Πόσο εύκολο είναι τελικά να διατηρηθεί μία σχέση εξ αποστάσεως; Φτάνει μόνο ο έρωτας, η λαχτάρα, οι αναμνήσεις; Μήπως η προσπάθεια που χρειάζεται είναι πολύ μεγαλύτερη από όσο αντέχει κανείς; Κι αν όλα είναι θέμα απόφασης και επικοινωνίας, οι πιθανότητες είναι μεγαλύτερες; Ή μήπως τα πιο δυνατά μας συναισθήματα μας οδηγούν και στις επιλογές μας;
Κάτι παραπάνω από δέκα χρόνια έχουν περάσει από τη μέρα που το Like Crazy του Drake Doremus έκανε την πρεμιέρα του στο Φεστιβάλ του Sundance. Τότε, έφυγε με το μεγάλο βραβείο του Φεστιβάλ και μετά μάλλον ξεθύμανε η ομορφιά του.
Το Like Crazy είναι μια ταινία που χρειαζόμαστε
Τη χρειαζόμαστε για να θυμόμαστε πως οι γλυκές στιγμές της ζωής δεν μένουν για πάντα στο παρόν. Τη χρειαζόμαστε για να σκεφτόμαστε πως η αγάπη και η τρυφερότητα κρύβονται στις πιο μικρές γωνιές μιας παραλίας. Και κυρίως τη χρειαζόμαστε για να μας θυμίζει πως ο ρεαλισμός και η πραγματικότητα δεν αποκλείουν τον ρομαντισμό και τη μαγεία του έρωτα.
Το Like Crazy είναι μια ιστορία αγάπης για τα σκαμπανεβάσματα, την ευφορία, τον πόνο και τις θυσίες. Η Anna (Felicity Jones), μια Βρετανίδα φοιτήτρια που βρίσκεται στην Αμερική, ερωτεύεται τον Jacob (Anton Yelchin), έναν Αμερικανό φοιτητή. Αγαπούν ο ένας τον άλλον αμέσως, και περνούν το καλοκαίρι μαζί. Όταν, όμως, λήξει η άδεια παραμονής της στη χώρα, η Anna θα γυρίσει στη Βρετανία και οι δυο τους θα προσπαθήσουν να κρατήσουν τη σχέση τους εξ αποστάσεως. Μπορούν όμως να κρατήσουν τη σχέση τους με αυτόν τον τρόπο;
Η χημεία μεταξύ της Felicity και του Anton ήταν σίγουρα το μεγάλο στοίχημα που κέρδισε ο Doremus
Χημεία ρεαλιστική και δυνατή, και οφείλεται στο γεγονός ότι σε πολλές στιγμές στα γυρίσματα της ταινίας, ο Doremus κρατούσε τη κάμερα μόνο και μόνο για να απαθανατίσει τους δύο πρωταγωνιστές να αλληλεπιδρούν. Η ιστορία της ταινίας βασίστηκε εν μέρει στη δική του σχέση εξ αποστάσεως με μια γυναίκα που ζούσε στο Λονδίνο, όσο εκείνος ζούσε στο Los Angeles. Αντί για ένα παραδοσιακό σενάριο, εκείνος και ο Ben York Jones, έγραψαν μία σύνοψη 50 σελίδων της ταινίας από το οποίο οι ηθοποιοί αυτοσχεδίασαν σχεδόν όλο τον διάλογο.
Ίσως για αυτό το λόγο τελικά, το Like Crazy είναι μια τόσο ρεαλιστική ταινία. Τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Θα χαμογελάσεις σε γλυκές στιγμές και θα γελάσεις σε αστείες και άλλες φορές θα νιώσεις τόση απόγνωση με τους χαρακτήρες και με όσα εν τέλει τους ενώνουν και τους χωρίζουν ταυτόχρονα. Η ταινία δεν έχει εύκολες απαντήσεις, και αυτό είναι σίγουρα μια από τις μαγείες της. Άλλωστε, έτσι ακριβώς δεν είναι και οι σχέσεις;
