Τη Μαρία Παγκάλου την γνωρίσαμε ως Little Miss Grumpy, μέσα από τα ζωηρά και πολύχρωμα illustration της. Οι χαρακτήρες και οι ατάκες που επιλέγει να αποτυπώσει στα σχέδια της μας κάνουν να ταυτιστούμε στο 100%, να νιώσουμε ότι την ξέρουμε λίγο παραπάνω κι εν τέλει να την αγαπήσουμε! Ευτυχώς, όμως, είχαμε την ευκαιρία να γνωριστούμε καλύτερα μαζί της και να δούμε για λίγο αυτό τον κόσμο μέσα από τη δική της καλλιτεχνική οπτική.
Το στυλ των illustration σου είναι έντονο και σε ξεχωρίζει. Πειραματίστηκες αρκετό καιρό μέχρι να καταλήξεις σε αυτό ή εξ αρχής σχεδίαζες με τα αυτά τα χαρακτηριστικά;
Η αρχή έγινε χρόνια πριν, όχι με ξεχωριστό στυλ, ούτε με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Αν μπορούσα να ζωγραφίζω από όταν ήμουν ακόμα στην κοιλιά της μητέρας μου λογικά θα το έκανα. Όταν κάποιος ζωγραφίζει τόσο πολύ, θέλοντας ή μη, θα καταλήξει να επαναλαμβάνει κάποια χαρακτηριστικά.Ακόμα κι όταν αλλάζω λίγο το στυλ, κατά περίεργο τρόπο, καταλαβαίνεις πως είναι δικό μου το σχέδιο. Δεν είναι λοιπόν θέμα στυλ. Είναι θέμα οπτικής, ιδεών, ερεθισμάτων, συναισθημάτων, κουλτούρας, timing. Επομένως δεν μπορώ να μιλήσω για πειραματισμό. Δεν είχα σκεφτεί προς τα πού θα πάω, απλώς ζωγράφιζα. Δεν σκέφτηκα πολύ πριν, δεν ανέλυσα, ούτε ονειρεύτηκα σπουδαία πράγματα. Άρχισα να δημοσιεύω τα σχέδιά μου με ό,τι είχα και ό,τι μπορούσα. Τη συνέχεια την έφερε ο χρόνος και το τυχαίο.
Τι σου δινει μεγαλύτερη ικανοποίηση; Η ίδια η διαδικασία της δημιουργίας του χαρακτήρα και του illustration ή το αποτέλεσμα και οι εντυπώσεις των παραληπτών;
Η ίδια η διαδικασία. Μου έχει συμβεί να απολαύσω τόσο πολύ κάποιο σχέδιο που μετά ο κόσμος δεν του έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον ή που δεν έκανε τις πωλήσεις που περίμενα. Θα πρέπει να απολαμβάνουμε πρώτα απ’όλα τη ζωγραφική και αργότερα τα ωραία λόγια. Να το κάνουμε πρώτα για εμάς. Πάντα χαίρομαι με τα μηνύματα αγάπης, με τις πολλές πωλήσεις. Τίποτα δεν συγκρίνεται όμως με την ίδια τη διαδικασία της δημιουργίας.
Πώς προέκυψε το όνομα Little Miss Grumpy; Πιστεύεις πως τα παράπονα και η γκρίνια είναι τελικά μια αστείρευτη πηγή για χιούμορ;
Όπως λέω και παραπάνω, με οδήγησε κάπως το τυχαίο. Δεν σκέφτηκα πολύ πριν πάρω τις μεγάλες αποφάσεις, διαλέξω ένα όνομα, ένα λογότυπο. Φυσικά και γκρινιάζω, παλιότερα περισσότερο. Πλέον, μετά από πολλή δουλειά, το κοντρολάρω, ή γκρινιάζω μόνο σε πολύ κοντινά μου πρόσωπα. Το σίγουρο είναι πως, αλήθεια, δεν αντέχω ούτε τη γκρίνια μου ούτε τη γκρίνια των άλλων. Το χιούμορ πηγάζει από παντού, αρκεί να εκτιμάται, να μην προσβάλει, να μην καλύπτει θέματα που απαιτούν σοβαρότητα. Δεν είναι πάντα η λύση, δεν είναι ευκολία. Το χιούμορ κρύβει πολλά στραβά κι ανάποδα από πίσω του.
Πώς ήταν η καραντίνα σου; Σου έδωσε χρόνο και χώρο να ασχοληθείς παραπάνω με την δουλειά σου; Σε ενέπνευσε;
Η καραντίνα μου ξεκίνησε με κάτι κρισάρες. Είμαι αρρωστοφοβική, μικροβιοφοβική και ο καταναγκαστικός εγκλεισμός είναι ένας από τους χειρότερους εφιάλτες μου. Κοινώς, τις πρώτες μέρες νόμιζα πως θα πεθάνουμε όλοι. Σιγά σιγά άρχισα να προσαρμόζομαι, άρχισε να μου αρέσει. Δεν σταμάτησα να δουλεύω και μάλιστα στην καραντίνα είχα την περισσότερη δουλειά από ποτέ. Ο κόσμος δεν είχε τι να κάνει, scrollαρε όλη μέρα, αγόραζε ακατάπαυστα μπας και γεμίσει τα κενά του. Κι εγώ το ίδιο έκανα.Με ενέπνευσαν πολλά. Κι ακόμα εμπνέομαι από όσα ζήσαμε κι από όσα μου έλειψαν εκείνες τις μέρες.
