Η ιστορική αναδρομή στα μουσικά στενά συνεχίζεται και σειρά έχουν τα 70s και η εποχή της εκκεντρικότητας. Η εξέλιξη της μουσικής ήταν αναμενόμενη με τη ροκ να συνεχίζει να είναι η επικρατέστερη, φτάνοντας όμως να κονταροχτυπιέται με τη disco. Σαν επόμενο, λοιπόν, εξελίχθηκε και η ποπ μουσική και την εμφάνισή της κατά τα χρόνια αυτά έκανε και η ηλεκτρονική η οποία ευδοκίμησε με τη συνεχή εξέλιξη των synthesizers.
Η ροκ όμως είχε την τιμητική της. Tα 70s ήταν η δεκαετία που καθιερώθηκε το heavy metal. Μπορεί τον 21ο αιώνα να μην ακούγεται όσο heavy όσο οι σημερινοί καλλιτέχνες, αλλά για την εποχή η συμβολή των τότε συγκροτημάτων ήταν πρωτοποριακή. Παράλληλα, στο δεύτερο μισό της δεκαετίας μεγάλη δημοτικότητα ξεκίνησε να έχει και η επαναστατική punk ροκ. Στην κατηγορία της ροκ θα βρούμε επίσης το glam rock, το progressive και γενικότερα πιο σκληρές μελωδίες.
Μετά από πολλή σκέψη και εσωτερική διαμάχη, η λίστα με τους καλύτερους δίσκους των 70s έχει ως εξής:
1.Pink Floyd – Wish You Were Here (1975): Από την αρχή πέφτουμε στα βαθιά. To “Wish You Were Here” ήταν ο πρώτος δίσκος των Pink Floyd που κυκλοφόρησε και από Αμερικανική δισκογραφική εταιρεία. Αποτελεί φόρο τιμής στον συνιδρυτή του συγκροτήματος Syd Barrett, ο οποίος το 1968 αποχώρησε λόγω προβλημάτων ψυχικής υγείας. Γενικά, κάθε δίσκος των Floyd που κυκλοφόρησε την παρούσα δεκαετία θα μπορούσε να συμπεριληφθεί στη λίστα αυτή. Ας μείνουμε, όμως σεε αυτόν τον δίσκο. Είναι από αυτούς που δεν εκτιμήθηκαν όταν κυκλοφόρησαν, αλλά πολλά χρόνια αργότερα.
2. Emerson, Lake & Palmer – Works Volume 1 (1977): Οι ELP είναι από εκείνες τις μπάντες που έχουν μεγάλη ιστορία και άσκησαν τρομερή επιρροή στη μουσική όπως την ξέρουμε. Ωστόσο, δεν ακούγεται τόσο πολύ σήμερα και δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί. Δραστηριοποιήθηκαν περισσότερο στην progressive ροκ και ανήλθαν στους κορυφαίους μουσικούς της εποχής. Το Volume 1, αν και 5ο στη σειρά των κυκλοφοριών τους, είναι ένα πολύ καλό σημείο από όπου μπορεί κάποιος να αρχίσει να εξερευνεί αυτό το κομμάτι της ιστορίας που του διέφυγε. Ένα C’ Est La Vie αρκεί να πείσει.
3. David Bowie – The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars (1972): Αν ζείτε κάτω από μία πέτρα και τυχαίνει να έχετε ακούσει το όνομα Ziggy Stardust και δεν ξέρετε από πού έχει προέλθει, να το. Ο Ziggy είναι το alter ego του Bowie: ένας bisexual rockstar με ανδρόγυνη εμφάνιση, του οποίου αρμοδιότητα είναι να μεταφέρει τα μηνύματα διαφόρων εξωγήινων οντοτήτων. Το δεύτερο σκέλος του τίτλου αναφέρεται στην μπάντα που πλαισιώνει τον Bowie με το όνομα “The Spiders from Mars”. Κάπως έτσι γεννήθηκε ένας από τους επιδραστικότερους δίσκους στην ιστορία. Ο οποίος, μάλιστα, πρόσφατα αναγνωρίστηκε επισήμως ως πολιτιστική κληρονομιά.
4. The Who – Who’s Next (1971): Μιλώντας για το “Who’s Next”, κάνουμε λόγο, χωρίς καμία απολύτως υπερβολή, για έναν από τους καλύτερους δίσκους γενικότερα και όχι απλά των 70s. 5ος δίσκος για τους Βρετανούς Who, που ακόμα και σήμερα συγκαταλέγονται στα καλύτερα ροκ συγκροτήματα στη μουσική ιστορία, το “Who’s Next” βρήκε τους Who να δίνουν μεγαλύτερη βάση στο synthesizer. Η κίνηση αυτή τους βγήκε σε καλό, καθώς συνέθεσαν ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα κομμάτια: το “Baba O’ Riley”. Επίσης στο tracklist θα βρούμε και το εξίσου χιλιακουσμένο “Behind Blue Eyes”, που όμως η πλειοψηφία των ακροατών δυστυχώς δεν γνωρίζει ότι προέρχεται από τους Who.
