Συντάκτης: Χριστακίδης Χρήστος
Το καλοκαιρινό Wonder Woman μας έδωσε λίγες παραπάνω ελπίδες για το μέλλον. Ελπίδες ότι το κινηματογραφικό σύμπαν της DC θα δει και φωτεινές μέρες. Έδειξε να αφήνει πίσω του το σκοτάδι και τη μιζέρια του Man of Steel και του Batman v Superman, και μας παρουσίασε κάτι πιο φρέσκο και διασκεδαστικό. Σε αυτό οφειλόταν φυσικά και η απουσία του -ερωτευμένου με το σκοτάδι-, Ζακ Σνάιντερ από τη σκηνοθετική καρέκλα. Ήμασταν όμως αισιόδοξοι ότι το πολυαναμενόμενο Justice League (κόμικς: Justice Soiciety of America) θα ήταν καλύτερο από τα προηγούμενα, και ότι ο Σνάιντερ θα είχε αλλάξει γραμμή πλεύσης και θα είχε πάρει παράδειγμα από το W.W. Τελικά δεν έγινε ακριβώς αυτό, αλλά το universe υπέστη μία αρκετά μεγάλη αλλαγή, γεγονός που οφείλεται και σε μεγάλο βαθμό στο αντίπαλο στρατόπεδο, αυτό της Marvel.
Η Marvel έχει βρει τη συνταγή. Το έχουμε πει και ξαναπεί και θα το λέμε μέχρι κάτι να πάει στραβά. Καταφέρνει να κάνει αυτό που η DC μέχρι τώρα δεν μπορούσε, να κάνει τον κόσμο να διασκεδάζει. Γιατί ο κόσμος δεν θα προτιμήσει να δει έναν μίζερο Σούπερμαν από έναν διασκεδαστικό και playboy Iron Man. Δεν πηγαίνει στο σινεμά για να προβληματιστεί με τα ψυχολογικά θέματα ενός ανθρώπου-εξωγήινου που είναι δυστυχισμένος. Πηγαίνει να δει έναν ήρωα από τα παιδικά του χρόνια, που θα τον κάνει να ξεσκάσει. Αυτό μάλλον ήταν το μέλημα των ανθρώπων της DC όταν προσέλαβαν τον άνθρωπο πίσω από τις δύο προηγούμενες ταινίες των Avengers του απέναντι στρατοπέδου. Ο Τζος Γουίντον ανέλαβε, μετά τον θάνατο της κόρης του Σνάιντερ, να συνεχίσει και τελικά να διορθώσει κάποια πράγματα στην ταινία. Και ως ένα βαθμό τα κατάφερε. Θα μπορούσε όμως αυτό να γίνει πιο ιδανικά.
Πλοκή
Μερικούς μήνες μετά τον θάνατο του Σούπερμαν, ο Μπάτμαν και η Γουόντερ Γούμαν ανακαλύπτουν πως ένας ξένος επισκέπτης, με το όνομα Στέπενγουλφ, φτάνει στη Γη μαζί με τον στρατό του, με σκοπό να αφανίσει τα πάντα. Τότε προσπαθούν να στρατολογήσουν κάποιους ανθρώπους με ιδιαίτερες δυνάμεις και να σχηματίσουν μία συμμαχία για να αντιμετωπίσουν την απειλή. Μαζί με τους Φλας, Άκουαμαν και Σάιμποργκ λοιπόν, θα προσπαθήσουν να σώσουν τον πλανήτη, όμως δεν θα αργήσουν να καταλάβουν ότι οι δυνάμεις τους δεν είναι αρκετές.
Πρώτα Σχόλια
Στα θετικά της ταινίας συγκαταλέγεται σίγουρα το γεγονός ότι περιορίστηκαν κατά πολύ τα slow motion και τα υπερβολικά κοντινά πλάνα του Σνάιντερ. Τώρα αν το επιδίωξε ο ίδιος ή αν άλλαξε μετά την αποχώρηση του δεν το γνωρίζουμε. Επίσης, πρόκειται σίγουρα για μια ταινία πιο φωτεινή. Και κυριολεκτικά και μεταφορικά, αφού πράγματι υπάρχουν πολλά φωτεινά πλάνα, που στο ΒvS αγνοούνταν παντελώς, αλλά και οι διάλογοι και οι χαρακτήρες είναι πολλές φορές διασκεδαστικοί. Ο Γουίντον κατάφερε να φέρει την άνετη και χαλαρή πλευρά των Avengers και στους ήρωες της Justice League. Σίγουρα αυτή η πλευρά τους είναι πιο ενδιαφέρουσα.
Σε άλλα σημεία όμως, τα πράγματα και πάλι δεν πήγαν τόσο καλά. Ξεκινώντας από τα CGI μπορούμε να πούμε ότι σίγουρα θα μπορούσε να γίνει καλύτερη δουλειά. Ειδικά στην απεικόνιση του κακού. Οι μάχες ναι μεν είναι καλές, αλλά σίγουρα ήταν εφικτό να έχουν το κάτι παραπάνω, αυτό που θα δικαιολογούσε όλη αυτή την ανυπομονησία των φαν για την ταινία. Ακόμη κι αυτά μπορούν όμως, να ξεπεραστούν…
Το μεγαλύτερο μείον που έχει η ταινία είναι η διάρκεια της. Οι δύο ώρες είναι ελάχιστες για να περιγράψει κανείς τα γεγονότα της. Έτσι, καταλήγει να είναι απλά ένα κολάζ αστείων διαλόγων και σκηνών δράσης που δεν ανταποκρίνονται στο σενάριο. Θα μου πείτε τι περίμενες παραπάνω; Εμφανίστηκε ένας κακός, μαζεύτηκαν, τον πολέμησαν και τελείωσε. Ίσως να περιμέναμε λίγη περισσότερη ανάπτυξη κάποιων χαρακτήρων, κάποιες παραπάνω επεξηγήσεις και επιτέλους όχι τόσες κομμένες σκηνές, γιατί αν θέλαμε να τις δούμε όλες στο DVD δεν θα πηγαίναμε στο σινεμά. Τέλος, η μουσική δεν ανταποκρίνεται ούτε αυτή στην παραγωγή της ταινίας καθώς δεν έχει κάποιον σταθερό χαρακτήρα, ούτε κάποιο βασικό theme. Κάποια από αυτά τα σφάλματα, σε μία παραγωγή των 300 εκατομμυρίων, θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί.
