Γνωρίσαμε το ζευγάρι που ταξιδεύει την Ευρώπη με ποδήλατο και μας αφηγήθηκαν όλη την εμπειρία τους λέξη προς λέξη.
Είναι Σάββατο βράδυ και βρίσκομαι στο No Bad Days οπού τυχαία γνωρίζω ένα ζευγάρι Βρετανών,την Imogen και τον Dan. “Πώς από εδώ;“, είναι η πρώτη ερώτηση που θα τους κάνω και χωρίς να έχω ιδιαίτερες προσδοκίες από την απάντηση τους, προσπαθώ να ξεχωρίσω τα λόγια τους από τη μουσική. Ενθουσιάζομαι με το που ακούω πως ταξιδεύουν τον κόσμο, ξαφνιάζομαι όταν μου αποκαλύπτουν το μεταφορικό μέσο, το ποδήλατό τους. Αμέσως κανονίζουμε το επόμενο ραντεβού για να μάθω όλες τις λεπτομέρειες.
Το πρώτο τους ταξίδι με ποδήλατο εκτός πόλης
Όπως ο καθένας μας, νομίζω, έτσι και εγώ παραξενεύτηκα με την ιδέα. Είναι εφικτό να διανύσεις τόσα χιλιόμετρα με ένα ποδήλατο; Πώς παίρνεις μια τέτοια απόφαση; Τι προετοιμασία χρειάζεται; O Dan και η Imogen μου έδωσαν απάντηση σε όλα. Η ιδέα υπήρχε πάντα στο μυαλό και των δυο. Παρέμενε για χρόνια, όμως, απλά ένα όνειρο, μια επιθυμία. Μέχρι που συναντήθηκαν οι δρόμοι τους, γνωρίστηκαν και πολύ γρήγορα έκαναν το πρώτο τους δοκιμαστικό ταξίδι. Από το Μάντσεστερ έφτασαν στη Λίβερπουλ και παρ’όλο που δε τους φάνηκε εύκολο, η ιδέα για ένα ακόμη μεγαλύτερο ταξίδι με ποδήλατο είχε μπει για τα καλά στο μυαλό τους. Τα πρώτα 40 χιλιόμετρα τα διένυσαν χωρίς ιδιαίτερο εξοπλισμό μιας και δεν πέρασαν το βράδυ εκεί. Βέβαια μου εκμυστηρεύτηκαν πως ούτε τώρα, μετά από τόσα χιλιόμετρα στην Ευρώπη, διαθέτουν ιδιαίτερα ακριβό ή πολύπλοκο ποδηλατικό εξοπλισμό.
Το μεγάλο ταξίδι ξεκινάει
Με δυο μεταχειρισμένα vintage ποδήλατα δρόμου ξεκίνησαν για τα πρώτα 100 χιλιόμετρα από το Λονδίνο στο Canterbury και από εκεί στο λιμάνι του Dover. Η πρώτη αξιοσημείωτη στάση έγινε σε έναν ανθισμένο λόφο γεμάτο από μπλε υακίνθους. Εκεί έφαγαν το τελευταίο τους πρωινό εντός των συνόρων του Ηνωμένου Βασιλείου και πήραν το πλοίο για το Calais της Γαλλίας. Για τις πρώτες εβδομάδες παρέμειναν εκεί, δουλεύοντας εθελοντικά στις κουζίνες και στη διανομή φαγητού στις κατασκηνώσεις προσφύγων όπου βρίσκονται στη περιοχή τα τελευταία χρόνια.
Μια διαφορετική πόλη για κάθε ημέρα
Από το γραφικό Μπριζ του Βελγίου, σε μια από τις αρχαιότερες πόλεις του, τη Γάνδη. Εκεί απόλαυσαν την μεσαιωνική αρχιτεκτονική και μια βόλτα με κανό στο ποταμό που διαπερνά μέρος της πόλης. Πού βρήκαν το κανό, θα αναρωτηθούμε. Η απάντηση κρύβεται στο μυστικό της επιτυχίας όλου του ταξιδιού. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιπλάνησης από πόλη σε πόλη, η Imogen και ο Dan προτίμησαν ελάχιστες φορές τα ξενοδοχεία ή hostel.