5. Joy Division – Unknown Pleasures (1979): Ήρθε η ώρα να πετάξουμε τα χρωματιστά και τα φουλάρια και να βάλουμε τα μαύρα τα στενά και τα πέτσινα. Οι Joy Division εμφανίστηκαν στο δεύτερο μισό της δεκαετίας. Αργότερα θα δούμε πως σχεδόν κάθε είδος μουσικής έχει και το κατάλληλο post subgenre του. Επομένως οι Joy Division εντάσσονται στην κατηγορία της post punk. Το “Unknown Pleasures” αντιπροσωπεύει την πρώτη συγκροτημένη εμφάνιση του συγκροτήματος στα μουσικά δρώμενα και ο κλειστοφοβικός goth rock ήχος έχει επιβιώσει μέχρι και σήμερα. Το δε εξώφυλλό είναι επίσης ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα.
6. Ramones – Rocket to Russia (1977): Και από το post punk πάμε στο punk σκέτο. Ενώ οι περισσότεροι ασχολούνταν με τους Sex Pistols την εποχή εκείνη, οι Ramones κυκλοφορούσαν τον 3ο δίσκο τους, ο οποίος δεν είχε την επιτυχία που επιθυμούσαν. Οι ίδιοι, μάλιστα, το απέδωσαν στους Sex Pistols για την τροπή αυτή των πραγμάτων. Παρ’ όλ’ αυτά, ποιοτικά οι Ramones υπερτερούσαν και ο δίσκος αυτός εκτιμήθηκε αργότερα όπως του αναλογούσε, επομένως του αξίζει μία θέση στη λίστα αυτή. Εδώ θα βρούμε τα περισσότερα από τα πιο γνωστά κομμάτια των Ramones και καλό είναι να ακούσουμε προσεκτικά και τα υπόλοιπα.
7. Black Sabbath – Paranoid (1970): Με το καλημέρα σας στη δεκαετία αυτή, έδωσε έναν από τους πιο χαρακτηριστικούς δίσκους στη μουσική ιστορία. Για πολλούς, τόσο οι Sabbath όσο και το “Paranoid”, θεωρούνται πως έβαλαν τις βάσεις για το σχηματισμό της heavy metal. Aκόμα και σήμερα, κάποια από τα σημαντικότερα metal συγκροτήματα συγκαταλέγουν τους Sabbath στις επιρροές τους. Ο δίσκος ήδη από την ημερομηνία της κυκλοφορίας του αποτελούσε σημείο αναφοράς της ανυπότακτης νεολαίας και συγκεκριμένα το ομώνυμο κομμάτι “Paranoid”, κάνοντας και τους ίδιους τους Sabbath για πολλά χρόνια μετά να μην κυκλοφορήσουν κάποιο single από τους επόμενους δίσκους τους προκειμένου να μείνουν πιστοί στους ακολούθους τους.
8. The Clash – London Calling (1979): Το “London Calling” αποτελεί το ιδανικό πάντρεμα της punk με τη neo post-punk μουσική, η οποία ευδοκίμησε την επόμενη δεκαετία και ιδιαίτερα στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ο δίσκος αυτός ήταν η ένδειξη ότι οι Clash ωρίμασαν, καθώς συνδύασαν μία πληθώρα μουσικών στιλ στον ήχο τους αλλά και στους στίχους τους, αφού αναφέρονταν σε κοινωνικά ζητήματα όπως η ανεργία, οι φυλετικές διακρίσεις και την ενήλικη ζωή γενικότερα. Ο δίσκος ήταν από τους λίγους διπλούς δίσκους που είχαν κάποια σκοπιμότητα και στις 4 πλευρές του και έκτοτε καθιέρωσε τους Clash σε μία από τις γνωστότερες μπάντες παγκοσμίως.
8 + 1. Led Zeppelin – Led Zeppelin IV (1971)/Physical Graffitti (1975): Και να η στιγμή της τσιτιάς. Η στιγμή που πατάμε λίγο τον κανόνα που θέσαμε στην αρχή γιατί απλά δεν θα κοιμόμασταν τα βράδια αν επιλέγαμε έναν από τους δύο αυτούς δίσκους. Αν υπήρχε η δυνατότητα, αυτή η λίστα θα είχε όλους τους δίσκους των Zeppelin, αλλά μείναμε στο “IV” και το “Physical Graffitti”. Tο πρώτο έχει κάποια από τα πιο γνωστά κομμάτια των Led μέχρι και σήμερα, μαζί και το “Stairway to Heaven”. Tο δεύτερο έχει το αριστούργημα που ακούει στο όνομα “Kashmir” και κάποια όχι τόσο γνωστά κομμάτια, αλλά ακόμα περισσότερο ώριμα και μελωδικά από αυτά που συνήθιζε να συνθέτει το συγκρότημα. Η τετράδα από το Λονδίνο είναι αδιαμφισβήτητα ένα από τα top 5 καλύτερα συγκροτήματα του πλανήτη και είναι φυσικό όταν δημιουργεί τέτοιους δίσκους. Προσωπικά, έχω πάρει μέχρι και ωριαία αποβολή στο μάθημα των Θρησκευτικών προς υπεράσπιση των Led και δε θα μπορούσα να είμαι πιο περήφανη.
