Το ταξίδι στο χρόνο συνεχίζει στο TFCinema, φτάνοντας αυτήν την εβδομάδα στην πιο αγαπημένη, ίσως, δεκαετία των σινεφίλ, αυτή με τις ταινίες των 80s . Oι καλές παραγωγές πλέον δίνουν και παίρνουν σε κάθε πιθανό κινηματογραφικό είδος, ικανοποιώντας τις προσδοκίες όλων και δημιουργώντας ταινίες που θα συνεχίσουν να λατρεύονται μέχρι και σήμερα.
Κάποιες από αυτές ίσως θα παραμεριστούν την χρονιά της κυκλοφορίας τους και θα αποκτήσουν ακολούθους αργότερα, κάποιες αγαπήθηκαν με την πρώτη προβολή και καθιέρωσαν ολόκληρα ρεύματα και είδη. Όλες όμως επιλέχθηκαν μετά από πολλή σκέψη και πολλές τύψεις για αυτές που δεν συμπεριλήφθηκαν. Η λίστα έχει ως εξής:
1.The Breakfast Club (1985) του Τζον Χιούζ
Ξεκινάμε από τα βασικά και διαχρονικά. 5 μαθητές Λυκείου που πηγαίνουν στο σχολείο ένα Σάββατο διότι και οι 5 είναι τιμωρία. Ο καθένας διαφορετικός από τον άλλον, κοντράρουν τους συνομήλικούς τους και όλοι μαζί τον επιτηρητή τους. Ο καθένας λέει την ιστορία του αλλάζοντας τον τρόπο που μπορεί να τον δουν οι υπόλοιποι και εμείς. Από τις πρώτες coming of age ταινίες που έχουν περάσει πλέον στο πάνθεον των αγαπημένων cult ταινιών. Bαθιά επίκαιρη σε κάθε εποχή και κάθε έφηβος μπορεί να βρει νόημα. Πλέον δεν είμαι έφηβη, αλλά συγκινούμαι κάθε φορά που τη βλέπω. ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΗΚΩΘΩ ΝΑ ΧΟΡΕΨΩ ΤΟ “DON’T YOU FORGET ABOUT ME”.
2. The Shining (1980) του Στάνλεϊ Κιούμπρικ
Δεν άργησε να εμφανιστεί και σε αυτή τη δεκαετία ο Κιούμπρικ. Αυτή τη φορά με κανένα άλλο παρά το πασίγνωστο, πλέον, “The Shining”, κοινώς και “H Λάμψη”. Σαφώς και βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Στίβεν Κινγκ, είναι ο πιο ταιριαστός συνδυασμός μετά τα μακαρόνια με κιμά. Λίγο ο πρωταγωνιστής συγγραφέας που περνάει writer’s block, λίγο ο γιος του που ταλανίζεται από οράματα, στο ξενοδοχείο Overlook θα γίνει το “έλα να δεις”. Ίσως από τα καλύτερα θρίλερ μέχρι και σήμερα. Kάνοντάς την, βέβαια, την πρώτη ταινία που μας έρχεται στο μυαλό όταν αναφερόμαστε στον Τζακ Νίκολσον.
3. Blade Runner (1982) του Ρίντλεϊ Σκοτ
Και σε αυτήν τη λίστα κάνει την εμφάνισή του ο Ρίντλεϊ Σκοτ και αυτή τη φορά με ένα cult classic. Το “Blade Runner” είναι από εκείνες τις ταινίες που δεν εκτιμήθηκαν τόσο πολύ τα χρόνια της κυκλοφορίας του, αλλά αγαπήθηκε στο μέλλον από κοινό και κριτικούς, αναδεικνύοντάς το στο κλασσικό αριστούργημα στο οποίο είναι. Μόνο οι ακαδημαϊκοί έπεσαν με τα μούτρα από την πρώτη κιόλας χρονιά που κυκλοφόρησε η ταινία, ερευνώντας το δυστοπικό μέλλον που παρουσιάζει.
