Πριν δύο χρόνια βρέθηκα στη Σύρο για θερινή αποφόρτιση από την πόλη. Το βασικότερο σουβενίρ με το οποίο επέστρεψα ήταν η φαντασίωση μιας μόνιμης εγκατάστασης εκεί. Σε ένα παράλληλο σύμπαν, η Μελίνα μετρούσε ήδη μερικούς μήνες στην πρωτεύουσα των Κυκλάδων. Αφορμή για να «συναντηθούμε» υπήρξε μια φωτογραφία του νησιού που μοιράστηκα στα κοινωνικά δίκτυα. Έκτοτε οι συζητήσεις μας περιστρέφονται γύρω από βιβλία και από την κινητοποίησή της να αφήσω πίσω μου την πόλη. Αυτό το άρθρο, λοιπόν, είναι το ημερολόγιο αυτής της μετάβασης στο νησί με τη σωστή αναλογία ρεαλισμού και ρομαντισμού.
Από την Αθήνα στη Σύρο
Έχοντας ήδη σβήσει δύο κεράκια στη νέα της ζωή στη Σύρο, ζητώ από τη Μελίνα να ανατρέξει στην απόφασή της να μετακομίσει. Γεννημένη στο αστικό τοπίο της Αθήνας, άδραχνε κάθε ευκαιρία να βρίσκεται στη φύση. «Από μικρή φανταζόμουν να ζω σε νησί». Σε μία κομβική περίοδο της ζωής της με πολλούς κύκλους να κλείνουν είδε έναν νέο να ανοίγεται. «Αφορμή στάθηκε ένα ντοκιμαντέρ στην τηλεόραση αφιερωμένο στη Σύρο και τους ανθρώπους της. Έτσι, έδεσε μέσα μου η επιλογή του συγκεκριμένου νησιού. Σύντομα έκλεισα εισιτήρια και επιβιβάστηκα στο πλοίο». Στο πρώτο της διερευνητικό ταξίδι την κατέκλυσε η εξής σκέψη: «ήμουν στη Σύρο πριν να πάω». Το μόνο που έμενε ήταν να το ανακοινώσει στον περίγυρό της και να φτιάξει τις βαλίτσες με ρούχα για όλες τις εποχές.
Οι εποχές στο νησί
Μιλώντας για εποχές, η Μελίνα μού περιγράφει «η ζωή στο νησί είναι σαν να είναι κάθε μέρα καλοκαίρι. Δε χρειάζεται να περιμένω πλέον την πολυπόθητη άδεια ή τα Σαββατοκύριακα για να αγναντέψω το Αιγαίο. Φτάνει να βγω στο μπαλκόνι μου που βλέπει την ανατολή ή να πάρω το μονοπάτι προς τον Άγιο Δημήτριο. Είναι τέτοιοι οι ρυθμοί στο νησί και οι αλλαγές στο φυσικό τοπίο που παρατηρώ την κάθε εποχή». Με ένα χαμόγελο μού εκμυστηρεύεται ότι ο Οκτώβριος έχει τα ωραιότερα σύννεφα.
Είναι αυτοί οι πρώτοι μήνες του φθινοπώρου που έρχονται με τη γαλήνη και την πρώτη ζακέτα.
Στους αγαπημένους της συγκαταλέγονται και ο Απρίλιος με το Μάιο που ο κόσμος ανοίγει τα σπίτια του και ετοιμάζεται για τους επισκέπτες. Αυτό που δεν αλλάζει με τις εποχές είναι «το πρωινό κολύμπι στον μικρό κολπίσκο κάτω από το σπίτι μου».
Στο νησί υπάρχει πάντα χρόνος
Ο πρώτος χρόνος ήταν ένας χρόνος ενθουσιασμού, αλλά και συστάσεων. «Αναζήτησα κάθε άτομο που θα μπορούσε να μου μιλήσει για το νησί. Χτύπησα πόρτες και βρήκα μια κοινότητα αποδοχής». Το πιο σημαντικό, όμως, ήταν να βρει έναν τρόπο να συστηθεί εκ νέου. Πλέον δεν ήταν η Μελίνα της Αθήνας, αλλά της Σύρου. Στην αγωνία μου για τα πρώτα βήματα σε έναν νέο τόπο απαντά αποστομωτικά. «Στο νησί βρίσκεις ευκαιρίες που δεν περίμενες. Αυτό σημαίνει από ανθρώπους, μέχρι ενασχόληση με γεωργικές εργασίες κάθε είδους».
Η συνειδητότητα είναι η λέξη που χρησιμοποιεί για να περιγράψει τον δεύτερο χρόνο. «Πλέον έχω χτίσει μια ρουτίνα που ξεκινά με καφέ και τη γάτα μου στο μπαλκόνι». Μοιράζεται ανάμεσα στη δουλειά, την άσκηση, την κοινωνικοποίηση και απαραιτήτως την επαφή με τη φύση. Αυτό που κάποτε έμοιαζε αγώνας δρόμου, τώρα είναι απόλαυση του χρόνου. «Το νησί σου δίνει τον χρόνο να ζήσεις». Αν ο τρίτος χρόνος που διανύει είχε τίτλο αυτός θα ήταν: «Θέλω να είμαι εδώ».
Για αυτά τα σύννεφα του Οκτώβρη και μόνο δεσμεύομαι να επιστρέψω στη Σύρο. Αυτό για το οποίο δε δεσμεύομαι είναι αν θα μπορέσω να την αποχωριστώ.