Αντ’αυτού τίμησαν εφαρμογές όπως το CouchSurfing. Αυτές τους έδωσαν την ευκαιρία της δωρεάν διαμονής, αλλά και να ζήσουν σαν ντόπιοι έστω και για μια ημέρα, να γνωρίσουν ανθρώπους και οικογένειες και να απολαύσουν την παρέα τους. Μου εκμυστηρεύτηκαν, βέβαια, και περιπτώσεις ανθρώπων που δεν ήταν η ιδανική επιλογή. Συχνά είχαν παράξενες συνήθειες ποτέ όμως δεν ήταν αφιλόξενοι ή επικίνδυνοι. Οι περισσότερες ιστορίες τους περιλαμβάνουν μεγάλα τραπέζια με φαγητό και κάποιο τοπικό απόσταγμα και πολλές ακόμα παροχές όπως το κανό που τους δάνεισαν στην Γάνδη.
Ο γύρος της Γερμανίας σε λιγότερο από 80 ημέρες
Από το Μάαστριχτ της Ολλανδίας πέρασαν γρήγορα στη Γερμανία την οποία και επισκέφθηκαν στο μεγαλύτερος μέρος της. Όπως και οι ίδιοι μου τόνισαν, το ταξίδι με το ποδήλατο είναι διαφορετικό όχι μόνο για τους προφανείς λόγους. Η ποδηλασία τους έκανε να επισκεφθούν πόλεις και χωριά της Ευρώπης που μπορεί ποτέ να μην επέλεγαν ταξιδεύοντας συμβατικά. Κάποια από αυτά ήταν το Koblenz, το Mainz, αλλά και το SteinHeim πανέμορφη μεσαιωνική πόλη όπου τα σπίτια είναι φτιαγμένα από ξύλο και τούβλο. Συνέχισαν να αλλάζουν πόλεις ανά δυο ημέρες και να φιλοξενούνται από μικρές αλλά και μεγάλες παραδοσιακές οικογένειες. Παρότι επόμενος προορισμός ήταν η Τσεχία,επέστρεψαν τον Σεπτέμβρη στο Βερολίνο όπου και έμειναν για αρκετό καιρό για λόγους επιμόρφωσης πάνω στη διδασκαλία της μητρικής τους γλώσσας.
Ταξίδι ή τρόπος ζωής;
Έχουν περάσει, λοιπόν, 8 περίπου μήνες από τότε που ξεκίνησε αυτό το ταξίδι. Από τότε βρέθηκαν μεταξύ άλλων στην Πράγα, στη Δρέσδη, στη Βαρσοβία αλλά και σε πολλές πόλεις και χωριά της Σερβίας. Έκαναν κάμπινγκ στο δάσος αλλά και σε αυλές ντόπιων που τους καλωσόρισαν με χαρά. Δοκίμασαν πολλά ντόπια προϊόντα κάθε περιοχής, μαγείρεψαν με τις οικογένειες που τους φιλοξένησαν, βρέθηκαν σε υπαίθριες αγορές της Ευρώπης και πέρασαν από διάφορες περιπέτειες. Φυσικά δεν ήταν όλα ρόδινα. Ο καιρός πολλές φορές αποτέλεσε πρόβλημα ή οι δρόμοι καθώς ταξίδευαν χωρίς κάποιο προσχεδιασμένο πλάνο. Οι περισσότερες διαδρομές και προορισμοί που τελικά επέλεξαν ήταν αυτοί που τους είχαν προταθεί από τους ντόπιους. Τώρα βρίσκονται στη Θεσσαλονίκη για το χειμώνα, ενώ το μελλοντικό πλάνο είναι να φτάσουν με το ποδήλατό τους μέχρι την Αθήνα και από εκεί να εξερευνήσουν όσα περισσότερα νησιά προλάβουν.
Δεν ξέρω αν η ιδέα του ταξιδιού με ποδήλατο μπορεί να τρομάζει κάποιους, πάντως μετά τη πολύωρη συζήτηση που είχαμε η τελευταία τους κουβέντα ήταν πως η εμπειρία αξίζει όσο τίποτα ακόμα κι αν το ταξίδι διαρκέσει λιγότερο και από μια εβδομάδα.
Εσυ; Θα το τολμήσεις;