Χαρακτήρες
Στους χαρακτήρες που είχαμε γνωρίσει ήδη, η Γουόντερ Γούμαν είναι αξιοπρεπέστατη. Η Γκαλ Γκαντότ στην τρίτη της εμφάνιση, δεν μπορούμε να πούμε ότι δίνει το κάτι παραπάνω αλλά δεν μας πειράζει γιατί το έκανε στη δική της ταινία. Επίσης σίγουρα δεν μας πειράζει η ακόμα πιο σέξι πλευρά της σ΄αυτήν. Ο Μπάτμαν όμως, ήταν ο πιο προβληματικός χαρακτήρας της ταινίας. Κι αυτό σας το λέει κάποιος που έμεινε ευχαριστημένος από τον Μπάτμαν του Μπεν Άφλεκ. Ήταν ο άνθρωπος που απλά τους συγκέντρωσε, έδωσε δύο-τρεις μπουνιές, πυροβόλησε με τα πολυβόλα και τα πανάκριβα γκάτζετ του αλλά τα “βαρέα και ανθυγιεινά” τα άφησε για τους υπόλοιπους. Έκανε τα αστειάκια του, φλέρταρε με τη Νταιάνα αλλά μέχρι εκεί. Ο Άφλεκ δεν ήταν κακός, αλλά είδαμε περισσότερο Μπρους Γουέιν παρά Μπάτμαν.
Η ταινία εντούτοις, σώθηκε εν μέρει από τους δύο επόμενους κυρίους, τον Έζρα Μίλερ και τον Τζέισον Μόμοα. Ο Μίλερ αναπαριστά έναν Μπάρι Άλεν-Φλας όπως πρέπει να είναι. Ένας περίεργος και υπερκινητικός nerd, που δεν έχει καθόλου φίλους και η ευκαιρία να κάνει παρέα με τον Μπάτμαν τον συναρπάζει στη στιγμή. Απολαυστικός και αρκετά ξεκαρδιστικός, ο Φλας του Μίλερ σίγουρα θα επηρεάσει θετικά το μέλλον της DC. Το ίδιο και ο Άκουαμαν του Τζέισον Μόμοα. Όντας εντελώς διαφοροποιημένος από τα κόμικς, ο κινηματογραφικός Άκουαμαν είναι ο νευριασμένος badass που χρειαζόταν το σύμπαν της DC. Μαζί με το καταπληκτικό χιούμορ του, προκύπτει μια πολύ θετική απεικόνιση ενός πολύ παρεξηγημένου υπερήρωα. Έξυπνη κίνηση από τη DC το κάστινγκ του Χαβανέζου Μόμοα στον ρόλο, αφού η εμφάνιση του θα κερδίσει και τον γυναικείο πληθυσμό.
Η ανάπτυξη ωστόσο που περιμέναμε να γίνει στους παραπάνω, έγινε στον Σάιμποργκ. Αρκετά προβληματισμένος και καταθλιπτικός, ο Σάιμποργκ-Βίκτορ Στόουν δίνει ελπίδες για μία καλή origin ιστορία, αν τελικά αυτή έρθει στη μεγάλη οθόνη, και ο άσημος Ρέι Φίσερ είναι πολύ θετικός σ΄έναν απροσδόκητα σημαντικό ρόλο. Για τον χαρακτήρα που είναι κοινό μυστικό ότι θα εμφανιστεί, μπορούμε να πούμε ότι η αλλαγή του είναι αρκετά ριζική αλλά δεν θα λέγαμε και πετυχημένη. Τέλος, ο Άλφρεντ του Τζέρεμι Άιρονς είναι κάπου κάπου διασκεδαστικός, ο Τζέι Κέι Σίμονς ως Τζιμ Γκόρντον εμφανίζεται ελάχιστα, η Νταιάν Λέιν ως Μάρθα Κεντ το ίδιο, όπως και η Έιμι Άνταμς ως Λόις Λέιν. Το τελευταίο δεν νομίζω να ενοχλεί και πολλούς.
Συνεπώς
Τα 300 εκατομμύρια του budget θα έπρεπε να δικαιολογούνται περισσότερο και η ιστορία θα μπορούσε να μεταφερθεί πιο ολοκληρωμένα. Παρ’ όλα αυτά, η βελτίωση είναι ορατή, και ο δρόμος για περαιτέρω έχει ανοίξει από τα θετικά στοιχεία της ταινίας. Οι επόμενες που θα έρθουν (Aquaman , Flashpoint) βασίζονται σε χαρακτήρες που φάνηκαν να έχουν πολύ ζουμί και αν η ανάπτυξη τους είναι σωστή, τότε το επόμενο κεφάλαιο της Justice League θα είναι σίγουρα καλύτερο. Την ταινία λοιπόν, θα προτείναμε όλοι οι φαν να τη δουν, να εκτιμήσουν τα θετικά της και να μην είναι βιαστικοί να φύγουν, γιατί στο τέλος της ακολουθούν δύο after credits σκηνές, από τις οποίες η μία θα τους ανταμείψει σίγουρα για την αναμονή.
