Συντάκτρια: Χριστίνα Χαλκιά
Mamma Mia πώς ν’ αντισταθώ, ξανά, τώρα που έχεις έρθει εδώ;
Και φυσικά δεν αντιστάθηκα, τώρα που το αγαπημένο μου musical ήρθε στην πόλη μας, τη Θεσσαλονίκη! Πήγαμε στο Radio City και παρακολουθήσαμε -με την εξίσου Mamma Mia obsessed φίλη μου- ένα από τα πιο δημοφιλή κι επιτυχημένα musical όλων των εποχών.
Είναι καλοκαίρι, βρισκόμαστε σε ένα όμορφο ελληνικό νησί, ρομαντικές ιστορίες και περιπέτειες εκτυλίσσονται και όλα αυτά βασισμένα στα απολαυστικά τραγούδια των ΑΒΒΑ. Αυτά αρκούν για να περάσουν στον θεατή πολύ ενθουσιασμό, χαρά και αισιοδοξία. Τόσο που, ας με πείτε υπερβολική -οι fans θα καταλάβουν-, καταλήγει συγκινητικό το πόσο φως και χαρά εκπέμπει. Όλα ξεκινούν όταν η Sophie, παραμονές του γάμου της, ανακαλύπτει ένα παλιό ημερολόγιο της μαμάς της, Donna, και μαζί τρεις υποψήφιους μπαμπάδες, τους οποίους και αποφασίζει να καλέσει στο γάμο. Τι γίνεται όταν αυτοί εμφανίζονται στο νησί;
Οι περισσότεροι γνωρίζουμε την απάντηση μέσα από την επιτυχημένη ταινία του 2008, η οποία έχοντας αγαπηθεί πολύ, δημιουργεί μεγάλες προσδοκίες και μια επιφυλακτικότητα στο δρόμο προς τη θέαση της ελληνικής θεατρικής μεταφοράς.
Ξεκινάμε λοιπόν, απόγευμα Σαββάτου, Ιανουάριο, φτάνουμε στο γεμάτο θέατρο. Το πρώτο τραγούδι ακούγεται από τη ζωντανή ορχήστρα και ξαφνικά είναι καλοκαίρι. Το πρώτο σκηνικό φανερώνεται, έπειτα το δεύτερο κι έτσι γνωρίζουμε το σπίτι με τα ενοικιαζόμενα δωμάτια της Donna, όμορφα και λεπτομερώς στημένο, εσωτερικά και εξωτερικά, με αυτή την εναλλαγή να “περιστρέφεται” μπροστά μας.
Ο χορός ξεκινά και είναι άπλετος καθ’ όλη την 3ωρη παράσταση, γεμίζοντας ενθουσιασμό και χορευτική διάθεση όλο το θέατρο, διάθεση η οποία στο τέλος εκτονώνεται…αλλά δε θα πω περισσότερα. Οι ενέργειες ηθοποιών και χορευτών- που θα μπορούσαν να είναι πιο έντονες- συμπληρώνονται από πλούσιους φωτισμούς που ντύνουν ωραία και ενισχύουν την κάθε ατμόσφαιρα. Ηχυρή εμφάνιση κάνουν και κάποια special effects, πρωτότυπα για την ελληνική σκηνή αλλά όχι απόλυτα ταιριαστά με την υπόλοιπη παράσταση, δίνοντας την αίσθηση πως υπάρχουν απλά για εντυπωσιασμό.
Η Θέμις Μαρσέλλου, που υπογράφει τη σκηνοθεσία, με άνεση και ευρηματικότητα μας μεταφέρει από το σπίτι της Donna στην παραλία, από την Ελλάδα στο Παρίσι και από το παρόν στο παρελθόν. Όλα αυτά με ομαλό ρυθμό αλλά και με κάποια σποραδικά ελαττωματικά σκαμπανεβάσματα. Η ίδια της, εκτός από τη σκηνοθεσία, υπογράφει και την απόδοση κειμένου και στίχων. Το κείμενο δίνεται με σαφήνεια, με κάποιες προσθήκες βασισμένες στο ελληνικό χιούμορ, ίσως βέβαια και με κάποιους περιττούς σχολιασμούς που διαταράσσουν τη ροή.
Όσον αφορά την απόδοση των στίχων, ως λάτρης των τραγουδιών των ΑΒΒΑ, ήμουν επιφυλακτική στην αρχή, αλλά όχι μόνο ο ελληνικός στίχος δεν ενοχλεί αλλά η απόδοση είναι απόλυτα επιτυχημένη και πολύ κοντινή στο περιεχόμενο των τραγουδιών. “Κερδίζει ο δυνατός και χάνει ο δειλός” ακούμε από την Δέσποινα Βανδή αντί για “The winner takes it all”, σε ένα από τα δυνατότερα σημεία της παράστασης.
Η Δέσποινα Βανδή, ξεχωρίζει στην ερμηνεία των τραγουδιών, με το εύρος και την καθαρότητα της φωνής και του λόγου της. Εκτός αυτού όμως, έχοντας κατά νου πως είναι τραγουδίστρια και όχι ηθοποιός, ανταπεξέρχεται αξιοπρεπέστατα ως Donna, γιατί φαίνεται πως τον ρόλο αυτόν τον αγάπησε πολύ και πως παίζει με την καρδιά της. Ξεχωρίζουν ακόμη οι ερμηνείες της Μπέττυ Μαγγίρα, που τη συναντάμε στο ρόλο της Tanya και νιώθουμε λες και έχει γραφτεί επάνω της, του Αργύρη Αγγέλου στο ρόλο του Harry και του Άκη Σακελλαρίου στο ρόλο του Sam.
Ας λάβουμε, τέλος, υπόψην, ότι η παράσταση κλήθηκε να ανταπεξέλθει σε ένα χώρο που μάλλον δεν ενδείκνυται, λόγω ελαττωματικής ακουστικής, και όλοι ξέρουμε πόσο σημαντική είναι η ακουστική σε ένα musical. Ίσως χρειάζεται και από μέρους της παράστασης μια αναπροσαρμογή βάσει αυτού του δεδομένου, με όχι πολλές συμπτώσεις δυνατών φωνών, καθώς υπήρξαν σκηνές όπου διαλογικά κομμάτια δεν ακούγονταν καθαρά, δε γίνονταν κατανοητά ή ενοχλούσαν από την ένταση τα αυτιά του θεατή.
Συμπερασματικά,
παρόλα τα κάποια προβλήματα, πρόκειται για μια πολύ αξιόλογη μεταφορά στην ελληνική θεατρική σκηνή που προσφέρει πολύ κέφι, χαρά, διάθεση και αισιοδοξία, κάτι που το ελληνικό κοινό χρειάζεται. Αυτός άλλωστε είναι ο στόχος του συγκεκριμένου έργου και αυτό είναι που το κάνει δυνατό!
Γιατί, όπως λένε και οι ΑΒΒΑ,
without a song or a dance what are we?
Πληροφορίες για την παράσταση εδώ
0