωτα αλλά και τις γενικότερες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων και το δεύτερο τη μετανάστευση. Μέσω της σχέσης του Σαΐντ και της Νάντια, δύο νέων που ζουν σε μία ανώνυμη χώρα της Μέσης Ανατολής, ο Hamid εξερευνά κατά πόσο ένας έρωτας μπορεί να αναπτυχθεί εν μέσω εμφυλίου πολέμου καθώς και πώς μπορεί κάποιος να πάρει την καθοριστική απόφαση να γίνει μετανάστης.
Το βιβλίο ακολουθεί το ζευγάρι στην απόφασή του να δραπετεύσει προς τη Δύση. Τους συνοδεύει στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν μια νέα ζωή, στην Ελλάδα, την Αγγλία, ακόμα και την Αμερική. Μέσα από τις εμπειρίες των δύο πρωταγωνιστών, ο Hamid φαίνεται να προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει τους αναγνώστες του ως προς το προσφυγικό ζήτημα. Ταυτόχρονα αναδεικνύει το πώς ένας άνθρωπος μπορεί να ανήκει σε πάνω από ένα μέρος.
…μα αυτή είναι η φύση των πραγμάτων, στις πόλεις όσο και στη ζωή, διότι τη μια στιγμή τρέχουμε φουριόζοι στις δουλειές μας ως συνήθως και την επόμενη πεθαίνουμε, και το αενάως επικείμενο τέλος μας δεν παύει τη φευγαλέα μας αρχή και μέση μέχρι τη στιγμή που όντως την παύει.
Κριτική
Το Έξοδος προς δυσμάς ήταν ένα βιβλίο που ανυπομονούσα να το διαβάσω, μιας και η σύνοψή είναι αρκετά υποσχόμενη και το μεταναστευτικό ζήτημα είναι ένα επίκαιρο θέμα που μας αφορά όλους. Δυστυχώς όμως το βιβλίο του Hamid με απογοήτευσε. Περιμένοντας μια ιστορία που θα παρουσιάζει σε βάθος το τι σημαίνει να είσαι μετανάστης, τα βιώματα, τα συναισθήματα που έχει κανείς εγκαταλείποντας για πάντα τη χώρα του, καθώς και την αξία μιας σχέσης μεταξύ δύο ανθρώπων που παίρνουν την απόφαση να μεταναστεύσουν μαζί, οι προσδοκίες μου για το βιβλίο ήταν μεγάλες. Αντ’ αυτού, διαβάζοντας ήρθα αντιμέτωπη με μία πολύ απλογραμμένη ιστορία, που παρουσιάζει λεπτομερώς την σχέση μεταξύ Νάντιας και Σαΐντ, δύο χαρακτήρων που φαίνονται αρκετά μη ρεαλιστικοί, και την απόφασή τους να μεταναστεύσουν μέσω μαγικών πορτών που εμφανίζονται σε διάφορα σημεία σε όλο τον κόσμο.
Οι πόρτες δεν χρησιμοποιούνται μεταφορικά, που σημαίνει ότι το βιβλίο ανήκει στο είδος του Μαγικού Ρεαλισμού. Αφαιρώντας το κομμάτι της μετάβασης από μέρος σε μέρος, ένα κρίσιμο σημείο όσων αφορά τη μετανάστευση, και απλοποιώντας τις καταστάσεις που βιώνουν οι χαρακτήρες στα μέρη που καταλήγουν περνώντας μέσα από τις διάφορες πόρτες, το βιβλίο παραλείπει σημαντικά κατά τη γνώμη μου κομμάτια του τι σημαίνει να είναι κάποιος μετανάστης. Η σύνοψη του βιβλίου δυστυχώς δεν ανταποκρίνεται στην ιστορία και ενώ το θέμα που διαπραγματεύεται το βιβλίο είναι πολλά υποσχόμενο δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες μου.
Υπάρχουν πολλά κείμενα γραμμένα από πραγματικούς μετανάστες, οι οποίοι φυσικά δεν είναι γνωστοί συγγραφείς, τα οποία όμως αξίζει να διαβάσει περισσότερος κόσμος για να κατανοήσει τα βιώματα, τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους.
Με 10 Λέξεις:Ένα βιβλίο με επίκαιρο θέμα, που δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες.
Το βιβλίο κυκλοφόρησε στις 13/02/2019 από τις εκδόσεις Ψυχογιός, μεταφρασμένο στα ελληνικά από τον Αύγουστο Κορτώ.