Τα illustration σου θυμίζουν πάρα πολύ τις εικονογραφήσεις από τα παιδικά μας βιβλία. Πιστεύεις υπάρχει η ανάγκη για λίγη παιδικότητα στην καθημερινότητα μας; Παρατηρείς κάτι τέτοιο στον εαυτό σου;
Έχω ανάγκη από αυτή την παιδικότητα. Νιώθω πολλές φορές παιδί. Ασυναίσθητα κοιτάζω τους ανθρώπους γύρω μου και προσπαθώ να τους φανταστώ ως παιδιά. Με τι παίζανε, τι φόραγαν, τι όνειρα είχαν. Είναι ένα παιχνίδι που παίζω μόνη μου για να περνάει η ώρα μου.
Θα ήθελα στον κόσμο να είχαμε περισσότερα χρώματα, η χειρότερη αρρώστια που θα μπορούσαμε να πάθουμε να ήταν ένα απλό κρυολόγημα, οι κακοί στο τέλος να γινόντουσαν καλοί, τα όπλα να ήταν ψεύτικα, να πολεμούσαμε με χιονόμπαλες και τα χτυπήματά μας να περνούσαν με χανσαπλάστ.
Ποια είναι η αγαπημένη σου pop culture φιγούρα που θα μπορούσες να σχεδιάζεις ξανά και ξανά;
Η γιαγιά μου.
Πρόσφατα επιμελήθηκες την εικονόγραφηση του βιβλίου «Μία Θάλασσα Πλαστικά» το οποίο αγγίζει ένα θέμα που αφορά μικρούς και μεγάλους. Αντιμετώπισες κάποια δυσκολία στην διαδικασία;
Αρχικά να δηλώσω δημόσια την περηφάνια μου και την ευγνωμοσύνη μου για αυτό το βιβλίο. Η Κατρίνα Τσάνταλη, η συγγραφέας του βιβλίου και πλέον φίλη μου, με άφησε τελείως ελεύθερη να εικονογραφήσω την ιστορία της όπως την φαντάστηκα. Ήταν μια από τις πιο απολαυστικά ήρεμες συνεργασίες, σα να μιλάγαμε με τα μάτια. Της είχα πει να μου δώσει δυο μήνες μέχρι την παράδοση και τελικά το ολοκλήρωσα μέσα σε είκοσι μέρες, είχα πάρει φωτιά.
Επειδή η Κατρίνα εμπνεύστηκε από πραγματικές εικόνες για να γράψει, της ζήτησα κάποια στιγμή να μου στείλει τις φωτογραφίας της έρευνάς της ώστε να τις απεικονίσω με τον πιο γλυκό τρόπο που μπορώ. Οι φωτογραφίες ακαριαία μου δημιούργησαν μεγάλο πόνο και οργή. Τα ζώα υπέφεραν, οι εικόνες ήταν αβάσταχτα σκληρές. Τις είδα όσο πιο γρήγορα μπορούσα και διέγραψα το mail. Ήταν μια μεγάλη πρόκληση η αποτύπωση των ζώων που υποφέρουν. Έπρεπε να γίνει με τρόπο ώστε να μην στεναχωρήσουμε τα παιδιά, αλλά ταυτόχρονα να τα μετακινήσουμε.
Θεωρείς το παιδικό κοινό πιο απαιτητικό από το ενήλικο;
Μικροί και μεγάλοι έχουν την ίδια ακριβώς απαίτηση: Η εικόνα να δημιουργεί συναισθήματα.
Θυμάσαι το πρώτο εικονογραφημένο βιβλίο που έπιασες στα χέρια σου;
Φυσικά! Το έχω ακόμα. Είναι ένα πολύ λεπτό κόκκινο βιβλίο με τίτλο «Τα καλά παιδάκια» από τις εκδόσεις Άγκυρα. Το ξέρω όλο απ’ έξω. Οι εικόνες του δε στο εσωτερικό του βιβλίου ασπρόμαυρες. Κι όμως μου δημιουργούσαν ζεστά συναισθήματα.
Τι είναι αυτό που θα ήθελες να ξέρεις πριν ξεκινήσεις να ασχολείσαι με τα illustrations;
Δεν υπάρχει κάτι που θα ήθελα να ξέρω πριν το ζήσω. Μου αρέσει που γνωρίζω σιγά σιγά αυτόν τον κόσμο. Ο δρόμος της ζωγραφικής και της τέχνης, γενικότερα, είναι ατελείωτος. Να έχει κανείς τη δύναμη να τον περπατήσει για πολλά χιλιόμετρα.
Aπ’ότι ξέρω τώρα ετοιμάζεις το πρώτο σου e-shop! Μπορείς να μας δώσεις μία ιδέα για το τι θα περιλαμβάνει;
Το ετοιμάζω εδώ και κάποιους μήνες. Όπως το ονειρεύομαι, χωρίς εκπτώσεις. Για αρχή θα περιλαμβάνει τα ήδη υπάρχοντα Prints, τα Originals αυτών, κάποια μοναδικά σχέδια που δεν τυπώθηκαν ποτέ και άλλα διάφορα, πολλά, πάρα πολλά που σιγά σιγά θα το γεμίσουν. Το πιο σημαντικό όμως είναι η ευχρηστία του για το κοινό.
Aν όχι illustrator, τι θα είχες αποφασίσει να κάνεις στη ζωή;
Ξέρεις, αλήθεια, δεν νομίζω πως μπορώ να κάνω κάτι άλλο πέρα από αυτό που κάνω τώρα. Ή κι αν μπορώ… δεν θέλω! Θέλω αυτό για όσο ζω, αλλά ακόμα κι αν χρειαστεί να κάνω κάτι άλλο λόγω συνθηκών, κρίσης ή πανδημίας ή πολέμου ή συντέλειας του κόσμου, πάντα θα βρίσκω τον τρόπο να γυρνάω σε αυτό. Στη ζωγραφική.
