Και καθώς δεν εξασφάλισα πρόσκληση για την τελετή έναρξης του Φεστιβάλ Κινηματογράφου που θα προβαλλόταν η Ιστορία Γάμου, αποφάσισα να την δω στο σινεμά μετά από ένα μήνα και σίγουρα δεν απογοητεύτηκα. Πρόκειται για μία ιστορία αγάπης. Μία ιστορία διαζυγίου. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο.
Πλοκή
Η Nicole (Scarlett Johanson) και ο Charlie (Adam Driver) χωρίζουν μετά από δέκα χρόνια έγγαμου και επαγγελματικού βίου. Eκείνη ανερχόμενη ηθοποιός που συμμετέχει σε ένα εφηβικό flick. Εκείνος ανερχόμενος θεατρικός σκηνοθέτης της avant-garde σκηνής. Γνωρίζονται και ερωτεύονται. Η Nicole τον ακολουθεί στην Νέα Υόρκη και εκεί ξεκινούν μαζί μια οικογένεια και μία πορεία στον χώρο. Η ταινία όμως δεν ξεκινάει έτσι. Γνωρίζουμε το ζευγάρι στο τέλμα και στην τελευταία προσπάθεια τους να πουν κάτι θετικό ο ένας για τον άλλο σε έναν σύμβουλο γάμου. Και ενώ μέσα από τα λόγια τους κατανοούμε την σημασία που έχουν ο ένας για τον άλλον, οι ίδιοι αρνούνται να ανοιχτούν. Στην μέση ο 8χρονος γιος τους Henry και οι προσπάθειες του πρώην ζευγαριού να δημιουργήσουν μια νέα συμβατική πραγματικότητα γι’αυτόν.
Η δημιουργία ενός ασφυκτικού περιβάλλοντος
Βλέποντας την ταινία είναι αδύνατον να μην θυμηθείς το Krammer Vs Krammer(1980). Αποτελεί μια σύγχρονη απόδοση του ίδιου θέματος. Εντάσσεται στο παρόν και καλεί τον θεατή να εισβάλει μέσα στην πραγματικότητά των δύο κύριων πρωταγωνιστών. Δεν καλείσαι να πάρεις θέση, αλλά είσαι εκεί για να παρακολουθήσεις τις αλλαγές που καλούνται να φέρουν εις πέρας μετά από αυτή την ριζική αλλαγή. Αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είδους ταινίας που αποφεύγει τα κλισέ και τις εύκολες λύσεις. Οι χαρακτήρες υποφέρουν και αισθανόμαστε το βάρος. Τα συνεχή εμπόδια στον δρόμο και των δύο εντοπίζονται μέσα από ένα άρτια σφιχτοδεμένα σενάριο, δομημένο πάνω στην παράλληλη πορεία της Nicole που προσπαθεί να αποτινάξει το τίτλο της ηθοποιού κυνηγώντας κάτι πιο μεγάλο και του πιεσμένου οικονομικά και συναισθηματικά κλονισμένου Charlie.
Ο ρυθμός του μοντάζ, εντείνει σταθερά το αγχωτικό περιβάλλον και την πίεση που βιώνουν. Πρόκειται για μία ταινία δύο ωρών που σίγουρα δεν τις καταλαβαίνεις να περνούν. Πιστέψτε με πάντα καταλαβαίνω όταν τα λεπτά ξεπερνούν το προσωπικό μου προσδόκιμο μέσα στην αίθουσα. Με τις κατάλληλες ελλείψεις βρισκόμαστε πάντα σε εγρήγορση χωρίς να χάνουμε τις σημαντικές καμπές των ηρώων. Υπάρχουν εντάσεις και συνάμα στιγμές γαλήνης και κατανόησης που χτίζουν ένα συναισθηματικό κρεσέντο ικανό να σε έχει στην άκρη της θέσης σου. Και εκεί που είσαι έτοιμος να πιάσεις το χαρτομάντηλο από την τσάντα ενώ είσαι βουρκωμένος, σου πετάει καλοζυγισμένες δόσεις χιούμορ που συνθέτουν ένα πνευματώδες φιλμ που δεν πουλάει “δηθενιές”.
Με μία σαρκαστική πνοή που παραπέμπει σε Annie Hall, o Baumbach ντύνει την αβέβαιη ψυχολογική κατάσταση των ηρώων του.
