Ο Jim Jarmusch δεν μοιάζει με κανέναν. Η πιο indie φιγούρα του Αμερικανικού κινηματογράφου, παρουσιάστηκε στο κοινό με το ντεμπούτο του τη δεκαετία του ’80 και έκτοτε παραμένει ένας από τους πιο εναλλακτικούς σκηνοθέτες παγκοσμίως.
Αδιαμφισβήτητα ένας από τους πιο cool σκηνοθέτες τα τελευταία 40 χρόνια, ο Jim Jarmusch έχει χτίσει το δικό του σύμπαν
Χαλαροί αφηγηματικοί ρυθμοί επηρεασμένοι από τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο, υποβλητική κινηματογραφία και υποδειγματική εναλλακτική κωμωδία. Αποφεύγει σύγχρονες κινηματογραφικές τάσεις δημιουργώντας τις δικές του, και θεωρεί τον εαυτό του ερασιτέχνη. Εραστή της τέχνης, δηλαδή, και της ιστορίας του κινηματογράφου, τον έχει χαρακτηρίσει μια hipster αισθητική μέχρι και σήμερα.
Δημιουργεί ταινίες που βασίζονται σε αφηρημένες ιδέες, που οι ιστορίες τους ξετυλίγονται σχεδόν εξ ολοκλήρου μέσα από τους διαλόγους ανάμεσα στους χαρακτήρες του. Δίνει έμφαση στους περιθωριοποιημένους, στους μουσικούς και όχι στους επαγγελματίες ηθοποιούς και σε έναν διαρκή πειραματισμό που δεν τον ενδιαφέρει και τόσο αν θα είναι πετυχημένος. Και ίσως αυτή είναι η επιτυχία του.
Stranger Than Paradise (1984)
Παρόλο που το ντεμπούτο του στο σινεμά το έκανε με τη ταινία Permanent Vacation (1980), το Stranger Than Paradise τον καθιέρωσε στην κουλτούρα του ανεξάρτητου σινεμά. Χωρίς ιδιαίτερη πλοκή, η ταινία ακολουθεί τη ζωή ενός νεαρού στη Νέα Υόρκη, όπου η ζωή του έρχεται ανάποδα όταν η ξαδέρφη του τον επισκέπτεται απρόοπτα. Έτσι ξεκινάει μια περίεργη, απρόβλεπτη περιπέτεια. Την έλλειψη πλοκής στην ταινία, ο Jarmusch την αντισταθμίζει δημιουργώντας τρεις ξεχωριστούς χαρακτήρες που διατηρούν μια γλύκα χωρίς περιττούς συναισθηματισμούς. Αγενείς, ίσως και επιπόλαιοι, αλλά παραμένουν ανθρώπινοι και αυθεντικοί, όπως και ο Jarmusch.
Down By Law (1986)
Μια κλασική cult ταινία, στην οποία ο Jarmusch δημιουργεί μια noir ατμόσφαιρα, χρησιμοποιώντας μεγάλες παύσεις και θέτοντας μία κωμωδία αλλιώς. Η ιστορία αφορά τρεις άντρες που οδηγούνται σε ένα κελί της Νέας Ορλεάνης, άγνωστοι μεταξύ τους. Ωστόσο, καταλήγουν να ξεφύγουν και να απολαύσουν μια υπαρξιακή περιπέτεια προσπαθώντας να διαφύγουν τον νόμο. Η πλοκή, αν και λίγο τυχαία, δίνει αυτή τη γοητεία και στους πρωταγωνιστές, αλλά και στη ταινία γενικότερα. Αστεία με τον τρόπο της, με απροσδόκητες συγκινήσεις χωρίς καμία mainstream διάθεση.
Dead Man (1995)
Ένα διαφορετικό western, που διαδραματίζεται στα τέλη του 1800 και ακολουθεί τη ζωή ενός λογιστή, ο οποίος ξεκινάει το ταξίδι του για να βρει την δουλειά που τον περιμένει. Ταλαιπωρημένος από το κυνηγητό, και ενώ η θέση δεν υπάρχει πια, συναντάει τυχαία έναν ιθαγενή πνευματικό οδηγό. Αυτός τον οδηγεί στην αυτο-ανακάλυψη. Ένα ασυνήθιστο ταξίδι ενός ανθρώπου, που αλλάζει επίπεδα, ένα ταξίδι στην αυτογνωσία, μια γλυκιά και αργή παραίτηση από ανάγκες και αισθήσεις.
Coffee and Cigarettes (2003)
Μόνο ο Jim Jarmusch θα μπορούσε να φτιάξει μια ταινία ανθολόγιο. Μια ταινία που αποτελείται από μικρές ταινίες μικρού μήκους για τυχαίους ανθρώπους που συζητούν τυχαία πράγματα. Μια απολαυστική ταινία, μια ωδή στις δύο μεγάλες αγάπες του Jarmusch, τον καφέ και τα τσιγάρα. Όπως όλες οι ανθολογικές ταινίες, ορισμένες συζητήσεις είναι φιλοσοφικές, ενώ άλλες πιο ανούσιες. Μπορεί και να χαρακτηριστεί ως μια άσκοπη ακολουθία μη γεγονότων, ωστόσο έχει κάτι το τόσο ξεχωριστό. Εξαιρετική σύνθεση ηθοποιών, οι οποίοι συζητάνε για καφέ, τσιγάρα, το πηνίο Τέσλα, την οικογένεια Lee, τη λατρεία διασημοτήτων. Μια ταινία της παρέας, αφού έχεις πιει ένα-δύο ποτά και αρχίσεις να συζητάς για διάφορα υπαρξιακά ή μη ζητήματα.
