Έχεις και εσύ τα post-summer blues σου; Είτε είσαι σε φθινοπωρινό mood, είτε όχι, σου έχω αυτή τη ταινία που ταιριάζει ακριβώς σε αυτή τη μετάβαση. Παρόλο που το θέμα της δεν καθορίζεται από μια εποχή, η όλη ατμόσφαιρα του Lost in Translation θα σε κάνει να αισθανθείς όλα αυτά που νιώθεις όταν το καλοκαίρι αφήνει χώρο για το φθινόπωρο που έρχεται. Μια μελαγχολία της αλλαγής, μια σκέψη ή και πολλές για όσα αφήνεις πίσω, κάποιες αλλαγές που δεν τολμούσες να κάνεις, αλλά κατά βάθος τις επιθυμείς.
Τέτοια συναισθήματα θα σου δημιουργήσει το Lost in Translation
Η Sofia Coppola ήθελε αυτή η ταινία να γυριστεί οπωσδήποτε σε φιλμ, παρά τις πιέσεις που δεχόταν από τον πατέρα της, Francis Ford Coppola. Το βασικό επιχείρημά της ήταν το ότι «το φιλμ είναι πιο ρομαντικό». Και η πραγματικότητα είναι αυτή. Μέσα σε όλη τη «μπλε» αισθητική και φωτογραφία της ταινίας, σε αυτά τα γκρίζα σκηνικά του Τόκιο, αναδύονται ρομαντικά συναισθήματα ανάμεσα στη Charlotte και τον Bob.
Ο Bob (Bill Murray), ένας επιτυχημένος και πασίγνωστος ηθοποιός περνάει το γνωστό middle-life crisis. Με αφορμή μια διαφήμιση που του προτάθηκε από εταιρεία ουίσκι της Ιαπωνίας, θα ταξιδέψει στο Τόκιο. Εκεί τελικά θα γνωρίσει τη Charlotte, μια κοπέλα ήσυχη, που μόλις αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή του Yale. Η ίδια βρίσκεται στο Τόκιο γιατί ο πρόσφατα σύζυγός της θα αναμειχθεί σε ένα project ως φωτογράφος εκεί. Ο Bob, ενώ είναι περιτριγυρισμένος από όλους όσους τον ξέρουν, αλλά φαίνεται να είναι πιο μόνος από ποτέ. Η Charlotte, πίστευε πως έχει μια ιδανική σχέση, όμως συνειδητοποιεί πόσο πολύ δεν την καλύπτει.
Mια σειρά συναισθημάτων για τον Bob και τη Charlotte εξελίσσονται παράλληλα αλλά ξεχωριστά, θα βρεθούν πολλές φορές στον ίδιο χώρο καθώς μένουν στο ίδιο ξενοδοχείο
Ωστόσο, θα συναντηθούν στο μπαρ του ξενοδοχείου κάποιες μέρες αργότερα από την άφιξη του Bob. Εκεί θα αρχίσουν να μιλούν ο ένας στον άλλον περισσότερο. Είναι και οι δύο χαμένοι σε έναν κόσμο που δεν γνωρίζουν τη γλώσσα,και παράλληλα είναι χαμένοι στις δικές τους σκέψεις. Έτσι, θα τους δούμε να αναπτύσσουν μια γλυκιά οικειότητα. Θα γελάσουν με το κόσμο γύρω τους, θα μιλήσουν για όλους τους προβληματισμούς τους, θα αναλογιστούν όσα τους έχει φέρει η ζωή μέχρι τώρα. Θα δημιουργήσουν τελικά μια ιδιαίτερη φιλιά, από την οποία δεν θα λείψουν οι στιγμές ενός πλατωνικού έρωτα.
Μια ιστορία ανάμεσα σε μια νεαρή κοπέλα και έναν μεγαλύτερο άνδρα, που βρίσκονται σε διαφορετική φάση ζωής και τυχαία ενώνουν τις μοναξιές τους
Θα μοιραστούν για λίγο μερικά από τα όνειρα τους, θα μοιραστούν γέλια, μια αγκαλιά, ένα γλυκό φιλί. Η ιστορία τους είναι μια ιστορία που έχει τέλος, αλλά και μια ιστορία που δεν έχει. Πολλές φορές όλοι λέμε πως οι όμορφες στιγμές που τυχαίνει να ζούμε, δεν θα θέλαμε να έχουν τέλος. Πως θα θέλαμε να τις ζούμε ξανά και ξανά. Αν, όμως, δεν είχαν τέλος, θα τις είχαμε εκτιμήσει τόσο;