Παιδί χωρισμένων γονιών και χωρισμένος και ο ίδιος από την ηθοποιό Jennifer Jason Leigh, ο Noah Bauchman αντλεί στοιχεία από την ζωή του και ενσωματώνει έτσι την βιωματική του κατάσταση, χωρίς να ενισχύει μία μονόπλευρη σκοπιά. Και οι δύο είναι παρόντες, έχουν δίκιο και άδικο ταυτόχρονα. Συνειδητοποιούν ότι λατρεύονται και ότι αυτό δεν θα πάψει να υπάρχει.
Οι καλοδουλεμένες ερμηνείες
Σίγουρα, το δυνατό cast συνέβαλε στην ενίσχυση του φιλμ. Η πηγαία φυσικότητα των κινήσεων και η ανάβλυση πολλών συναισθημάτων που εναλλάσσονται συνεχώς οφείλεται στις άψογα δουλεμένες ερμηνείες του ταλαντούχου Adam Driver και της Scarlett Johanson. Η ίδια έχει πια ωριμάσει υποκριτικά και πλέον είναι βέβαιο πως η επόμενη κινηματογραφική σεζόν της ανήκει δικαιωματικά. Η αβίαστη εκφραστικότητά και των δύο διαμορφώνουν μία εικόνα που ανταποκρίνεται σίγουρα στην αβεβαιότητά και το στάδιο μίσους που περνά ένα άτομο σε μία παρόμοια κατάσταση. Η σύμβαση της αγάπης στον τρόπο ερμηνείας τους είναι ολοφάνερη ακόμα και στην σκηνή του άγριου τσακωμού τους.
Ο Charlie και η Nicole έχουν μελετηθεί από τους ηθοποιούς με αποτέλεσμα να νιώθουμε δίπλα τους, να κατανοούμε αυτούς, τα άγχη και τις έγνοιες τους. Οι στιγμές ανακούφισης αποτυπώνονται και στα δικά μας πρόσωπα. Η καθημερινότητά τους οικειοποιείται. Δεν πρόκειται απλά για την διαμάχη που έγκειται μεταξύ των δύο φυλών, άλλα στην ουσία της συντροφικότητας και της συνήθειας. Βιώνουμε χωρίς μόνο να παρακολουθούμε. Αξίζει να αναφερθούμε βέβαια και στους δεύτερους ρόλους που τους πλαισίωναν. O Ray Liotta και η Laura Dern στους ρόλους των αδυσώπητων δικηγόρων δίνουν μια καυστική απεικόνιση των συμπεριφορών του ίδιου του ζευγαριού. Και στους δύο εκπρόσωπους θα βρεις χαρακτηριστικά που τονίζουν τον αρνητισμό των πρώην συντρόφων.
Μία παραγωγή του Netflix…
Η Ιστορία Γάμου αποτελεί την δεύτερη συνεργασία του συγκεκριμένου σκηνοθέτη με το Netflix μετά την δραμεντί του 2017 “Ιστορίες των Μέιροβιτς“. Είναι σίγουρα η πιο μεστή και ολοκληρωμένη αναπαράσταση των ανθρώπινων σχέσεων. Η ταινία προβάλλεται εδώ και μια εβδομάδα στην Ελλάδα και συνεχίζει. Από την Παρασκευή 6/12 θα είναι διαθέσιμη και στην συγκεκριμένη πλατφόρμα. Αποτελεί άλλο ένα παράδειγμα έργου που παράγει το Netflix όπου δίνει την δυνατότητα περιορισμένης προβολής στις κινηματογραφικές αίθουσες πριν την προβολή σε αυτό (βλέπε Ιρλανδός). Σε αντίθεση με το τελευταίο παράδειγμα όμως, πιστεύω πως η Ιστορία Γάμου επιβάλλεται να την “ζήσεις” μέσα στην θαλπωρή της σκοτεινής αίθουσας.
Οπότε καλό θα ήταν αν δεν έχεις δει την Ιστορία Γάμου, τώρα που διαβάζεις αυτό το άρθρο να πας να κλείσεις εισιτήρια. Έτσι θα νιώσεις κι εσύ να σε χτυπάνε χωρίς έλεος στο συναίσθημα με το πιο σωστό αφηγηματικά δομημένο τρόπο για αυτή την εβδομάδα.
