"Lady Bird": H Γκρέτα Γκέργουιγκ φέρνει μία "πασχαλίτσα" στα Όσκαρ

Συντάκτης: Χρήστος Χριστακίδης

Η Γκρέτα Γκέργουιγκ κάθεται για πρώτη φορά στη σκηνοθετική καρέκλα και μεταμορφώνει τη Σέρσα Ρόναν σε μια 17χρονη και προβληματική “πασχαλίτσα”.

Η ηθοποιός Γκρέτα Γκέργουιγκ έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό με την ρομαντική κομεντί του Νόα Μπάουμπαχ, “Frances Ha“. Είχε βέβαια συμβάλει και στο σενάριο της ταινίας, όπως και σε αυτό του “Mistress America“, στο οποίο συνεργάστηκε και πάλι με τον Μπάουμπαχ. Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να εκφράσει την αγάπη της για τον indie κινηματογράφο και τις ρομαντικές κομεντί και πάλι, αυτή τη φορά όμως όχι πρωταγωνιστώντας, αλλά γράφοντας και σκηνοθετώντας το “Lady Bird”. Μια ταινία κατά κάποιο τρόπο βιογραφική, για τα εφηβικά της χρόνια στο Σακραμέντο.

Επέλεξε για πρωταγωνίστρια της πρώτης της σκηνοθετικής απόπειρας την -πολλά υποσχόμενη- Σέρσα Ρόναν του “Brooklyn“. Η 24χρονη Ιρλανδή ηθοποιός, που από πολλούς χαρακτηρίζεται ως το “next big thing” του Χόλιγουντ και ως η επόμενη Μέριλ Στρίπ, υποδύεται μία έφηβη σε μια ταινία που αντιβαίνει ελαφρά στη φυσική ροή των πραγμάτων του Χόλιγουντ, καθώς το μπαμ στην καριέρα της έχει γίνει ήδη, με την υποψηφιότητα για όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου για το “Brooklyn” πριν από δύο χρόνια. Η επιλογή της να πρωταγωνιστήσει σε κάτι πιο εναλλακτικό, αντί σε κάποιο blockbuster, όχι μόνο δεν της βγήκε σε κακό αλλά χάρισε σε αυτήν και στην ταινία της, 5 υποψηφιότητες για τα επερχόμενα βραβεία Όσκαρ αλλά και την Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας και Α΄ γυναικείου ρόλου (κωμωδία-μιούζικαλ).

Πλοκή

Η Κριστίν “Lady Bird” ΜακΦέρσον είναι μια τελειόφοιτος λυκείου στο Σακραμέντο της Καλιφόρνια. Όνειρο και μοναδικός της στόχος για την επόμενη χρονιά είναι να περάσει σε κάποιο μεγάλο πανεπιστήμιο της ανατολικής ακτής για να γνωρίσει και να ζήσει μέσα στον πολιτισμό και στις τέχνες. Οι βαθμοί της ωστόσο, δεν είναι επαρκείς για κάποιο από αυτά τα πανεπιστήμια και στρέφεται στη λύση των εξωσχολικών δραστηριοτήτων, που μπορούν να της χαρίσουν κάποια υποτροφία, όπως το θέατρο. Όλα αυτά, ενώ η οικογένεια της παλεύει να τα βγάλει πέρα οικονομικά, με τη μητέρα της να εργάζεται ως νοσοκόμα, τον άνεργο πατέρα της να παλεύει με την κατάθλιψη και τον υιοθετημένο αδερφό της να δουλεύει σε σούπερ μάρκετ, όντας απόφοιτος του Μπέρκλεϊ. Ο αγώνας της “Lady Bird” για την δραπέτευση από το “καταπιεστικό” Σακραμέντο θα στιγματιστεί από έρωτες, φιλίες, δυσκολίες αλλά κυρίως από τη σχέση της με την επικριτική μητέρα της, Μάριον.

Πρώτα Σχόλια

Στην πρώτη της φορά στην καρέκλα του σκηνοθέτη, η Γκέργουιγκ καταφέρνει πολύ όμορφα να παρουσιάσει την ιστορία που η ίδια εμπνεύστηκε, όμως δεν θα έλεγε κανείς ότι το αποτέλεσμα είναι κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί σε παρόμοιες ταινίες. Σφάλματα δεν υπάρχουν, παρ’ όλα αυτά δεν δικαιολογείται και τόσο η υποψηφιότητα της για όσκαρ σκηνοθεσίας, όταν μάλιστα από τη λίστα των υποψηφίων λείπει ο Μάρτιν ΜακΝτόνα και η εξαιρετική του δουλειά στις “Τρεις Πινακίδες”. Η ένταση βέβαια χτίζεται ιδανικά καθ όλη τη διάρκεια της ταινίας και καταλήγει πολύ όμορφα στην κορύφωση της στο τέλος της ιστορίας. Πολύ όμορφες και οι εικόνες των γειτονιών του Σακραμέντο, οι οποίες αν και θαυμάζονται καθημερινά από την πρωταγωνίστρια της ταινίας, στο τέλος πάντα καταλήγουν να αποτελούν το κυριότερο πρόβλημα της και η αιτία των τάσεων φυγής που τη διακατέχουν.

