Ειλικρινά, δεν μπορέσαμε να σκεφτούμε καταλληλότερο τρόπο για να γιορτάσουμε την φετινή Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Παρά μόνο το συγκεκριμένο άλμπουμ. Ο Jack Kerouac δικαιολογημένα θεωρείται ο ποιητής μιας ολόκληρης γενιάς. Αυτής των ’50s και των ’60s, γνωστής και ως Beat γενιά. Ακόμα και ο όρος “Beat” ήταν μια δική του εφεύρεση. Και ανάμεσα σε όλες τις άλλες ερμηνείες του, είχε σίγουρα να κάνει με τη τζαζ μουσική και τον ρυθμό.
Αν και ο Jack Kerouac έμεινε γνωστός για την πεζογραφία και τα βιβλία του, η συμβολή του στην ποίηση είναι εξίσου σημαντική
Στο άλμπουμ Poetry for the Beat Generation του 1959 μπορείς να ακούσεις τον Jack Kerouac να απαγγέλει δικά του ποιήματα έχοντας ως background την μουσική του Steve Allen. Θα έλεγε κανείς πως ποιήματα και μελωδία δημιουργήθηκαν μαζί και είναι αλληλένδετα. Προφανώς, όμως, τα ποιήματα προηγούνται της μουσικής. Το πιάνο του Steve Allen, ωστόσο, ήρθε για να τα συμπληρώσει.
Το άλμπουμ ανοίγει με το October in the Railroad Earth και κρατάει περίπου 7 λεπτά. Έχει τη μεγαλύτερη διάρκεια από όλα, είναι όμως αυτό που θα σε κάνει να ακούσεις αμέσως και τα υπόλοιπα. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε και το άλμπουμ με τίτλο Blues and Haikus, πάλι με την ίδια ευθραυστότητα στη φωνή του Kerouac. Aυτή τη φορά όμως με τις μουσικές των Zoot Sims και Al Cohn. To τρίτο και τελευταίο άλμπουμ ήρθε το 1960 και αυτή τη φορά δεν είχε καμία μουσική να το συνοδεύει. Σε κάποιους μπορεί να λείψει, σε κάποιους όχι. Εμείς θα ισχυριστούμε πως η φωνή του Kerouac έχει αυτό τον χαρακτηριστικό ρυθμό, λες και έβαλες κάποιο δίσκο το πικάπ.