Δεν ξέρουμε ακόμα ποια είναι η αυθεντική κόπια της ταινίας βέβαια -ξέρουμε, αλλά κουβέντα να γίνεται- μιας και έχουν βγει αμέτρητες εκδόσεις με μικρές αλλαγές στην καθεμία. Τουλάχιστον αυτό που ξέρουμε είναι ότι το “Blade Runner” έκανε την εμφάνισή του 37 χρόνια πριν και νωρίς ακόμα στη δεκαετία του ’80. Το δε sequel του 2017, είναι και δεν είναι καλύτερο από το original, το οποίο ακολουθεί την παράδοση του πρώτου και δεν εκτιμήθηκε όταν κυκλοφόρησε. Σε 30 χρόνια τα λέμε.
4. E.T. the Extra – Terrestrial (1982) του Στίβεν Σπίλμπεργκ
Ακόμα θυμάμαι την τηλεόραση να παίζει το “E.T.” και εγώ να είμαι με το ζόρι 5 ή 6 και να το βλέπω για πρώτη φορά. Ακόμα επίσης με θυμάμαι να δακρύζω χωρίς απαραίτητα να καταλαβαίνω τον λόγο. Η ιστορία του E.Τ. και το κλασσικό “E.T. phone home” έχουν πλέον περάσει στην ιστορία. Η ταινία αυτή έγινε μία από τις πρώτες που μας έκαναν να κλάψουμε με παιδιά ηθοποιούς .Ναι, Stranger Things, εσένα κοιτάω. Κάθε φορά που τη βλέπουμε είναι σαν την πρώτη. Δεν έχω πολλά να πω για αυτήν την ταινία, μεγάλωσα με αυτήν και πάντα θα κατέχει ένα ξεχωριστό μέρος στην καρδιά μου.
5. Platoon (1986) του Όλιβερ Στόουν
Ήμουν μεταξύ αυτού και του “Scarface” για το entry αυτό. Εφόσον, όμως, αναφερθήκαμε στον Πατσίνο στην προηγούμενη δεκαετία, θα κάνω την καρδιά μου πέτρα και θα το δω πιο εναλλακτικά. Πάω, λοιπόν, στον Γουιλεμ Νταφό και τον Τσάρλι Σιν και στο “Platoon”. Βιετνάμ, 1967 και ένας φοιτητής κατατάσσεται στον στρατό. Αφήνει πίσω του το πανεπιστήμιο και μπαίνει στην εμπόλεμη ζώνη όπου τα πιστεύω του και οι αρχές του κλονίζονται. Η ταινία θίγει πολλά θέματα. Παρουσιάζει το πραγματικό πρόσωπο του πολέμου, τη διαμάχη καλού – κακού και το πόσο μπορεί να διχαστεί η ανθρώπινη ψυχή. Τα βραβεία έπεσαν βροχή στον Στόουν και στους δημιουργούς της ταινίας. Έτσι, το “Platoon” είναι πλέον από τις πιο γνωστές και καλές ταινίες του είδους του. Kαι φυσικά ανήκει δικαιωματικά στις λίστες με τις καλύτερες ταινίες των 80s.
5+1. The Evil Dead (1981) του Μπράιαν Ντε Πάλμα
Το +1 της λίστας αυτής είναι μία άκρως προσωπική επιλογή και δεν μπορεί να είναι άλλο εκτός του “The Evil Dead”. Ως λάτρης του horror και του υπερφυσικού, η ταινία συνδυάζει και τις δύο μου αγάπες με τον κλασσικό αριστοτεχνικό τρόπο των 80s, που έφτιαχναν καλές ταινίες για πλάκα. Το να συνδυάσεις το gore/horror δε με καλό film making και ιστορία, δίνει στο “Evil Dead” μία θέση στη λίστα αυτή και μία στην καρδιά των απανταχού ακολούθων του είδους. Η ταινία αποτέλεσε έμπνευση για αμέτρητες άλλες που προσπάθησαν να τη μιμηθούν, για αποτυχημένα sequels και τη δημιουργία σχεδόν ενός ολόκληρου είδους ταινιών. Καμιά τους φυσικά δεν μπόρεσε να σταθεί αντάξια του original. Εξαίρεση αποτέλεσε δεκαετίες αργότερα, η σειρά “Ash vs Evil Dead” του 2015, που ανέλαβε να συνεχίσει 30 χρόνια σχεδόν αργότερα την αρχική ιστορία του Ash και των νεκρών.
