H Irene Skylakaki σίγουρα δεν μας είναι άγνωστη. Ωστόσο, η επιστροφή της στην Αθήνα, η ενασχόλησή της με την μουσική και η κυκλοφορία του νέου της δίσκου μάς φέρνει ένα βήμα πιο κοντά σε αυτήν. Φροντίσαμε, λοιπόν, να τη γνωρίσουμε ακόμα καλύτερα μιας και πρόκειται για μια καλλιτέχνιδα που θαυμάζουμε και συνοδεύει πολλές από τις καθημερινές μας στιγμές με τη μουσική της.
Στον καινούριο σου δίσκο συνεργάζεσαι με τον Jay Jay Johanson, μια συνεργασία που έχεις δηλώσει ότι αγάπησες πολύ. Τι ήταν αυτό που την έκανε τόσο ξεχωριστή; Τι απόλαυσες περισσότερο;
Η συνεργασία μου με τον Johanson προέκυψε τόσο αυθόρμητα και τόσο αβίαστα που με επανέφερε στον αρχικό μου ρομαντισμό σε σχέση με το επάγγελμά μου. Βρεθήκαμε στο Cape Town για το βίντεο κλιπ του ‘Souvenir’ από τη μια στιγμή στην άλλη με έναν ανορθόδοξο, μαγικό τρόπο που στηρίζεται στη δύναμη της μουσικής – στην ουσία. Περισσότερο απόλαυσα τις συζητήσεις μας ανάμεσα στα γυρίσματα. Τις ιστορίες για την δική του μουσική εκκίνηση και την πορεία του τα τελευταία χρόνια.
Μέσα από τα τραγούδια σου υμνείς την γυναικεία παρουσία, ομορφιά και προσωπικότητα. Για παράδειγμα στο τραγούδι “Mary Smiles”, η Μαίρη μοιάζει να είναι μια αιθέρια, αλλά ταυτόχρονα δυναμική παρουσία. Ποια η ιστορία πίσω από το τραγούδι;
Θα ήθελα όποιος ακούει αυτό το τραγούδι να φτιάχνει την δική του ιστορία. Και νιώθω ότι αν μοιραστώ την δική μου θα στενέψω την φαντασία των ακροατών και ίσως τους στερήσω την ευκαιρία να ταυτιστούν με τον δικό τους τρόπο. Είναι πράγματι ένα τραγούδι που υμνεί τα γυναικεία χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου που απευλευθερώνεται από κάτι και είναι έτοιμος να βουτήξει μέσα στον εαυτό του και να τον επαναπροσδιορίσει.
Ποιο είναι το δικό σου background και ποια τα ιδανικά σου; Είχες είδωλα και άτομα που σε ενέπνεαν μεγαλώνοντας ή και τώρα;
Με εμπνέουν οι μετρημένοι άνθρωποι που ξεχωρίζουν μέσα από την τέχνη τους στο πέρασμα του χρόνου. Ο Leonard Cohen μιλώντας για τη μουσική του είχε πει κάπου ‘I’m in it for the long haul’, και είναι μία από τις φράσεις που έχω συγκρατήσει. Μου αρέσει να παρακολουθώ καλλιτέχνες που δεν επαναπαύονται και δημιουργούν μέχρι το τέλος. Μου αρέσει να τους παρακολουθώ και να περιμένω τα επόμενα τους βήματα. O David Bowie, η Joni Mitchell είναι για εμένα τέτοια παραδείγματα καλλιτεχνών και από πιο σύγχρονους οι Radiohead και η Marika Hackman.
Tι ήταν αυτό που σε έκανε να ξεκινήσεις να ασχολείσαι με τη μουσική;
Όσα εύκολη ή δύσκολη και αν γίνεται η ζωή, η μουσική ήταν και είναι πάντα το καταφύγιο μου. Ίσως ξεκίνησα να ασχολούμαι με τη μουσική γιατί μου αρέσει η σταθερότητά της, και η αίσθηση ότι η πόρτα της είναι πάντα ανοιχτή.
Τι ήταν αυτό που σε έκανε να συνεχίσεις;
Έχω δοκιμάσει και άλλους δρόμους πέραν της μουσικής, αλλά ποτέ δεν νιώθω την ίδια βαθιά ικανοποίηση που προκύπτει όταν γράφω μια καινούργια μελωδία ή έναν στίχο που μου αρέσει.
Νομίζω πως το “In the Light” ήταν το τραγούδι με το οποίο όχι μόνο μας συστήθηκες, αλλά και μας έκανες να σε αγαπήσουμε πριν από περίπου 9 χρόνια. Νιώθεις ότι έχεις αλλάξει από τότε;
Έχω αλλάξει πολύ! Τότε ήμουν ακόμα παιδί, στην αρχή της ενήλικής μου ζωής. Όλα ήταν καινούργια και απίστευτα έντονα και η σχέση μου με τον εαυτό μου ήταν άγουρη. Τα τελευταία χρόνια έχω αρχίσει να συμμαχώ με τον εαυτό μου και όταν συμβαίνει αυτό απολαμβάνω μια πρωτόγνωρη αρμονία.
Είσαι από τις λίγες Ελληνίδες καλλιτέχνιδες που γράφουν και τραγουδούν μόνο στα Αγγλικά. Πώς έκανες αυτή την επιλογή;
Εκείνα με επέλεξαν. Εγώ απλά άκουγα πολύ αγγλόφωνη μουσική! Τον τελευταίο καιρό όμως ακούω αρκετή ελληνική μουσική. Για να δούμε…
Ποιο ήταν το πιο παράξενο/ πρωτότυπο/ αστείο ερέθισμα που σου έδωσε έμπνευση για να γράψεις ένα από τα κομμάτια σου;
Η οχτάχρονη τότε κόρη ενός Άγγλου φίλου μου είχε γράψει σε ένα τετράδιό της την φράση ‘Τhank you. For Good Science’. Έτσι ακριβώς, με την τελεία! Δεν μπόρεσα να μην το κάνω τραγούδι.
Μπορεί τον τελευταίο καιρό τα live να έχουν μειωθεί/ απαγορευτεί, αλλά ποιός θα ήταν για σένα ένας ιδανικός χώρος για να παρουσιάσεις τα τραγούδια σου;
Μου έχουν λείψει τόσο τα live και ο κόσμος που σε οποιοδήποτε χώρο και συνθήκες θα ένιωθα ευτυχής!
Διαβάζουμε συχνά, υποθέτουμε και φανταζόμαστε πως η περίοδος της καραντίνας για τους καλλιτέχνες είναι μια υπερ-δημιουργική περίοδος που βρίσκουν ευκαιρία να δουλέψουν. Βιώνεις κάτι τέτοιο; Πώς περνάς την περίοδο του lockdown;
Η αλήθεια είναι πως δεν έχουν αλλάξει πολλά στην καθημερινότητά μου. Εξακολουθώ να περνάω ένα μεγάλο κομμάτι της μέρας μου στο στούντιο πειραματιζόμενη με διαφορετικούς ήχους και στήνοντας ιδέες.
Έχεις επιστρέψει πολύ δυναμικά και σου ευχόμαστε τα καλύτερα! Ποιοι είναι οι μελλοντικοί σου στόχοι;
Ευχαριστώ πολύ! Η αλήθεια είναι ότι οι στόχοι μου είναι μάλλον βραχυπρόθεσμοι. Αυτόν τον καιρό γράφω μουσική για μια νέα θεατρική παράσταση και προετοιμάζομαι όσο καλύτερα μπορώ για το livestream μου στις 27 Δεκεμβρίου από το θέατρο Πορεία.