Το δυνατό σημείο της ταινίας είναι το σενάριο. Εκεί, όχι μόνο η Γκέργουιγκ δεν βαδίζει στα χνάρια των τόσων και τόσων ρομαντικών κομεντί για εφηβικές αγάπες και εφηβικά προβλήματα αλλά κάνει ένα βήμα παραπάνω και παρουσιάζει “σεμιναριακά” τη σχέση μητέρας-κόρης. Ναι, τα προβλήματα είναι ίδια. Έρωτες, φιλίες που χαλάνε, εγωισμοί και αδιαφορία για το διάβασμα κτλ. Αυτό όμως που αλλάζει είναι ο ρεαλισμός των διαλόγων και της σχέσης των δύο γυναικών. Ίσως είναι βγαλμένοι από τη ζωή της ίδιας της Γκέργουιγκ, κανείς δεν ξέρει και μικρή σημασία έχει. Αυτό που έχει σημασία είναι ο αριστουργηματικός τρόπος καταγραφής τους, κυρίως στην πρώτη σκηνή της ταινίας. Απ’ αυτήν και μόνο καταλαβαίνεις τι πρόκειται να δεις για την επόμενη μιάμιση ώρα.

Ερμηνείες

Η Σέρσα Ρόναν, ίσως στην πιο ανάλαφρη στιγμή της καριέρας της μέχρι τώρα, όχι μόνο δεν στηρίζεται στην ελαφρότητα και τη ρομαντική φύση της “Lady Bird”, αλλά “στρατολογεί” όλο της το ταλέντο, βγάζοντας και πάλι ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα. Ο ρόλος της, αυτή τη φορά, απαιτούσε λιγότερη σοβαρότητα και περισσότερη “τσαχπινιά”, κάτι που η ηθοποιός κατάφερε πανέμορφα να αναδείξει με τον δικό της μοναδικό τρόπο. Δικαιώνει αυτούς που την θεωρούν ίσως τη σημαντικότερη που έχει να δείξει η γενιά της και εκείνους που έχουν εντυπωσιαστεί με τις μέχρι τώρα ερμηνείες της. Η κοπέλα στα 24 της έχει ήδη τρεις υποψηφιότητες κι αυτό από μόνο του είναι εντυπωσιακό.

Τον ρόλο της μητέρας της “Lady Bird” ανέλαβε η Λόρι Μέτκαλφ, η οποία μπορεί να μην έχει μεγάλη “προϋπηρεσία” στο σινεμά, καθώς είναι περισσότερο γνωστή για τους ρόλους της στο θέατρο και την τηλεόραση, αλλά η ερμηνεία της είναι πραγματικά καταπληκτική. Μέσα στους εξαιρετικά αληθοφανείς χαρακτήρες μητέρας και κόρης, συνδέει το πλούσιο ταλέντο της Ρόναν με τη δικιά της υποκριτική ωριμότητα και μας χαρίζει μια κινηματογραφική σχέση που θα μείνει στην ιστορία. Μια σχέση καταπίεσης, με επικριτικούς διαλόγους και ατελείωτους καυγάδες, που πηγάζουν όμως από την αμέριστη αγάπη που νιώθει για την κόρη της, αλλά και η κόρη της νιώθει γι’ αυτήν.

Συνεπώς

Το “Lady Bird” δεν είναι η ταινία της χρονιάς, όπως φάνηκε στην αρχή από τις κριτικές και απ΄το εντυπωσιακό 100% του Rotten Tomatoes. Ούτε αναμένεται να σαρώσει στα Όσκαρ, διότι έχουν άλλοι σειρά φέτος. Είναι όμως μια ταινία πολύ σημαντική και πολύ ενδιαφέρουσα, καθώς δεν είναι άλλη μία εφηβική δραμεντί, αλλά μία ιστορία για τη σχέση ανάμεσα σε μια μητέρα και μία κόρη που πολύ εύκολα θα μπορούσαν να αποτελούν πραγματικά πρόσωπα και τα προβλήματα μεταξύ τους να είναι αληθινά. Ίσως θα έπρεπε να είναι λίγο πιο μεγάλη σε διάρκεια αλλά και πάλι αυτά που θέλει να πετύχει τα πετυχαίνει και με το παραπάνω.