Πόντα Ντελγάδα, 29 Νοεμβρίου 2022
Εκείνη η Κυριακή μάς βρήκε καταμεσής του Ατλαντικού. Σε ένα από τα νησιά των Αζόρες, το Σάο Μιγκέλ, με τους καταπράσινους λόφους και τους αφιλόξενους αιθέρες. Βάση μας σε αυτό το ταξίδι ήταν η πρωτεύουσα του νησιού, το Πόντα Ντελγάδα, απ’ όπου ξεκινήσαμε το μακρύ μας roadtrip με σκοπό να εξερευνήσουμε κάθε χιλιοστό της ενδοχώρας.
Βλέποντας όλα αυτά τα καταπράσινα βοσκοτόπια, τις λίμνες και την ατελείωτη θάλασσα, ένα ήταν το συναίσθημα που κυριαρχούσε μέσα μας: αυτό της γαλήνης. Ποτέ στην ζωή μου ως τότε δεν είχα εισπνεύσει καθαρότερο αέρα και οι εικόνες γύρω μου ήταν κάτι παραπάνω από εξωπραγματικές.
Στη δυτική πλευρά του νησιού μάλιστα, βρίσκεται το κέντρο ενός ηφαιστειακού κρατήρα ονόματι Sete Cidades. Έχει έκταση μόλις τριών μιλίων και στον πυθμένα του, υπάρχουν σήμερα δύο λίμνες διαφορετικού χρώματος η καθεμιά, κάτι που γίνεται γνωστό και από τις ονομασίες τους (Lagoa Azul = γαλάζια λίμνη, Lagoa Verde = πράσινη λίμνη).
Προχωρώντας προς τα ανατολικά, βρεθήκαμε στο χωριό Furnas, μια περιοχή με θερμές πηγές και θερμοπίδακες
Φυσικά, δεν έλειπε το πράσινο στοιχείο γύρω από τις πηγές. Όλο το τοπίο ήταν βγαλμένο από παραμύθι. Δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι όλα αυτά υπάρχουν πραγματικά και ότι δεν είναι απλά ένα όμορφο όνειρο που ίσως και να μη θυμάσαι καν όταν ξυπνήσεις.
Βλέποντας όλα αυτά τα σπίτια στη μέση του πουθενά, ένα πράγμα μου ήρθε στο μυαλό. Τα λόγια του Φοίβου από τα «Κωλόπαιδα», που κάθε μέρα παρατηρούσε έναν παππού σε ένα μπαλκόνι των Εξαρχείων να πίνει αμέριμνος τον καφέ του, θεωρώντας πως κάποιο μυστικό κρύβεται πίσω από αυτήν την ανεξήγητη πληρότητα:
Πίνει τον καφέ του κάθε μέρα στις έξι το πρωί και απόγευμα. Δε δίνει δεκάρα σε κανέναν. Έτσι θέλω να είμαι όταν γεράσω. Να μη με νοιάζει τίποτα, να μη χρωστάω πουθενά και σε κανέναν και να έχω κερδίσει μια θέση σε εκείνο το μπαλκόνι. Το δικό μου μπαλκόνι». Στο τέλος της ταινίας, ο παππούς του μπαλκονιού αποκαλύπτει το μυστικό του στον Φοίβο: «Δε φοβάμαι τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα».
Στον μακρύ δρόμο προς την ευτυχία, δεν υπάρχει κανένα μαγικό κλειδί. Φτάνει μόνο να μη φοβηθείς να ζήσεις και να έχεις τα μάτια ανοιχτά να κοιτάς γύρω.
Υπάρχει για όλ@ μας ένα μπαλκόνι εκεί έξω.
4
