Μια από τις αγαπημένες μας Ελληνίδες ποιήτριες, η Κική Δημουλά, έφυγε σε ηλικία 89 ετών. Εμείς αφιερώνουμε την ημέρα στην ίδια και σε όλα τα διδάγματα που μας μετέφερε μέσω των ποιημάτων της όλα αυτά τα χρόνια. Οι συλλογές της σύγχρονες και επίκαιρες καλύπτουν μια διευρυμένη θεματολογία. Η εξερεύνηση μεταφέρεται από την γυναίκα στην απώλεια, τον έρωτα, την αλήθεια, αλλά και την ίδια την καθημερινότητα και τις μικρές ασήμαντες -για πολλούς- στιγμές της. Σας παραθέτουμε, λοιπόν, αγαπημένα μας αποσπάσματα από τα ποιήματα της:
Χαμένα πᾶνε ἐντελῶς τὰ λόγια τῶν δακρύων.
Κονιάκ Μηδέν Αστέρων, Κική Δημουλά
Ὅταν μιλάει ἡ ἀταξία ἡ τάξη σωπαίνει
-ἔχει μεγάλη πεῖρα ὁ χαμός.
Στὴν ψυχή σου δὲν φθάνει κανεὶς
Γη των απουσιών
οὔτε διὰ ξηρᾶς οὔτε διὰ θαλάσσης.
Ἐκτὸς ἂν εἶναι ὁ ὀργασμὸς
Αυτοσυντήρηση
νόμος τοῦ παρελθόντος,
μηχανισμὸς τοῦ ἀνεπανάληπτου.
Ἂν μένει πάντα κάποια γῦρις
στὰ τελειωμένα πράγματα
γιὰ τὴν ἐπικονίαση
τῆς ἐμπειρίας, τῆς λύπης
καὶ τῆς ποίησης.
Ὑπάρχουν τόσες λέξεις ποὺ ὀνειρεύονται
Η περιφραστική πέτρα
μιὰ σύντομη, ἄδετη, ζωὴ μὲ τὴ φωνή σου.
Ἤδη ἀποσυνδέθηκε τὸ φῶς ἀπὸ τὴν ἐπανάπαυση
Οι αποδημητικές καλημέρες
κι ἀπὸ τὶς καλημέρες σου.
Ἐπεκτείνομαι καὶ βιώνω
Παρανομίες
παράνομα
σὲ περιοχὲς ποὺ σὰν ὑπαρκτὲς
δὲν παραδέχονται οἱ ἄλλοι.
Ἐκεῖ σταματῶ καὶ ἐκθέτω
τὸν καταδιωγμένο κόσμο μου,
ἐκεῖ τὸν ἀναπαράγω
μὲ πικρὰ κι ἀπειθάρχητα μέσα,
ἐκεῖ τὸν ἀναθέτω
σ᾿ ἕναν ἥλιο
χωρὶς σχῆμα, χωρὶς φῶς,
ἀμετακίνητο,
προσωπικό μου.
Ἐκεῖ συμβαίνω.
Μόνη, ἐντελῶς μόνη,
Γεγονότα
περπατῶ στὸ δρόμο
καὶ πέφτω πάνω σὲ μεγάλα γεγονότα:
Ὁ ἥλιος σὰν ἐπειγόντως νὰ ἐκλήθη ἀπὸ τὴ Δύση
ἀφήνοντας ἡμιτελὲς τὸ δειλινό…
Ὁ μόνος ἀξιόπιστος μάρτυρας ὅτι ζήσαμε
Υποκατάστατο
εἶναι ἡ ἀπουσία μας.
